Κατ’ ουσίαν, αυτό που εμφανίστηκε να υπερασπίζεται από το 2018 το Κίνημα Αλλαγής είχε ακυρωθεί από τον καιρό που απέβησαν μάταιες οι προσπάθειες μιας σειράς προσωπικοτήτων για την «ανασυγκρότηση και ανανέωση του ευρύτερου δημοκρατικού χώρου» με «πυξίδα τις ιδέες του δημοκρατικού σοσιαλισμού, της δημοκρατικής αριστεράς, του κοινωνικού κέντρου, του πολιτικού φιλελευθερισμού, της οικολογίας». Το 2013 η «Πρωτοβουλία των 58», το 2014 η «Δημοκρατική Παράταξη, η «Ελιά» και με 8,02% στις ευρωεκλογές. Στο παιχνίδι τότε το ΠΑΣΟΚ (Βενιζέλος), Σοσιαλδημοκράτες (Λοβέρδος), Μεταρρυθμιστική Αριστερά, Ν. Μπίστης κ.α. Εκλογικοί κεραυνοί το 2015 και το όλον θα οδηγηθεί μετά κόπων, το 2018, στο ΚΙΝ.ΑΛ. Με πρόεδρο την κυρία Φώφη Γεννηματά, εκ του «γνήσιου» ΠΑΣΟΚ, και μαζί Ευ. Βενιζέλος, Γ. Α. Παπανδρέου, ΔΗΜΑΡ, Γ. Καμίνης κ.ά.

Το μείγμα περιελάμβανε στελέχη που συνδέονταν μεταξύ τους με βαθύτατη αντιπάθεια και «κακά προηγούμενα». Οι «παπανδρεϊκοί» και οι «σημιτικοί» «εκσυγχρονιστές» όχι μόνο ποτέ δεν ταίριαξαν, αλλά πολέμησαν οι μεν τους δε επί έτη. Στο ΚΙΝ.ΑΛ., ο κ. Βενιζέλος είχε δίπλα και απέναντί του τον κ. Γ. Παπανδρέου, τον πρώην αρχηγό του, τον οποίον θέλησε, πλην απέτυχε, να εξοντώσει το 2007. Ο «γιος του Ανδρέα» ποτέ δεν «ξέχασε» τον εκ Θεσσαλονίκης «δελφίνο», ούτε βέβαια τον κ. Κ. Σημίτη, που θεωρούσε πάντοτε αρχηγό των εσωκομματικών αντιπάλων του. Σε αυτό το Κίνημα Αλλαγής με τα κρυμμένα προσωπικά μίση και πάθη και τα ξεχωριστά «λόμπι», δεν μπορούσαν να εξελιχθούν αυτά που προ ετών είχαν κατά νουν για την Κεντροαριστερά ο αξιόλογος καθηγητής Γιάννης Βούλγαρης, ο δημοφιλής συνταγματολόγος Ν. Αλιβιζάτος, ο Α. Πανταζόπουλος, ο Ν. Χριστοδουλάκης, διανοούμενοι όπως ο συγγραφέας Πέτρος Μάρκαρης κ.α. Ετσι, ενόψει κρίσιμων βουλευτικών εκλογών, τα πράγματα οδηγήθηκαν προ ημερών στη μοιραία σύγκρουση, για ανοικτό «ξεκαθάρισμα λογαριασμών»: Το παλαιό, «γνήσιο» ΠΑΣΟΚ αποφάσισε να «ξεμπερδεύει» με τον κ. Βαγγέλη Βενιζέλο, στέλνοντας και το «σχετικό» μήνυμα στους «εκσυγχρονιστές του κ. Κ. Σημίτη.

Η «παλαιά φρουρά», με πρώτους τους Γ. Α. Παπανδρέου, Κ. Λαλιώτη, έπεισαν την κ. Γεννηματά ότι με τον κ. Βενιζέλο στην περίοπτη θέση του επικεφαλής στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας, ο «δελφίνος» μετεκλογικά θα τους δημιουργούσε (και εκ «πληροφοριών», μάλιστα, ήδη αυτό επιβεβαιωνόταν, έλεγαν…) προβλήματα πλεύσης και επιλογών του κόμματος, ακόμα και ζήτημα διεκδίκησης της ηγεσίας (της) στο παραμικρό «λάθος» της. Στον ηγετικό κύκλο του «γνήσιου» ΠΑΣΟΚ, ο προερχόμενος από το αείμνηστο ΚΟΔΗΣΟ, κ. Βενιζέλος, θεωρείται όχι μόνο πως ήταν και παραμένει «δεξιόστροφος» «σημιτικός», αλλά και ότι αποτελεί πρόσωπο του «κρυφού» τριγώνου Σαμαράς-Βενιζέλος-Στουρνάρας, που βρίσκεται «απέναντι» στο (ΚΙΝ.ΑΛ.) ΠΑΣΟΚ και συζητά στα παρασκήνια δικά του σχέδια.

Στα παρασκήνια του «σκληρού» ΠΑΣΟΚ λέγεται, λοιπόν, ότι μπροστά στο ενδεχόμενο ανάγκης για λήψη κρίσιμων μετεκλογικών αποφάσεων, το ΚΙΝ.ΑΛ. πρέπει να κινηθεί χωρίς τη βαριά «σκιά» του κ. Βενιζέλου, που είναι και «αντιπαθής» σε μια μεγάλη «κεντροαριστερή» πλειοψηφία. Οι υποστηρικτές του «αποχωρήσαντος» ηγετικού στελέχους δεν αγνοούν όλα τα παραπάνω, γνώριζαν από καιρό τον κίνδυνο και δηλώνουν σήμερα ότι η ηγεσία Γεννηματά θα «πληρώσει ακριβά» στις κάλπες της 7ης Ιουλίου την απόφασή της. Προσθέτουν ακόμη πως είναι λανθασμένη η εκτίμηση των κομματικών «βετεράνων» του ΠΑΣΟΚ ότι το «Κίνημα» μπορεί σήμερα να «αναγεννηθεί» με τις μισές δυνάμεις του εκτός κόμματος, ακόμη κι αν βρεθεί τελικά ο κ. Βενιζέλος έξω από το πολιτικό παιχνίδι. Πρόσωπα του «κύκλου Σημίτη» εκτιμούν σε ιδιαίτερες συζητήσεις τους ότι μέσω της υπόθεσης Βενιζέλου επιχειρείται από τη σημερινή ηγετική ομάδα του ΠΑΣΟΚ το «σβήσιμο» του «εκσυγχρονιστικού μπλοκ» από την κεντρική πολιτική σκηνή, με τα στελέχη του είτε να μετακομίζουν «εκτεθειμένα» πλέον στη Ν.Δ., είτε να οδηγούνται, κομματικά «άστεγοι», στην πολιτική ανεργία. Από τώρα, λοιπόν, μέσα από τα «προσωπικά» και τις εσωκομματικές ίντριγκες του ΠΑΣΟΚ αρχίζει να εξελίσσεται μια ιστορία που θα αφήσει έντονα αποτυπώματα στην εκλογική και μετεκλογική σκηνή. Βέβαιο, μάλλον, πρέπει να θεωρείται ότι πρώτη κερδισμένη από «κεντροαριστερές» αναδιατάξεις θα είναι η Νέα Δημοκρατία - η οποία ήδη φαίνεται να τοποθετείται πολύ «προσεκτικά» και με αποστάσεις από την «υπόθεση Βενιζέλου».