Tι είναι η ∆ύση; Πάντως, όχι ο δικαιωµατισµός
"Ας προβάλουμε την ελληνική απάντηση στα σύγχρονα διλήμματα"
Τι εννοούμε με τον όρο "Δύση"; Πού μπορεί να οδηγήσει ο άκρατος δικαιωματισμός; Ας ξαναδιαβάσουμε τα ιδρυτικά κείμενα της Ελεύθερης Ελλάδας
Η πρόσφατη ψήφιση του νόµου για µια νέα ερµηνεία στην έννοια του γάµου και για τις αλλαγές στο Οικογενειακό ∆ίκαιο προκάλεσε εύλογα ερωτήµατα. ∆ηλώνω εξαρχής ότι είµαι αντίθετος µε τις προβλέψεις του νέου νόµου και καταθέτω τον προβληµατισµό µου. Ακούσαµε το επιχείρηµα ότι η ικανοποίηση των αιτηµάτων της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας µας φέρνει πιο κοντά στους φιλελεύθερους θεσµούς και στα φιλελεύθερα κόµµατα της Ευρώπης. Υπάρχει και αντίλογος: Παρατηρώ ότι η συναρχηγός του σκληρού ακροδεξιού κόµµατος AfD της Γερµανίας, Αλίς Βάιντελ, είναι δυναµικό µέλος της κοινότητας ΛΟΑΤΚΙ και έχει επιλέξει µια µορφή συµβίωσης µε γυναίκα. Το κόµµα της προσφάτως υποστήριξε τον Πούτιν για την υπόθεση Ναβάλνι και κατηγόρησε τη χήρα του Ρώσου ηγέτη της αντιπολίτευσης.
Ακούσαµε το επιχείρηµα ότι η ψήφιση του νόµου µάς φέρνει πιο κοντά στους θεσµούς της ∆ύσης. Εξαρτάται τι εννοούµε µε τον όρο «∆ύση». Πάντως, οι σοβαρότεροι µελετητές του ευρωπαϊκού και γενικότερα του δυτικού πολιτισµού, όπως ο Τόµας Ελιοτ, ο Πολ Βαλερί, ο Φιλίπ Νεµό, ο Παναγιώτης Κανελλόπουλος κ.ά., κατέδειξαν ότι αυτός ο πολιτισµός βασίζεται στην Αρχαία Ελληνική Γραµµατεία, στο Ρωµαϊκό ∆ίκαιο και στη Χριστιανική ∆ιδασκαλία. Είναι προφανές ότι ο νόµος που ψηφίσθηκε προσφάτως δεν έχει έρεισµα σε αυτά τα τρία θεµέλια της ∆ύσης. Μήπως είναι δυτικού τύπου δηµοκρατία ο άκρατος δικαιωµατισµός; Προφανώς όχι. Η καταχρηστική άσκηση του δικαιώµατος καταδικάζεται από το Αρθρο 25, παρ. 3, του ισχύοντος Συντάγµατος. ∆εν είναι λογικό το άτοµο διαρκώς να τίθεται υπεράνω του κοινωνικού συνόλου. Το είχε προβλέψει σοφά ο στρατηγός Μακρυγιάννης, όταν έλεγε «να µείνουµε στο εµείς και όχι στο εγώ».
Πού µπορεί να οδηγήσει ο άκρατος δικαιωµατισµός; Πιθανότατα στην υπερβολή της πολιτικής ορθότητας, η οποία ταλαιπωρεί και διχάζει την κοινωνία των ΗΠΑ. Ιδού τι έγραψε στην «Καθηµερινή» της 18ης/2/2024 ο δηµοσιογράφος Αλέξης Παπαχελάς έπειτα από µια επίσκεψη στις ΗΠΑ: «... Μέσα σ’ αυτό το σκηνικό διακρίνεις και κάτι άλλο. Τη µεγάλη ζηµιά που έχει γίνει µε την υπερβολική πολιτική ορθότητα, που έχει ισοπεδώσει κάθε λογική. Συναντάς µετριοπαθείς ανθρώπους, που είχαν ψηφίσει και τα δύο κόµµατα, οι οποίοι είναι κυριολεκτικά “στα κάγκελα” µε τις υπερβολές και την ηµι-φασιστική νοοτροπία των Ταλιµπάν της woke κουλτούρας»!
Το µήνυµα είναι σαφές: Ηµι-φασιστική νοοτροπία. Είναι γνωστό ότι η κουλτούρα αυτή, γνωστή και ως κουλτούρα της ακύρωσης, επιδιώκει να καταργήσει τα κείµενα των αρχαίων Ελλήνων και του Σαίξπηρ από τα αµερικανικά πανεπιστήµια, ως δήθεν ρατσιστικά. Αναζητούνται ισορροπίες, για να µην καταλήξουµε σε ακρότητες.
Ναι στα Ανθρώπινα ∆ικαιώµατα, όχι στον ακραίο δικαιωµατισµό.
Στη νεότερη Ελληνική Ιστορία έχουµε κείµενα αναφοράς που αποδεικνύουν ότι µπορούµε να συνδυάσουµε τις παραδοσιακές αξίες µε τον σεβασµό στη δηµοκρατία και στα πραγµατικά δικαιώµατα. Αναφέροµαι στα Συντάγµατα των τριών Εθνικών Συνελεύσεων του Αγώνος του 1821. Ο Ελληνισµός ήδη από τον 19ο αιώνα είχε επιτύχει συνθέσεις δηµιουργικές. Με σεβασµό στην Ορθοδοξία και στην αρχαία Ελλάδα, αλλά και µε επιλεκτική πρόσληψη πολιτικών και κοινωνικών ιδεών από τα ισχυρά τότε φιλελεύθερα κινήµατα της Ευρώπης.
Ας προβάλουµε την ελληνική απάντηση στα σύγχρονα διλήµµατα. Ας ξαναδιαβάσουµε τα ιδρυτικά κείµενα της Ελεύθερης Ελλάδας.
*Δημοσιεύτηκε στα Παραπολιτικά
Ακούσαµε το επιχείρηµα ότι η ψήφιση του νόµου µάς φέρνει πιο κοντά στους θεσµούς της ∆ύσης. Εξαρτάται τι εννοούµε µε τον όρο «∆ύση». Πάντως, οι σοβαρότεροι µελετητές του ευρωπαϊκού και γενικότερα του δυτικού πολιτισµού, όπως ο Τόµας Ελιοτ, ο Πολ Βαλερί, ο Φιλίπ Νεµό, ο Παναγιώτης Κανελλόπουλος κ.ά., κατέδειξαν ότι αυτός ο πολιτισµός βασίζεται στην Αρχαία Ελληνική Γραµµατεία, στο Ρωµαϊκό ∆ίκαιο και στη Χριστιανική ∆ιδασκαλία. Είναι προφανές ότι ο νόµος που ψηφίσθηκε προσφάτως δεν έχει έρεισµα σε αυτά τα τρία θεµέλια της ∆ύσης. Μήπως είναι δυτικού τύπου δηµοκρατία ο άκρατος δικαιωµατισµός; Προφανώς όχι. Η καταχρηστική άσκηση του δικαιώµατος καταδικάζεται από το Αρθρο 25, παρ. 3, του ισχύοντος Συντάγµατος. ∆εν είναι λογικό το άτοµο διαρκώς να τίθεται υπεράνω του κοινωνικού συνόλου. Το είχε προβλέψει σοφά ο στρατηγός Μακρυγιάννης, όταν έλεγε «να µείνουµε στο εµείς και όχι στο εγώ».
Πού µπορεί να οδηγήσει ο άκρατος δικαιωµατισµός; Πιθανότατα στην υπερβολή της πολιτικής ορθότητας, η οποία ταλαιπωρεί και διχάζει την κοινωνία των ΗΠΑ. Ιδού τι έγραψε στην «Καθηµερινή» της 18ης/2/2024 ο δηµοσιογράφος Αλέξης Παπαχελάς έπειτα από µια επίσκεψη στις ΗΠΑ: «... Μέσα σ’ αυτό το σκηνικό διακρίνεις και κάτι άλλο. Τη µεγάλη ζηµιά που έχει γίνει µε την υπερβολική πολιτική ορθότητα, που έχει ισοπεδώσει κάθε λογική. Συναντάς µετριοπαθείς ανθρώπους, που είχαν ψηφίσει και τα δύο κόµµατα, οι οποίοι είναι κυριολεκτικά “στα κάγκελα” µε τις υπερβολές και την ηµι-φασιστική νοοτροπία των Ταλιµπάν της woke κουλτούρας»!
Το µήνυµα είναι σαφές: Ηµι-φασιστική νοοτροπία. Είναι γνωστό ότι η κουλτούρα αυτή, γνωστή και ως κουλτούρα της ακύρωσης, επιδιώκει να καταργήσει τα κείµενα των αρχαίων Ελλήνων και του Σαίξπηρ από τα αµερικανικά πανεπιστήµια, ως δήθεν ρατσιστικά. Αναζητούνται ισορροπίες, για να µην καταλήξουµε σε ακρότητες.
Ναι στα Ανθρώπινα ∆ικαιώµατα, όχι στον ακραίο δικαιωµατισµό.
Στη νεότερη Ελληνική Ιστορία έχουµε κείµενα αναφοράς που αποδεικνύουν ότι µπορούµε να συνδυάσουµε τις παραδοσιακές αξίες µε τον σεβασµό στη δηµοκρατία και στα πραγµατικά δικαιώµατα. Αναφέροµαι στα Συντάγµατα των τριών Εθνικών Συνελεύσεων του Αγώνος του 1821. Ο Ελληνισµός ήδη από τον 19ο αιώνα είχε επιτύχει συνθέσεις δηµιουργικές. Με σεβασµό στην Ορθοδοξία και στην αρχαία Ελλάδα, αλλά και µε επιλεκτική πρόσληψη πολιτικών και κοινωνικών ιδεών από τα ισχυρά τότε φιλελεύθερα κινήµατα της Ευρώπης.
Ας προβάλουµε την ελληνική απάντηση στα σύγχρονα διλήµµατα. Ας ξαναδιαβάσουµε τα ιδρυτικά κείµενα της Ελεύθερης Ελλάδας.
*Δημοσιεύτηκε στα Παραπολιτικά
