Ο κ. Τσίπρας και οι επιτελείς του ή διαβάζουν λανθασμένα τα μηνύματα της ελληνικής κοινωνίας ή δεν τα διαβάζουν καθόλου. Γι’ αυτό και ο ΣΥΡΙΖΑ και ο αρχηγός του δεν μπορούν να ανακάμψουν και απλώς παραμένει σε πολλούς πολίτες η απορία πως μπορεί και διατηρεί έστω και αυτά τα ποσοστά τα οποία οι διάφορες δημοσκοπήσεις του δίνουν. Εύλογη η απορία, αλλά για να καθησυχάσουμε τους ανησυχούντες, αυτά τα ποσοστά δεν φέρνουν κανένα κόμμα στην εξουσία. Υπό την έννοια αυτή μπορεί να είμαστε ήσυχοι ότι δεν θα μας ξανασυμβεί κανένα ατυχές συμβάν με καμμιά για ..δεύτερη φορά Αριστερά.

Ας δούμε τα μηνύματα:

-Οι πολίτες δεν θέλουν αυτός στον οποίον μπορεί να εναποθέσουν τις τύχες τους να κάνει λάθη και γκάφες. Αυτό δείχνει είτε ότι είναι αδιάβαστος είτε επιπόλαιος. Στον τομέα αυτό ο κ. Τσίπρας είναι ασυναγώνιστος σε σύγκριση με κάθε πολιτικό αρχηγό, όχι απλώς της Μεταπολίτευσης αλλά της Μεταπολεμικής Ελλάδας

-Οι πολίτες στην συντριπτική τους πλειοψηφία είναι συντηρητικοί νοικοκυραίοι. Ειδικώς σε ΄χωρες όπως η Ελλάδα που το προσδόκιμο ζωής είναι από τα υψηλότερα στον κόσμο, αυτό σε συνδυασμό με την υπογεννητικότητα στην χώρα μας, έχει μετατρέψει υπερ των 45 ετών και άνω την αναλογία του πληθυσμού από ηλικιακής πλευράς. Οι ηλικίες αυτές που παλεύουν για την καθημερινή επιβίωση αλλά και οι μεγαλύτερης ηλικίας είναι από την πραγματικότητα της ίδιας της ζωής συντηρητικοποιημένοι και επομένως

(α) δεν ανέχονται την βία

(β) δυσανασχετούν με την ανοχή του ΣΥΡΙΖΑ στον Κουφοντίνα

(γ) δυσφορούν με όσα συμβαίνουν στα Πανεπιστήμια όπου ο ΣΥΡΙΖΑ δείζχνει να υποστηρίζει τα φαινόμενα αυτά.

(δ) γενικώς δεν είναι άνθρωποι του πεζοδρομίου που είναι για τον ΣΥΡΙΖΑ και τον αρχηγό του, προνομιακός χώρος πολιτικης αντίδρασης.

Ειδικότερα η σχέση της ελληνικής κοινωνίας με τον Αλέξη Τσίπρα έχει προ πολλού παύσει να οφείλεται στην πολιτική γοητεία ενός νεραού πολιτικού. Όχι γιατί έχει παύσει ο κ. Τσίπρας να παραμένει σε δυναμική ηλικία αλλά διότι αποδείχτηκε ότι οι ηλικίες δεν κάνουν ούτε τους χαρισματικούς πολιτικούς ούτε τους ηγέτες. Άλλωστε έδωσε τα κυβερνητικά του διαπιστευτήρια και ευρέθη από την ίδια κοινωνία ελλιποβαρής. Και επιπλέον δεν κάνει τίποτε για αλλάξει ηκοινωνία αυτή αντιλήψεις για το άτομό του. Αντιθέτως ο ίδιος φαίνεται να εναποθέτει τις πολιτικές του τύχες στην μοίρα η οποία βεβαίως δεν του εμφανίζεται ιδιαιτέρως ευνοϊκή. Άλλη μία εκλογική ήττα και ο κ. Τσίπρας θα παραμείνει στην πολιτική ιστορία της Μεταπολίτευσης, απλώς ένα ακόμη κεφάλαιο που έκλεισε οριστικά. Σημασία έχει και ως τι θα τον θυμόμαστε. Που δεν φαίνεται να τον νοιάζει...