Ο πρώτος σοβαρός κλυδωνισμός που δέχτηκε ήταν με το ξέσπασμα της οικονομικής κρίσης και την κρίση χρέους που έπληξε τις χώρες της περιφέρειας και ειδικά του Νότου.

Η λύση που επιλέχτηκε ήταν η εφαρμογή σκληρών πολιτικών λιτότητας στους λαούς των χωρών αυτών και η διάσωσή των τραπεζών τους στο βαθμό που τα χρέη τους ήταν συνδεδεμένα με τις μεγάλες ευρωπαϊκές τράπεζες.

Αυτή η «διάσωση» βαφτίστηκε αλληλεγγύη. Μεγάλες μερίδες των λαών αυτών αμφισβήτησαν στους δρόμους αυτού του είδους την αλληλεγγύης κι ένα κύμα αμφισβήτησης της Ευρώπης από αντιμονοπωλιακές θέσεις εκδηλώθηκε. Στα μάτια των κατώτερων εισοδηματικά στρωμάτων, η Ε.Ε έχασε την προωθητική δύναμη και την λάμψη της. Φάνηκε καθαρά πως οικοδομείται μια Ευρώπη των τραπεζών και όχι των πολιτών. Ταυτόχρονα αναδείχτηκε ο ρόλος της Γερμανίας ως οικονομικού γίγαντα που τρέφει τα θηριώδη πλεονάσματά της από τα ελλείματα των χωρών του Νότου.

Το δεύτερο κλυδωνισμό της Ευρωπαϊκής Ενωσης ζούμε στις μέρες μας με αφορμή και αιτία την διαχείριση του προσφυγικού θέματος. Πριν από λίγες μέρες είχαμε την επιστολή Τουσκ που ουσιαστικά ζητούσε την κατάργηση της ποσόστωσης στην υποδοχή των προσφύγων και την μετατροπή της Ιταλίας και της Ελλάδας σε αποθήκες ψυχών. Στην Ευρωπαϊκή Σύνοδο κορυφής επιβεβαιώθηκε ότι το κλίμα είναι βαρύ και υπάρχουν χώρες όπως η Πολωνία και η Τσεχία που δεν πρόκειται να κάνουν πίσω στην θέση τους ότι δεν πρόκειται να δεχτούν πρόσφυγες . Αυτό ισχύει έτσι κι αλλιώς για όλες τις χώρες του Βίζεγκραντ

Ο κλυδωνισμός της Ευρωπαϊκής Ενωσης είναι τόσο μεγάλος που τα λόγια του Ολλανδού πρωθυπουργού Μαρκ Ρούτε κατά τη διάρκεια της διάσκεψης τον αποτυπώνουν χαρακτηριστικά: «δεν μπορούμε να έχουμε ένα σύστημα βάσει του οποίου οι χώρες ψωνίζουν ό,τι τους αρέσει από την ΕΕ, αλλά δεν δείχνουν καμιά πρόθεση να επιδείξουν την απαραίτητη αλληλεγγύη»..

Οι ηγέτες των τεσσάρων κρατών του Βίζεγκραντ προσέφεραν στην Ιταλία 35 εκατομμύρια ευρώ για να υποστηριχθούν προγράμματα στη Λιβύη για το μεταναστευτικό ζήτημα, με σκοπό την μείωση των ροών προς την Ευρώπη. Το κάνουν για να ξεφύγουν έτσι από την υποχρέωση να υποδεχθούν πρόσφυγες, ειδικά μουσουλμάνους από τη Μέση Ανατολή και την Αφρική, επιχειρηματολογώντας ότι αυτό θα έθετε εν αμφιβόλω την εθνική τους ασφάλεια.
Η Γερμανία και άλλα κράτη που υποστηρίζουν τις ποσοστώσεις προειδοποιούν ότι ενδέχεται να επιβάλλουν στις χώρες που αθετούν την υποχρέωσή τους να υποδεχθούν πρόσφυγες να το πράξουν, με ψήφο κατά πλειοψηφία, εάν δεν βρεθεί συμβιβασμός. Κάτι τέτοιο αφήνει ανοικτό το ενδεχόμενο να βαθύνουν οι διχασμοί την ώρα που οι 27 προσπαθούν να προβάλλουν ένα αρραγές μέτωπο, εν μέσω των διαπραγματεύσεων για το Brexit. Ευρωπαϊκός μύλος…

Τόσο η Ιταλία όσο και άλλες χώρες που συνεισφέρουν στον ευρωπαϊκό προϋπολογισμό απείλησαν να στερήσουν από τα κράτη που δεν εκπληρώνουν τις υποχρεώσεις τους ευρωπαϊκές επιδοτήσεις και επιχορηγήσεις. Αντιλαμβάνεται κανείς πως η αποσύνθεση με αφορμή το προσφυγικό είναι προχωρημένη. Η διάσκεψη αυτή είναι αδύνατο να καταλήξει σε ομόφωνες αποφάσεις όποια διατύπωση και αν βρεθεί στην ανακοίνωση μετά την ολοκλήρωση των εργασιών της. Η κ. Μέρκελ αδύναμη πολιτικά σε αυτή τη φάση δεν μπορεί να επιβάλει το πολιτικό σκεπτικό της στους υπόλοιπους και ειδικά σε αυτούς που είναι επικεφαλής δεξιών συντηρητικών κυβερνήσεων που για να πετύχουν την εκλογή τους καβάλησαν το κύμα του εθνικισμού και της ξενοφοβίας όπως η οι ηγέτες των χωρών του Βίζεγκραντ.

Η Ευρώπη που επιφύλαξε σκληρή και απάνθρωπη μοίρα σε εκατομμύρια πολίτες της σπρώχνοντάς τους με τις πολιτικές λιτότητας στο οικονομικό και κοινωνικό περιθώριο τώρα κινδυνεύει με αποσύνθεση. Το πολιτικός της διευθυντήριο, ο περίφημος γαλλογερμανικός άξονας αδυνατεί να συγκρατήσει τις εθνικές αναδιπλώσεις. Η ευρωπαϊκή αλληλεγγύη αποδεικνύεται πάλι γράμμα κενό περιεχομένου…