"Χρωστάτε σ’ όσους ήλθαν, πέρασαν, θα ’ρθούνε, θα περάσουν"
Άρθρο γνώμης
Κι εµείς θυµόµαστε τη συνέχεια του ποιήµατος: "Κριτές θα µας δικάσουν οι αγέννητοι, οι νεκροί"
Στην παρέλαση της Θεσσαλονίκης για την 28η Οκτωβρίου µάς συγκίνησε ο πιλότος της οµάδας «Ζευς» της Πολεµικής Αεροπορίας, ο οποίος µας έστειλε από ψηλά το µήνυµα της διαχρονικής επιβίωσης και των αγώνων του Ελληνισµού. Μας µίλησε µε τους στίχους του Κωστή Παλαµά λέγοντας: «Χρωστάτε σ’ όσους ήλθαν, πέρασαν, θα ’ρθούνε, θα περάσουν».
Κι εµείς θυµόµαστε τη συνέχεια του ποιήµατος: «Κριτές θα µας δικάσουν οι αγέννητοι, οι νεκροί»! Το µήνυµα προκάλεσε εντύπωση, και ορθώς. Ο Κωστής Παλαµάς µε τους στίχους αυτούς θέλησε να θυµίσει το χρέος µας ες αεί. Κάθε γενιά Ελλήνων έχει υποχρέωση να προστατεύει την εδαφική ακεραιότητα, την ιστορική µνήµη, την αξιοπρέπεια, τη γλώσσα, τον πολιτισµό του Εθνους. Εχουµε υποχρέωση απέναντι σε εκείνους που έφυγαν από τη ζωή και στις επόµενες γενιές που θα έλθουν έπειτα από εµάς. Κριτές των έργων µας είναι οι πρόγονοί µας, αλλά και τα παιδιά µας. Ο πιλότος µάς έφερε στον νου τον όρκο των Αθηναίων εφήβων.
Κάποτε τον διδασκόµασταν στο σχολείο, στο µάθηµα των Αρχαίων Ελληνικών. Ο λόγος του ρήτορος Λυκούργου «Κατά Λεωκράτους» περιλαµβάνει ολόκληρο τον όρκο. Προτείνω αυτό το κείµενο να επανέλθει στα Λύκειά µας. «.....Θα αµυνθώ για τα ιερά και τα όσια και µόνος και µαζί µε πολλούς και την πατρίδα δεν θα παραδώσω µικρότερη, αλλά µεγαλύτερη και ισχυρότερη από όση την παρέλαβα» (µετάφραση Σαράντου Καργάκου). ∆εν είναι τυχαίο ότι το ισχύον Σύνταγµα της Ελλάδος στο Αρθρο 1, παράγραφο 3, τονίζει ότι οι εξουσίες πηγάζουν από τον λαό και υπάρχουν υπέρ αυτού και του Εθνους.
Ο συντακτικός νοµοθέτης προσέθεσε δίπλα στην έννοια του λαού (οι υπήκοοι, όσοι έχουν δικαίωµα να ψηφίζουν) και τη σαφώς ευρύτερη έννοια του Εθνους. Η έννοια αυτή είναι ευρύτερη σε ιστορικό βάθος, αλλά και σε γεωγραφική έκταση από την έννοια του λαού. Το Εθνος περιλαµβάνει και τους προγόνους µας, την ιστορική διαχρονία των Ελλήνων από την αρχαιότητα µέχρι σήµερα. Περιλαµβάνει τα στοιχεία της εθνικής ταυτότητας, όπως είναι η Ορθοδοξία, η γλώσσα, η δηµοκρατία.
Περιέχει εξάλλου τους Ελληνες εκτός των συνόρων του κράτους, δηλαδή τους Ελληνες Κυπρίους, τους Βορειοηπειρώτες, τον απόδηµο Ελληνισµό. Απέναντι στις προηγούµενες, αλλά και τις επόµενες γενιές, λοιπόν, έχουµε χρέος να διαφυλάξουµε έδαφος, µνήµη, ισχύ. Εχουµε υποχρέωση να ενισχύσουµε την εθνική άµυνα και τη διπλωµατική µας ευελιξία. Να µην υποχωρήσουµε στις αξιώσεις του νέου Οθωµανισµού, που απειλεί τη Θράκη και το Αιγαίο, ενώ κατέχει ήδη το 37% της Κύπρου. Εχουµε καθήκον να διδάξουµε στα παιδιά µας τεκµηριωµένα τη διαχρονική Ιστορία µας και την οικουµενική προσφορά του Ελληνισµού.
Να µιλήσουµε για τα ΟΧΙ των Ελλήνων, να δώσουµε πρότυπα αγωνιστών του πολέµου και της ειρήνης. Εχουµε υποχρέωση να διαφυλάξουµε τον πλούτο της ενιαίας ελληνικής γλώσσας σε όλες τις µορφές της. Τα ελληνικά του Θουκυδίδη, των Ευαγγελίων, του Παπαδιαµάντη, του Κωστή Παλαµά είναι µία και η αυτή γλώσσα σε διαφορετικές χρονικές φάσεις. «Γνώµες, καρδιές, όσοι Ελληνες, ό,τι είστε, µην ξεχνάτε, δεν είστε από τα χέρια σας µονάχα, όχι. Χρωστάτε και σε όσους ήρθαν, πέρασαν, θα ’ρθούνε, θα περάσουν. Κριτές θα µας δικάσουν οι αγέννητοι, οι νεκροί».
*Δημοσιεύτηκε στα «Παραπολιτικά»
Κι εµείς θυµόµαστε τη συνέχεια του ποιήµατος: «Κριτές θα µας δικάσουν οι αγέννητοι, οι νεκροί»! Το µήνυµα προκάλεσε εντύπωση, και ορθώς. Ο Κωστής Παλαµάς µε τους στίχους αυτούς θέλησε να θυµίσει το χρέος µας ες αεί. Κάθε γενιά Ελλήνων έχει υποχρέωση να προστατεύει την εδαφική ακεραιότητα, την ιστορική µνήµη, την αξιοπρέπεια, τη γλώσσα, τον πολιτισµό του Εθνους. Εχουµε υποχρέωση απέναντι σε εκείνους που έφυγαν από τη ζωή και στις επόµενες γενιές που θα έλθουν έπειτα από εµάς. Κριτές των έργων µας είναι οι πρόγονοί µας, αλλά και τα παιδιά µας. Ο πιλότος µάς έφερε στον νου τον όρκο των Αθηναίων εφήβων.
Κάποτε τον διδασκόµασταν στο σχολείο, στο µάθηµα των Αρχαίων Ελληνικών. Ο λόγος του ρήτορος Λυκούργου «Κατά Λεωκράτους» περιλαµβάνει ολόκληρο τον όρκο. Προτείνω αυτό το κείµενο να επανέλθει στα Λύκειά µας. «.....Θα αµυνθώ για τα ιερά και τα όσια και µόνος και µαζί µε πολλούς και την πατρίδα δεν θα παραδώσω µικρότερη, αλλά µεγαλύτερη και ισχυρότερη από όση την παρέλαβα» (µετάφραση Σαράντου Καργάκου). ∆εν είναι τυχαίο ότι το ισχύον Σύνταγµα της Ελλάδος στο Αρθρο 1, παράγραφο 3, τονίζει ότι οι εξουσίες πηγάζουν από τον λαό και υπάρχουν υπέρ αυτού και του Εθνους.
Ο συντακτικός νοµοθέτης προσέθεσε δίπλα στην έννοια του λαού (οι υπήκοοι, όσοι έχουν δικαίωµα να ψηφίζουν) και τη σαφώς ευρύτερη έννοια του Εθνους. Η έννοια αυτή είναι ευρύτερη σε ιστορικό βάθος, αλλά και σε γεωγραφική έκταση από την έννοια του λαού. Το Εθνος περιλαµβάνει και τους προγόνους µας, την ιστορική διαχρονία των Ελλήνων από την αρχαιότητα µέχρι σήµερα. Περιλαµβάνει τα στοιχεία της εθνικής ταυτότητας, όπως είναι η Ορθοδοξία, η γλώσσα, η δηµοκρατία.
Περιέχει εξάλλου τους Ελληνες εκτός των συνόρων του κράτους, δηλαδή τους Ελληνες Κυπρίους, τους Βορειοηπειρώτες, τον απόδηµο Ελληνισµό. Απέναντι στις προηγούµενες, αλλά και τις επόµενες γενιές, λοιπόν, έχουµε χρέος να διαφυλάξουµε έδαφος, µνήµη, ισχύ. Εχουµε υποχρέωση να ενισχύσουµε την εθνική άµυνα και τη διπλωµατική µας ευελιξία. Να µην υποχωρήσουµε στις αξιώσεις του νέου Οθωµανισµού, που απειλεί τη Θράκη και το Αιγαίο, ενώ κατέχει ήδη το 37% της Κύπρου. Εχουµε καθήκον να διδάξουµε στα παιδιά µας τεκµηριωµένα τη διαχρονική Ιστορία µας και την οικουµενική προσφορά του Ελληνισµού.
Να µιλήσουµε για τα ΟΧΙ των Ελλήνων, να δώσουµε πρότυπα αγωνιστών του πολέµου και της ειρήνης. Εχουµε υποχρέωση να διαφυλάξουµε τον πλούτο της ενιαίας ελληνικής γλώσσας σε όλες τις µορφές της. Τα ελληνικά του Θουκυδίδη, των Ευαγγελίων, του Παπαδιαµάντη, του Κωστή Παλαµά είναι µία και η αυτή γλώσσα σε διαφορετικές χρονικές φάσεις. «Γνώµες, καρδιές, όσοι Ελληνες, ό,τι είστε, µην ξεχνάτε, δεν είστε από τα χέρια σας µονάχα, όχι. Χρωστάτε και σε όσους ήρθαν, πέρασαν, θα ’ρθούνε, θα περάσουν. Κριτές θα µας δικάσουν οι αγέννητοι, οι νεκροί».
*Δημοσιεύτηκε στα «Παραπολιτικά»
