Πενήντα χρόνια µετά την τουρκική εισβολή στην Κύπρο δεν ξεχνούµε, αγωνιζόµαστε, σχεδιάζουµε, προετοιµαζόµαστε. Τιµούµε εκείνους που έπεσαν µαχόµενοι. Ελληνες από την Κύπρο και την Ελλάδα. ∆εν ξεχνούµε τους αγνοουµένους και τις οικογένειές τους.

∆εν λησµονούµε ότι πολιτιστικοί θησαυροί της Ορθοδοξίας και του διαχρονικού Ελληνισµού λεηλατήθηκαν, κλάπηκαν και σήµερα πωλούνται σε δηµοπρασίες. ∆εν ξεχνούµε τα κατεχόµενα εδάφη, την Αµµόχωστο, την Κυρήνεια, τα µοναστήρια του Αποστ όλου Ανδρέα και του Αποστόλου Βαρνάβα.

∆εν ξεχνούµε ότι η εισβολή έγινε από µια κυβέρνηση συνεργασίας κεµαλικών και ισλαµιστών, µε πρωθυπουργό τον δήθεν προοδευτικό Μπουλέντ Ετζεβίτ. Γι’ αυτό και στη φετινή επέτειο ο Ερντογάν κατεβαίνει να πανηγυρίσει µαζί µε τον αρχηγό του κεµαλικού κόµµατος CHP. Α-λήθεια σηµαίνει όχι στη λήθη. ∆εν λησµονούµε, για να µην ξαναπάθουµε τα ίδια. Αγωνιζόµαστε και ζητούµε από τη διεθνή κοινότητα να θυµάται ότι το Κυπριακό είναι πρόβληµα εισβολής-κατοχής. Ορθώς, ορθότατα, οι ΗΠΑ και η Ευρωπαϊκή Ενωση έχουν καταδικάσει τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία.

Κάθε εισβολή σε ανεξάρτητο κράτος είναι κατακριτέα και παράνοµη. Οµως, και η Κύπρος υπέστη εισβολή και η κατοχή του 37% του εδάφους συνεχίζεται σε µια χώρα-µέλος του ΟΗΕ και (από το 2004) της Ε.Ε. Η συνεχιζόµενη κατοχή και ο παράνοµος εποικισµός πρέπει να αναδεικνύονται διαρκώς από την Αθήνα και τη Λευκωσία και να καταδικάζονται από τους συµµάχους και εταίρους µας. Η κατάσταση στην Κύπρο παραβιάζει αρχές και αξίες του ∆ιεθνούς και του Ευρωπαϊκού ∆ικαίου. Η παράτασή της και τυχόν προσπάθεια νοµιµοποίησής της ανοίγει την όρεξη στην Τουρκία για νέες παρανοµίες. Επίσης, ανοίγει την όρεξη σε άλλους επίδοξους εισβολείς σε διάφορα µέρη της υφηλίου. Σχεδιάζουµε τις επόµενες κινήσεις µας. ∆εν επιθυµούµε λύση τύπου Ανάν, που θα δίνει πλήρη τουρκικό έλεγχο στον Βορρά και µερικό τουρκικό έλεγχο στον Νότο.

Απορρίπτουµε τις ιδέες του Ερντογάν για δύο κράτη στην Κύπρο ή για µια χαλαρή Συνοµοσπονδία. Η Τουρκία από το 1956 µε το σχέδιο Νιχάτ Ερίµ έχει θέσει ως στόχο τον πλήρη έλεγχο του νησιού. Προετοιµαζόµαστε για να εµποδίσουµε τη διεθνή αναγνώριση του ψευδοκράτους. Η Τουρκία έχει αρχίσει µια συστηµατική προσπάθεια για την αναγνώριση των Κατεχοµένων ως κράτους. Ηδη ασκεί πιέσεις προς τις χώρες της Κεντρικής Ασίας και προς τον Οργανισµό των Τουρκογενών Κρατών. Ας κάνουµε τις κατάλληλες διπλωµατικές κινήσεις ώστε η Τουρκία να µη µονοπωλεί τις καλές σχέσεις µε τον αραβικό και τον µουσουλµανικό κόσµο. Φυσικά, η αµυντική θωράκιση της Κύπρου είναι απαραίτητη σε στενή συνεργασία µε την Ελλάδα.

Ελπίζουµε και δεν απογοητευόµαστε. Η Παιδεία στην Κύπρο και την Ελλάδα πρέπει να καλλιεργεί την ελπίδα που διδάσκει η ορθόδοξη πίστη µας. Να καλλιεργεί τον γνήσιο και αφανάτιστο πατριωτισµό. Να θυµίζει τους αγώνες των προγόνων µας για την ελευθερία. Να τονίζει τους άρρηκτους δεσµούς των Ελλήνων της Ελλάδος, της Κύπρου, της Β. Ηπείρου, της Οµογένειας. Στην Κύπρο κατά καιρούς ακούσθηκαν µειοψηφικές φωνές για «νεοκυπριακή» συνείδηση και άλλα ανιστόρητα.

Ο Ελληνισµός της Μεγαλονήσου στη συντριπτική του πλειονότητα αγωνίζεται για τη διαφύλαξη της εθνικής ταυτότητας και της πολιτιστικής κληρονοµιάς. «∆εν ξεχνώ, αγωνίζοµαι», όπως δηλώνει το σύνθηµα της Εκκλησίας της Κύπρου.

Δημοσιεύτηκε στα ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ