Πώς θα προστατεύσουµε τους χριστιανούς της Συρίας
Άρθρο γνώμης
Τι πρέπει να γίνει

Οι πρόσφατες βίαιες επιθέσεις εις βάρος των Αλαουιτών της Συρίας προκάλεσαν θύµατα και µεταξύ των ορθόδοξων χριστιανών (Ρουµ ορτοντόξ) της χώρας. Την αγωνία του για την επιβίωση του Ορθόδοξου Πατριαρχείου και των άλλων χριστιανικών κοινοτήτων εξέφρασε ο Ελληνορθόδοξος Πατριάρχης Αντιοχείας, κ. Ιωάννης, σε κοινή δήλωσή του µε άλλους δύο θρησκευτικούς ηγέτες.
Η Ελλάς µπορεί και πρέπει να λάβει δραστικά µέτρα για την προστασία των ορθόδοξων χριστιανών και την εµπέδωση της εσωτερικής ειρήνης και ασφάλειας στην ταλαιπωρηµένη χώρα της Μέσης Ανατολής. Καταθέτω ορισµένες προτάσεις:
1. Η Ελλάς επισήµως να διακηρύξει ότι αναλαµβάνει την προστασία των αραβόφωνων και ελληνόφωνων ορθοδόξων του Πατριαρχείου Αντιοχείας. Υπάρχει προηγούµενο και µάλιστα από ευρωπαϊκή χώρα, όπως η Γαλλία. Το 1982 ο πρόεδρος Φρανσουά Μιτεράν δήλωσε δηµοσίως ότι η Γαλλία αναλαµβάνει υπό την προστασία της τους Μαρωνίτες του Λιβάνου. Ενδιαφέρουσα δήλωση από µια χώρα η οποία στο εσωτερικό της εφαρµόζει τον νόµο του 1905 περί ουδετερόθρησκου κράτους! Στον τοµέα αυτόν θα είναι χρήσιµη µια στενότερη συνεργασία των αρµόδιων κυβερνητικών φορέων µε την Εκκλησία της Ελλάδος.
2. Να συντονίσουµε τις κινήσεις µας µε την Κύπρο, η οποία έχει ήδη δηµιουργήσει θεσµικό όργανο για την παρακολούθηση των δικαιωµάτων και ελευθεριών των χριστιανών της Μέσης Ανατολής. Η Κύπρος είναι το προκεχωρηµένο φυλάκιο του Ελληνισµού στην Ανατολική Μεσόγειο και έχει σηµαντική γνώση περί των εξελίξεων στη Μέση Ανατολή.
3. Να αξιοποιήσουµε τις καλές σχέσεις µας µε χώρες της περιοχής, όπως είναι το Ισραήλ, το οποίο ανησυχεί από την παρουσία ακραίων ισλαµιστών στη γειτονιά του, αλλά και µε αραβικές χώρες, όπως είναι η Αίγυπτος, η Ιορδανία και τα Ηνωµένα Αραβικά Εµιράτα, που µπορούν να ασκήσουν πίεση.
4. Να τονίσουµε προς φίλους και συµµάχους (ΗΠΑ, Ευρ. Ενωση) ότι οποιαδήποτε οικονοµική βοήθεια προς την κυβέρνηση της Συρίας πρέπει να έχει ως απαραίτητη προϋπόθεση την έµπρακτη και αποδεδειγµένη προσπάθεια συµφιλίωσης όλων των θρησκευτικών και εθνικών κοινοτήτων της χώρας και, πολύ περισσότερο, τον σεβασµό στα δικαιώµατα των ορθόδοξων χριστιανών. Θυµίζω ότι η κυβέρνηση Ασαντ λάµβανε ετησίως χορηγία 10 δισ. δολαρίων από το Ιράν. Αυτή η ενίσχυση τώρα σταµάτησε. Η µεταβατική κυβέρνηση θα χρειασθεί δάνειο από τη ∆ύση. Στο σηµείο αυτό µπορούµε να παρέµβουµε για να θέσουµε όρους.
5. Για να βοηθήσουµε όσοι ασχολούµαστε µε τα ΜΜΕ και τη διαµόρφωση της κοινής γνώµης οφείλουµε να ελέγχουµε τις πηγές µας, να κατανοούµε καλύτερα την περίπλοκη κατάσταση στην περιοχή, να µελετήσουµε την πρόσφατη ιστορία του µεσανατολικού ζητήµατος και να χρησιµοποιούµε την ορθή ορολογία. Οι αραβόφωνοι ορθόδοξοι χριστιανοί, που υπάγονται στο Πατριαρχείο Αντιοχείας, αυτοπροσδιορίζονται ως Ρουµ ορτοντόξ (Ρωµιοί ορθόδοξοι), δηλαδή µέτοχοι της πολιτιστικής κληρονοµιάς του Βυζαντίου και της Κωνσταντινουπόλεως - Νέας Ρώµης. Παρατηρώ ότι ορισµένοι τους ονοµάζουν Λεβαντίνους, που είναι λανθασµένη ορολογία, διότι προσδιορίζει τους ρωµαιοκαθολικούς της Μέσης Ανατολής και της Μικράς Ασίας. Αλλοι τους ονοµάζουν συρορθόδοξους, ορολογία που προσδιορίζει µια άλλη κοινότητα, τους µονοφυσίτες - συροϊακωβίτες.
6. Να αξιοποιηθεί η εµπειρία της ∆ιακοινοβουλευτικής Συνέλευσης της Ορθοδοξίας (∆ΣΟ), της οποίας η µόνιµη Γραµµατεία εδρεύει στην Ελλάδα.
Δημοσιεύτηκε στα Παραπολιτικά
Η Ελλάς µπορεί και πρέπει να λάβει δραστικά µέτρα για την προστασία των ορθόδοξων χριστιανών και την εµπέδωση της εσωτερικής ειρήνης και ασφάλειας στην ταλαιπωρηµένη χώρα της Μέσης Ανατολής. Καταθέτω ορισµένες προτάσεις:
1. Η Ελλάς επισήµως να διακηρύξει ότι αναλαµβάνει την προστασία των αραβόφωνων και ελληνόφωνων ορθοδόξων του Πατριαρχείου Αντιοχείας. Υπάρχει προηγούµενο και µάλιστα από ευρωπαϊκή χώρα, όπως η Γαλλία. Το 1982 ο πρόεδρος Φρανσουά Μιτεράν δήλωσε δηµοσίως ότι η Γαλλία αναλαµβάνει υπό την προστασία της τους Μαρωνίτες του Λιβάνου. Ενδιαφέρουσα δήλωση από µια χώρα η οποία στο εσωτερικό της εφαρµόζει τον νόµο του 1905 περί ουδετερόθρησκου κράτους! Στον τοµέα αυτόν θα είναι χρήσιµη µια στενότερη συνεργασία των αρµόδιων κυβερνητικών φορέων µε την Εκκλησία της Ελλάδος.
2. Να συντονίσουµε τις κινήσεις µας µε την Κύπρο, η οποία έχει ήδη δηµιουργήσει θεσµικό όργανο για την παρακολούθηση των δικαιωµάτων και ελευθεριών των χριστιανών της Μέσης Ανατολής. Η Κύπρος είναι το προκεχωρηµένο φυλάκιο του Ελληνισµού στην Ανατολική Μεσόγειο και έχει σηµαντική γνώση περί των εξελίξεων στη Μέση Ανατολή.
3. Να αξιοποιήσουµε τις καλές σχέσεις µας µε χώρες της περιοχής, όπως είναι το Ισραήλ, το οποίο ανησυχεί από την παρουσία ακραίων ισλαµιστών στη γειτονιά του, αλλά και µε αραβικές χώρες, όπως είναι η Αίγυπτος, η Ιορδανία και τα Ηνωµένα Αραβικά Εµιράτα, που µπορούν να ασκήσουν πίεση.
4. Να τονίσουµε προς φίλους και συµµάχους (ΗΠΑ, Ευρ. Ενωση) ότι οποιαδήποτε οικονοµική βοήθεια προς την κυβέρνηση της Συρίας πρέπει να έχει ως απαραίτητη προϋπόθεση την έµπρακτη και αποδεδειγµένη προσπάθεια συµφιλίωσης όλων των θρησκευτικών και εθνικών κοινοτήτων της χώρας και, πολύ περισσότερο, τον σεβασµό στα δικαιώµατα των ορθόδοξων χριστιανών. Θυµίζω ότι η κυβέρνηση Ασαντ λάµβανε ετησίως χορηγία 10 δισ. δολαρίων από το Ιράν. Αυτή η ενίσχυση τώρα σταµάτησε. Η µεταβατική κυβέρνηση θα χρειασθεί δάνειο από τη ∆ύση. Στο σηµείο αυτό µπορούµε να παρέµβουµε για να θέσουµε όρους.
5. Για να βοηθήσουµε όσοι ασχολούµαστε µε τα ΜΜΕ και τη διαµόρφωση της κοινής γνώµης οφείλουµε να ελέγχουµε τις πηγές µας, να κατανοούµε καλύτερα την περίπλοκη κατάσταση στην περιοχή, να µελετήσουµε την πρόσφατη ιστορία του µεσανατολικού ζητήµατος και να χρησιµοποιούµε την ορθή ορολογία. Οι αραβόφωνοι ορθόδοξοι χριστιανοί, που υπάγονται στο Πατριαρχείο Αντιοχείας, αυτοπροσδιορίζονται ως Ρουµ ορτοντόξ (Ρωµιοί ορθόδοξοι), δηλαδή µέτοχοι της πολιτιστικής κληρονοµιάς του Βυζαντίου και της Κωνσταντινουπόλεως - Νέας Ρώµης. Παρατηρώ ότι ορισµένοι τους ονοµάζουν Λεβαντίνους, που είναι λανθασµένη ορολογία, διότι προσδιορίζει τους ρωµαιοκαθολικούς της Μέσης Ανατολής και της Μικράς Ασίας. Αλλοι τους ονοµάζουν συρορθόδοξους, ορολογία που προσδιορίζει µια άλλη κοινότητα, τους µονοφυσίτες - συροϊακωβίτες.
6. Να αξιοποιηθεί η εµπειρία της ∆ιακοινοβουλευτικής Συνέλευσης της Ορθοδοξίας (∆ΣΟ), της οποίας η µόνιµη Γραµµατεία εδρεύει στην Ελλάδα.
Δημοσιεύτηκε στα Παραπολιτικά