Γιορτάζουµε δύο εθνικές επετείους. Οµως λίγοι τις συνειδητοποιούν, ενώ αρκετοί τις παρερµηνεύουν.

Γιορτάζουµε στις 26 Οκτωβρίου την απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης από τον Ελληνικό Στρατό κατά τον νικηφόρο Α’ Βαλκανικό Πόλεµο του 1912. Είναι ευκαιρία να τιµήσουµε εκείνους που θυσιάσθηκαν για να µεγαλώσουν την Ελλάδα και να απαλλάξουν από τον τουρκικό ζυγό εκατοµµύρια Ελλήνων. Συµβολική η ηµεροµηνία: Οι πρώτοι Ελληνες στρατιώτες εισήλθαν στη Θεσσαλονίκη ανήµερα της εορτής του πολιούχου της, Αγίου ∆ηµητρίου. Γιορτάζουµε και το «Οχι» του 1940. Τον αγώνα του στρατού και του λαού εναντίον της θρασείας ιταλικής εισβολής.

Γίνεται µερικές φορές λόγος για το «αλβανικό έπος». Θεωρώ λανθασµένη την ορολογία. Η Αλβανία δεν έγραψε κανένα έπος. Ηταν σύµµαχος και δορυφόρος του Μουσολίνι µε απόφαση του αλβανικού Κοινοβουλίου. Το έπος ανήκει στους Ελληνες στρατιώτες και εγράφη επάνω στα βουνά της Ηπείρου. Τα εδάφη που ελευθέρωσε ο Στρατός µας από την 28η Οκτωβρίου µέχρι και την απόκρουση της εαρινής επίθεσης του 1941 ήταν κατοικούµενα κυρίως από Ελληνες. Στην Κορυτσά οι Βορειοηπειρώτες υποδέχθηκαν τον Ελληνικό Στρατό µε πολυάριθµες ελληνικές σηµαίες. Αρα, πρέπει να µιλούµε για το Ελληνικό Επος των Βορειοηπειρωτικών Βουνών.

Προτείνουν ορισµένοι να εορτάζουµε στις 12 Οκτωβρίου και όχι στις 28 Οκτωβρίου. Λένε ότι σε κάθε πόλεµο τιµάµε τη λήξη και όχι την έναρξη. Απάντηση: Στις 12 Οκτωβρίου 1944 απελευθερώθηκε µόνον η Αθήνα, όχι όλη η Ελλάδα. Από τη Θεσσαλονίκη οι Γερµανοί έφυγαν έπειτα από δύο εβδοµάδες. Η Κρήτη παρέµεινε υπό γερµανική κατοχή µέχρι τον Μάιο του 1945. ∆εν είναι σωστό, λοιπόν, να εορτάζουµε αθηνοκεντρικά, σαν να αδιαφορούµε για την υπόλοιπη Ελλάδα. Επιπλέον, το «Οχι» µάς συνδέει µε τα «Οχι» του Ελληνισµού. Το «Μολών λαβέ» του Λεωνίδα, την αγέρωχη απάντηση του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου στον Μωάµεθ τον Πορθητή, την άρνηση των Μεσολογγιτών να παραδοθούν το 1826, το «Οχι» των Ελλήνων Κυπρίων στη βρετανική αποικιοκρατία και πιο πρόσφατα στο Σχέδιο Ανάν κ.ά. Είναι χρήσιµο να θυµόµαστε ότι ο Ελληνισµός κατεγράφη στην παγκόσµια Ιστορία για τα «Οχι» του.

Μια άλλη παρερµηνεία η οποία συνδέεται µε τον εορτασµό της 28ης Οκτωβρίου είναι η κοµµατική µονοπώληση της Εθνικής Αντίστασης. Ισχυρίζονται ορισµένοι ότι αντίσταση κατά των κατακτητών το 1941-44 έκανε µόνο η Αριστερά (ΕΑΜ-ΕΛΑΣ). Λάθος. Η παραχάραξη είναι σκόπιµη και πρέπει να σταµατήσει. Μία από τις µεγαλύτερες αντιστασιακές ενέργειες ήταν η ανατίναξη των γραφείων της φιλοναζιστικής οργάνωσης ΕΣΠΟ, στη γωνία Γλάδστωνος και Πατησίων. Αυτή η γενναία πράξη, που έγινε στις 20 Σεπτεµβρίου 1942, πιστώνεται στην πατριωτική οργάνωση ΠΕΑΝ, µε στελέχη τον ηρωικό αεροπόρο Περρίκο, την Ιουλία Μπίµπα και άλλους. ∆εν είχαν καµία σχέση µε το ΚΚΕ και την Αριστερά. Εξάλλου, τους Τσάµηδες µουσουλµάνους της Θεσπρωτίας, που συνεργάσθηκαν µε τους Ιταλούς και τους Γερµανούς κατακτητές, τους αντιµετώπισε επιτυχώς η αντιστασιακή οργάνωση Ε∆ΕΣ του Ναπολέοντος Ζέρβα, η οποία ήταν σαφώς αντίθετη µε την ιδεολογία και τους σκοπούς του ΚΚΕ. Ας σταµατήσει η διασπορά διχαστικών µηνυµάτων. Η διχόνοια προκάλεσε οδυνηρά αποτελέσµατα στο Εθνος.

Ας βοηθήσουµε τη νέα γενιά να αποφύγει τους διχασµούς. Ας δώσουµε στους νέους να µεθύσουν µε το αθάνατο κρασί του 1821 και του 1940.

Δημοσιεύτηκε στα Παραπολιτικά