Ηταν εκεί. 

Το ένα του χέρι γροθιά υψωμένη το άλλο κρατούσε το μπαστούνι.

Ηταν εκεί.

Αιώνιος έφηβος, ο έφηβος ενός αιώνα.

Ηταν εκεί.

Όπως ήταν πάντα. Σε όλα τα καλέσματα της ιστορίας.

Ηταν εκεί.

Για τους νεκρούς του Πολυτεχνείου. Για τους νεκρούς φίλους του της αντίστασης κατά των γερμανών.

Ηταν εκεί.

Δεν λιποψύχησε δεν ξέχασε δεν συνθηκολόγησε.

Ηταν εκεί.

Ζωντανή ιστορία και μνήμη μιας δρακογενιάς που δεν συμβιβάστηκε και δεν παραδόθηκε.

Ηταν εκεί.

Σε όλη του τη ζωή κατεβάζει τις σημαίες του συμβιβασμού και υψώνει εκείνες της αντίστασης.

Ηταν εκεί.

Στητός, περήφανος και επευφημούμενος. Η παρουσία του ράπισμα για τους ριψάσπιδες και τους μεταλλαγμένους.

Ηταν εκεί.

Προχωρούσε και τον ήξεραν όλοι, τον σέβονταν όλοι.

Ηταν εκεί.

Τιμούσε και τον τιμούσαν. Συνεπής με τους αγώνες και τις αντιλήψεις του.

Ηταν εκεί.

Αγέρωχος αμετανόητος και αποφασισμένος.

Ηταν εκεί.

Κόκκινο νήμα ο ίδιος που συνδέει τις αγωνιστικές παραδόσεις όλων των γενεών από το «σαράντα» και ύστερα.

Ηταν εκεί.

Δρόμοι παλιοί που αγάπησε. Νέοι δρόμοι που επιχειρεί να ανοίξει.

Ηταν εκεί.

Εκεί ήταν πάντα. Αιώνιο σύμβολο αντίστασης, αξιοπρέπειας και πολιτικής εντιμότητας.

Ηταν εκεί.

Καρφί στο μάτι των συμβιβασμένων και των επιλήσμονων.

Ηταν εκεί.

Πηγή έμπνευσης και παραδειγματισμού. Αγέρωχος, εξεγερτικός, ανυποχώρητος.

Ο Μανόλης Γλέζος είναι πάντα εκεί…

Τραγούδι: «Δρόμοι παλιοί» Θεοδωράκης-Ζορμπαλά