Με τις «διερευνητικές» και τον πολιτικό «διάλογο» να αιωρούνται μεταξύ Αθήνας και Αγκυρας, μπαίνει στο διπλωματικό προσκήνιο η «άτυπη» Πενταμερής Διάσκεψη για το Κυπριακό, που θα πραγματοποιηθεί στις 27 του μήνα, στη Γενεύη, με την Κυπριακή Δημοκρατία να μετέχει μόνον ως «ελληνοκυπριακή κοινότητα» προς χάριν της Τουρκίας.

Το ενδιαφέρον είναι δεδομένο, αφού στο διπλωματικό τραπέζι θα εκπροσωπείται και ο ΟΗΕ, τα ψηφίσματα και οι αποφάσεις του οποίου επικαλούνται η Αθήνα και η Λευκωσία και τα οποία δεν αποδέχεται η Τουρκία, με τη Βρετανία πάντα πρόθυμη για μια «ευέλικτη» λύση. Για ακόμα μία φορά, δηλαδή, θα συζητηθούν οι ενδεχόμενοι όροι μιας συμφωνίας αυτοδιάλυσης της Κυπριακής Δημοκρατίας, ανεξάρτητης χώρας-μέλους των Ηνωμένων Εθνών και της Ευρωπαϊκής Ενωσης.

Στη Γενεύη θα δοθεί, πάντως, η ευκαιρία να παρουσιάσει καθαρές θέσεις η ελληνική κυβέρνηση για το πώς η Ελλάδα εννοεί το παρόν και το μέλλον της Κυπριακής Δημοκρατίας, έχοντας υπόψη ένα σταθερό δεδομένο: ότι η Τουρκία ευθαρσώς δηλώνει πως δεν πρόκειται ποτέ να χάσει τη στρατιωτική βάση που απέκτησε το 1974 και το τουρκικό «κράτος» στον κατεχόμενο κυπριακό Βορρά, κατακτώντας μια στρατηγική θέση που επεδίωκε να έχει στην Ανατολική Μεσόγειο ήδη από τα μέσα του 20ού αιώνα. Το ερώτημα είναι πώς αντιμετωπίζει η Ευρωπαϊκή Ενωση την τουρκική θέση και το διεθνώς παράνομο «κράτος» που στηρίζει η Αγκυρα. Διότι η Κυπριακή Δημοκρατία κατέστη πλήρες μέλος της Ε.Ε. ολόκληρη, με τον κατεχόμενο τουρκοκυπριακό Βορρά να καλείται έκτοτε για πλήρη συμμετοχή του στην ένταξη και στο ευρωπαϊκό κεκτημένο.

Παρότι είναι γνωστό ότι οι Τουρκοκύπριοι διακαώς επιθυμούσαν να γίνει αυτό, η Τουρκία (τους) το αρνήθηκε. Και από τότε έως και σήμερα, επειδή η Τουρκία έτσι αποφάσισε, ζητείται από την Κυπριακή Δημοκρατία να αποδεχθεί διαδικασία… διάλυσής της. Η Ευρωπαϊκή Ενωση το δέχεται αυτό. Και δηλώνει ότι θα ήθελε να «παρίσταται» στη Γενεύη…

Στα παρασκήνια, πολλές οι προετοιμασίες. Στην Πενταμερή θα συζητηθεί πάλι το πώς μπορεί να αυτοδιαλυθεί μια ανεξάρτητη Δημοκρατία, μέλος των Ηνωμένων Εθνών, από 60ετίας, για να μετατραπεί σε κάτι «άλλο».

Η βάση της συζήτησης υπάρχει. Τέθηκε το 2004, οπότε εμφανίστηκε το συνταγματικό έκτρωμα του «Σχεδίου Ανάν». Για εκείνο το σχέδιο, ο κ. Βαγγέλης Βενιζέλος είχε δηλώσει τον Μάρτιο του 2004 πως «είναι θέμα δύο λεπτών να ξετινάξεις το Σχέδιο Ανάν από πλευράς Συνταγματικού, Διεθνούς και Ευρωπαϊκού Δικαίου», ενώ ο Δημήτρης Τσάτσος είχε πει πως «μόνο ένας παράφρων θα μπορούσε να το συντάξει» (το σχέδιο αυτό υποστήριξαν με πάθος οι Αθηναίοι «ευρωπαϊστές», που μάλιστα χαρακτήριζαν χωρίς νομικά επιχειρήματα «ακραίους εθνικιστές» όσους το αποδοκίμαζαν ως μη βιώσιμο και λειτουργικό).

Σήμερα, με δεδομένη την επεκτατική πολιτική της νεο-οθωμανικής Τουρκίας στην Ανατολική Μεσόγειο και με την καθαρή θέση της Αγκυρας για ένα σύστημα δύο ξεχωριστών κρατών στην Κύπρο, είναι η ώρα να ξεκαθαρίσουν, Αθήνα και Λευκωσία, αν θέλουν ή όχι να διατηρηθεί η Κυπριακή Δημοκρατία ως ανεξάρτητη χώρα-μέλος της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Για να τελειώνει η φάρσα των «συνομιλιών υπό την αιγίδα του ΟΗΕ» για «λύση» του Κυπριακού. Η Τουρκία έχει καθαρή στρατηγική για την Κύπρο. Ο ισλαμιστής Ερντογάν με την απόλυτη στάση του δίνει στην Αθήνα μια καλή ευκαιρία να ξεκαθαρίσει τη δική της θέση, που ευθέως αφορά (ή μήπως όχι;) μια μείζονα στρατηγική επιλογή της Ελλάδας.

Από εκεί και πέρα, οι «27» της Ευρωπαϊκής Ενωσης θα πρέπει να σκεφθούν τι είδους «λειτουργικό» κράτος-μέλος της θα ήταν μια κυπριακή συνομοσπονδία δύο κρατών, χωρίς διεθνή προσωπικότητα. Εκτός και αν η «γερμανική» Ε.Ε. εκτιμά σήμερα ότι το «νέο» κράτος που θα προέκυπτε, στη θέση της Κυπριακής Δημοκρατίας, δεν θα ήταν πλέον απαραίτητο να είναι και πλήρες μέλος της Ευρωπαϊκής Ενωσης.

Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Παραπολιτικά το Σάββατο 24 Απριλίου