Λέω «ναι» στην επέτειο του «ΟΧΙ». Λέω «ναι» στην αξία του Εθνους, στην εθνική ταυτότητα και στην καλή γνώση της Ιστορίας.

Λέω «όχι» στον νέο Οθωµανισµό των γειτόνων µας και γιορτάζω τις εθνικές επετείους, για να θυµίσω σε κάθε πιθανό επιδροµέα ότι εδώ κατοικεί ένας λαός που ξέρει να αµύνεται «περί πάτρης».

Λέω «ναι» στη διπλή επέτειο και στους συµβολισµούς της. Θυµάµαι ότι στις 26 Οκτωβρίου 1912 συνθηκολόγησε ο Ταχσίν Πασάς και παρέδωσε τη Θεσσαλονίκη στον Ελληνικό Στρατό, ανήµερα της εορτής του πολιούχου Αγίου ∆ηµητρίου. Και βάζω τη σηµαία στο µπαλκόνι για όλο το εορταστικό τριήµερο.

Λέω «ναι» στη σωστή διδασκαλία της Ιστορίας στα σχολεία. Για να µη δηλώνουν τα παιδιά µας στην τηλεόραση ότι σαν σήµερα πολεµήσαµε τους Τούρκους.

Λέω «ναι» στην ιστορική µνήµη. Για να θυµόµαστε ότι το 1940 η Ελλάς µόνη πολέµησε και ταπείνωσε τον Μουσολίνι, όταν οι περισσότετες ευρωπαϊκές χώρες είχαν υποκύψει ή είχαν ηττηθεί ή είχαν -ακόµα χειρότερα- προσχωρήσει στον Αξονα.

Λέω «ναι» στις µαθητικές παρελάσεις, διότι είναι ένας φόρος τιµής προς τους αγώνες της νεολαίας µας. ∆ιότι µας θυµίζουν τη συµµετοχή αγοριών και κοριτσιών σε κάθε πανεθνική προσπάθεια.

Λέω «όχι» στις παρερµηνείες περί των παρελάσεων, διότι το έθιµο αυτό συνδέεται µε τις Αλησµόνητες Πατρίδες. Υπάρχει φωτογραφία µε τον Αγιο Χρυσόστοµο Σµύρνης να δέχεται τον χαιρετισµό µαθητικής παρέλασης στη Σµύρνη το 1920. Οποιος θέλει να καταργήσει τις µαθητικές παρελάσεις προσβάλλει τη µνήµη του Μικρασιατικού Ελληνισµού.

Λέω «ναι» στα «ΟΧΙ» του Ελληνισµού. ∆ιότι το «ΟΧΙ» του 1940 έρχεται από µακριά. Συνεχίζει το «Μολών λαβέ» του Λεωνίδα, την αγέρωχη απάντηση του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου, το «ΟΧΙ» των Μεσολογγιτών του 1826. Και µας θυµίζει ότι ο Ελληνισµός κατεγράφη στην παγκόσµια Ιστορία για τα «ΟΧΙ» του.

Λέω «ναι» στις Εθνικές Επετείους, διότι πιστεύω ότι οι προφήτες του εθνοµηδενισµού και της κατάργησης των εθνών θα διαψεύδονται καθηµερινά. Τα έθνη, τα εθνικά κράτη, η εθνική συνείδηση είναι αξίες και θεσµοί που έχουν µέλλον, και µάλιστα εγγυώνται την καλύτερη λειτουργία της δηµοκρατίας.

Λέω «ναι» στον εορτασµό των Εθνικών Επετείων, διοτι µας υπενθυµίζουν την αξία της εθνικής ενότητας και τη ζηµιά που προκαλεί ο διχασµός.

Λέω «ναι» στην 28η Οκτωβρίου και λέω «όχι» στις φωνές που προτείνουν άλλες ηµεροµηνίες για τον πανελλήνιο εορτασµό. Η ιδέα να εορτάζεται µόνο η 12η Οκτωβρίου του 1944, διότι τότε απελευθερώθηκε η Αθήνα, είναι ανιστόρητη και τοπικιστική. Πρώτον, διότι επί Κατοχής ήδη οι Ελληνες γιόρταζαν την 28η Οκτωβρίου, παρά την αντίθεση των Ιταλογερµανών. Και, δεύτερον, διότι Ελλάδα δεν είναι µόνο η Αθήνα. Η Θεσσαλονίκη απελευθερώθηκε δύο εβδοµάδες αργότερα και η Κρήτη εννέα µήνες µετά την Αθήνα!

Γιορτάζω και ξαναδιαβάζω τις ιστορικές µαρτυρίες. Και θυµάµαι πόσο βοήθησε τον Ελληνα στρατιώτη η πίστη στην Παναγία, η οποία προσεβλήθη από τον τορπιλισµό της «Ελλης» στην Τήνο.

Και ξαναδιαβάζω τα εµπνευσµένα κείµενα του τότε Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος, Χρυσάνθου Φιλιππίδη. Του αρχιεπισκόπου που αγωνίσθηκε πρώτα στην Τραπεζούντα του Πόντου και στη συνέχεια είπε τρία συνεχόµενα «ΟΧΙ » στους Γερµανούς εισβολείς.

Γιορτάζω τις Εθνικές Επετείους διότι τιµώ τους νεκρούς µας!

*Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Παραπολιτικά στις 29 Οκτωβρίου 2022