Συνομιλώντας «πολιτικά» με τον Ερντογάν, το πολιτικά καθυστερημένο Βερολίνο αποτελεί μία εξαίρεση. Πέραν αυτού, στη Δύση έχει γίνει πλέον απολύτως κατανοητή η «περίπτωση» του Τούρκου αρχηγού. Aπό έναν αμόρφωτο πολιτικό, έναν φανατισμένο ισλαμιστή, που δεν σκέπτεται πολιτικά,παρά μόνο «παζάρια», και φαντασιώνεται για λογαριασμό των Τούρκων μεγαλεία παρελθόντων αιώνων, και πολεμικές εναντίον γειτονικών χωρών, τι μπορεί να περιμένει από αυτόν η Ευρώπη και ειδικότερα η δική μας χώρας , σε ποιό πνεύμα μπορεί να συνομιλεί μαζί του σοβαρά ; Ο Ταγίπ Ερντογάν, που συγκινείται με τα έργα του Μωάμεθ του Πορθητή, δεν είναι μόνον ένας εκτός χρόνου νέο-οθωμανός εθνικιστής. Είναι ένας «τρελαμένος» φανατικός, που έκτισε την καριέρα ρου από τα χρόνια της δημαρχίας του στην Πόλη ως ακραίος λαϊκιστής μουσουλμάνος με άγριες επιθετικές ρητορείες .Είναι αυτός που φώναζε στα ακροατήρια του στη δεκαετία ‘90 πως «οι μιναρέδες είναι οι λόγχες, οι τρούλοι τα κράνη, οι πιστοί είναι ο στρατός και τα τζαμιά είναι τα στρατόπεδα μας». Αυτός ο Ερντογάν με το πέρασμα του χρόνου έγινε στην Εγγύς Ανατολή υποστηρικτής και στενός συνεργάτης των απανταχού παρακρατικών τζιχαντιστών και της ισλαμικής οργάνωσης των «Αδελφών Μουσουλμάνων». Αυτός ο Ερντογάν απειλεί καθημερινά την Ελλάδα και την Κύπρο με πολιτικούς και στρατιωτικούς τραμπουκισμούς και με απόλυτη περιφρόνηση της διεθνούς έννομης τάξης. Αυτός ο Ερντογάν εκβιάζει ανοικτά, κατά χυδαίο τρόπο, τους Ευρωπαίους, ζητώντας τους χρήματα για να μην «στείλει» στις χώρες τους ορδές μουσουλμάνων «μεταναστών»,που κρατάει υπό την κατοχή τους ως κερδοφόρο «εμπόρευμα».

Με τον άθλιο αυτό πολιτικό τυχοδιώκτη είχε ανοίξει προ ετών διάλογο και διαπραγματεύσεις για ελεγχόμενη μεταφορά σημαντικού αριθμού μεταναστών πρώτο το Βερολίνο της πολιτικά άξεστης ,κυρίας Μέρκελ, η οποία οσμίστηκε καλά κέρδη από τη χρήση ενός νέου βολικού εργατικού δυναμικού εξ’ Ανατολών. Κατά παράδοση, οι Γερμανοί ,πολιτικά ατάλαντοι, ρέπουν προς τη λήψη λανθασμένων έως και καταστρεπτικών αποφάσεων για τους ίδιους και για τους Ευρωπαίους. Οσο για τους άλλους «ισχυρούς» Ευρωπαίους, όπως πχ οι Γάλλοι, γνωστόν είναι από την Ιστορία πως πάντοτε αργούν να αντιληφθούν τους μεγάλους κινδύνους, καθώς πάσχουν μηστηριωδώς από πολιτική βαρηκοϊα όταν κτυπούν προειδοποιητικά οι καμπάνες. Γνωστόν ,λοιπόν, το τι ακολούθησε στην υπόθεση του «διαλόγου» Ευρωπαίων-Ερντογάν, γνωστόν και το πώς σήμερα, «ψιλιασμένες» πλέον με το βάθος της τυχοδιωκτικής πολιτικής του Τούρκου αρχηγού ορισμένες ευρωπαϊκές κυβερνήσεις ,οργανώνουν τις πρώτες «κόντρες» τους απέναντι του και κατανοούν(επιτέλους) τους Ελληνες .

Η Ελλάδα βρέθηκε αντιμέτωπη με το Μεταναστατευτικό, δεχόμενη παραλλήλως τη στρατιωτική πίεση του αχαλίνωτου «Σουλτάνου».Τώρα, η Αθήνα οργανώνεται σε νέες βάσεις ,σε συνεννόηση και συνεργασία με την ΕΕ και καθημερινή «ενημέρωση» των ΗΠΑ-ΝΑΤΟ για τα άθλια καμώματα των Υπηρεσιών και των τραμπούκων υπουργών του φανατισμένου Ερντογάν στον Εβρο και στη θάλασσα. Όλα θα κριθούν από εδώ και πέρα, απ’ το πώς θα υπολογίσουν, Ευρωπαίοι και Αμερικανοί ,το κόστος που θα έχει και γι’ αυτούς μία πολεμική σύγκρουση Ελλάδας-Τουρκίας, όταν θα έρθει η ώρα να υπερασπιστεί αποφασιστικά τα κυριαρχικά δικαιώματα της η χώρα μας. Η ελληνική διπλωματία καλό θα είναι να κινηθεί τώρα δραστήρια για να δώσει σε εταίρους και

συμμάχους να καταλάβουν, ότι οι κινήσεις του Ερντογάν μαρτυρούν πως το ενδεχόμενο ενός ελληνο-τουρκικού πολέμου δεν είναι καθόλου μακρινό πλέον, και ότι αν συμβεί, θα καταστρέψει το ευρω-ατλαντικό σύστημα ασφαλείας και τις διεθνείς «ισορροπίες» του από τα Στενά έως το Σουέζ.