Όλοι πλέον γνωρίζουµε τα εγκληµατικά λάθη, τις εσφαλµένες ή και ανύπαρκτες οδηγίες και γενικότερα τη σύγχυση που οδήγησε στην κατοχή της Κύπρου µετά την τουρκική εισβολή του Ιουλίου-Αυγούστου 1974. Αρχεία ανοίγουν, βιβλία γράφονται, τηλεοπτικά ντοκιµαντέρ προβάλλουν άγνωστα στοιχεία. Μακάρι τέτοια εθνική τραγωδία να µην ξανασυµβεί.

Οµως, είναι απαραίτητο να τιµήσουµε αυτούς που πολέµησαν, αντιστάθηκαν, έπεσαν ηρωικά, καθώς και αυτούς που χάρισαν τότε µικρές, αλλά σηµαντικές επιτυχίες στην Κυπριακή Εθνική Φρουρά και την Ελληνική ∆ύναµη Κύπρου (ΕΛ∆ΥΚ). Στο πλαίσιο αυτό, είναι άξιοι επαίνου ο Σύνδεσµος Αποστράτων Αξιωµατικών Πυροβολικού της Ελλάδος και ο Παγκύπριος Σύνδεσµος Εφέδρων Αξιωµατικών Πυροβολικού, που διοργάνωσαν στις 25 Νοεµβρίου µια καλά προετοιµασµένη εκδήλωση µνήµης και τιµής.

Στο Πολεµικό Μουσείο Αθηνών παρουσιάσθηκαν όλες οι µάχες των Μοιρών του Κυπριακού Πυροβολικού κατά τη διάρκεια των δύο φάσεων της εισβολής και τιµήθηκαν οι εξ Ελλάδος αξιωµατικοί οι οποίοι ηγούντο των Μοιρών και των Πυροβολαρχιών (σ.σ.: στην ορολογία του Πυροβολικού, το Τάγµα λέγεται Μοίρα και ο Λόχος ονοµάζεται Πυροβολαρχία). Με τη βοήθεια των στρατιωτικών αρχείων Ελλάδος και Κύπρου, µε καταγραφή µαρτυριών από επιζώντες και µε πολλή δουλειά έγινε από τον Κύπριο ιστορικό Χάρη Αλεξάνδρου η καταγραφή σε βιβλίο όλων των λεπτοµερειών που αναδεικνύουν τις επιτυχίες, αλλά και τις ατυχίες που είχαν οι Μονάδες Πυροβολικού.

Οι αξιωµατικοί ήσαν σχεδόν όλοι από την Ελλάδα, οι στρατιώτες από την Κύπρο. Τιµήθηκαν ονοµαστικά οι θανόντες και οι επιζώντες. Ορισµένοι από τους επιζώντες ήρθαν και µίλησαν. Από τα σεµνά λόγια των ηλικιωµένων πλέον αξιωµατικών του 1974 παραθέτω ορισµένες φράσεις, που αποτελούν κατάθεση ψυχής: - «∆εν είχαµε µόνον αποτυχίες. Είχαµε και επιτυχίες. Ορισµένες µονάδες µας µε τις βολές τους σταµάτησαν την τουρκική προέλαση σε κρίσιµους τοµείς». - «∆εν ήµασταν όλοι πραξικοπηµατίες. Μη γενικεύετε. Είναι άδικο». - «Το Πυροβολικό απέδειξε ότι είχε πολύ καλή εκπαίδευση και ανέλαβε δύσκολες αποστολές» .

Ιδιαίτερη συγκίνηση επικράτησε όταν παρέλαβε τιµητική πλακέτα η κόρη του ήρωος αντισυνταγµατάρχου Στυλιανού Καλµπουρτζή. Τα οστά του ταυτοποιήθηκαν και επέστρεψαν προ τριών ετών στην Ελλάδα. Αξίζει να γράψουµε λίγα λόγια για τη µάχη της 181 ΜΠΠ και τη θυσία του Θεσσαλονικέως αξιωµατικού. Η µάχη της 23ης/7/1974 έξω από το χωριό Συγχαρί, στο ορεινό πέρασµα του ΜπέλλαΠάις, ήταν µια από τις σπανιότατες περιπτώσεις στην παγκόσµια στρατιωτική ιστορία, κατά την οποία στρατιώτες του Πυροβολικού αντιµετώπισαν σώµα µε σώµα τις Ειδικές ∆υνάµεις του αντιπάλου. Υπό την ηγεσία του διοικητού τους, οι Κύπριοι πυροβολητές πολέµησαν µε πείσµα εναντίον τουρκικών δυνάµεων Πεζικού και Καταδροµέων. ∆εν παρέδωσαν τα κανόνια τους, αλλά πολλοί θυσιάσθηκαν επάνω σε αυτά.

Ας σηµειωθεί ότι οι Τούρκοι είχαν παραβιάσει την εκεχειρία που είχε συµφωνηθεί το απόγευµα της 22ας/7/1974. Ο ήρωας Στυλιανός Καλµπουρτζής αντιστάθηκε µε τον ατοµικό οπλισµό του όσο µπορούσε. Με τη θυσία του καθυστέρησε τον εχθρό, ούτως ώστε να διαφύγουν οι περισσότεροι στρατιώτες του. Τους αποκαλούσε «παιδιά µου» και τους προστάτευσε σαν πατέρας. Επεσε υπέρ πατρίδος και δηλώθηκε ως αγνοούµενος. Οι επιζώντες Ελληνες Κύπριοι πυροβολητές της 181 ΜΠΠ διηγούνται µε συγκίνηση και ευγνωµοσύνη τη µάχη του Καλµπουρτζή και των συµπολεµιστών του.

Γενναίοι ως Ελληνες. Αιωνία η µνήµη τους.

Δημοσιεύτηκε στα Παραπολιτικά