Μπορεί να στέκουν ευλόγως κριτικά ο πολιτικός κόσμος και οι πολίτες της Ελλάδας απέναντι σε αποφάσεις της Ε.Ε. για την Τουρκία που αφορούν ελληνικά εθνικά συμφέροντα, αλλά σίγουρα δεν συνιστούν ένα εύκολο «σταυρόλεξο» για τους Ευρωπαίους οι σχέσεις τους με τον ισλαμιστή Ερντογάν. Πολλά και συχνά τα ελληνικά παράπονα για την ανοχή της Ευρώπης στις διεθνείς παρανομίες της Αγκυρας, αιτιολογημένος απολύτως ο θυμός της Αθήνας γα την ευθέως εχθρική προς την Ελλάδα πολιτική της φιλότουρκης Γερμανίας.

Ομως, από την άλλη πλευρά, η επίμονα επιθετική συμπεριφορά του Τούρκου δικτάτορα απέναντι στην Ελλάδα και την Κυπριακή Δημοκρατία και οι τυχοδιωκτισμοί του στη Μεσόγειο, που επίμονα καταγγέλλει η Αθήνα, έχουν αλλάξει την πολιτική ατμόσφαιρα στη σκηνή των σχέσεων Ε.Ε. - Τουρκίας.

Σήμερα, στις Βρυξέλλες έχει γίνει πλέον σαφές ότι δεν είναι η Ελλάδα που «εμποδίζει» την ευρωτουρκική συνεργασία, αλλά ο Ερντογάν. Οι Ευρωπαίοι της Ε.Ε. συνειδητοποιούν ότι ο Τούρκος αρχηγός όχι μόνο προκαλεί επικίνδυνες καταστάσεις σε ευρωπαϊκό έδαφος (Ελλάδα) και σε συνορεύουσες με την Ευρώπη περιοχές, αλλά εκβιάζει ευθέως με πολιτική χυδαιότητα την Ενωση με το Μεταναστευτικό. Κι ακόμη περισσότερο, η Ε.Ε. βρίσκεται σε βαθιά ανησυχία και σε έντονη αμηχανία, καθώς διαπιστώνεται ότι σε μια σειρά χώρες-μέλη της η Τουρκία οργανώνει μέσα από τζαμιά και με τις μυστικές υπηρεσίες (ΜΙΤ) δίκτυα τουρκο-μουσουλμανικά, με επικεφαλής «σκληρούς» ισλαμιστές και ακραίους εθνικιστές στις ευρωπαϊκές κοινωνίες.

Στην πράξη, η Ευρωπαϊκή Ενωση δεν είναι ακόμη σε θέση να αντιμετωπίσει την «ευρωπαϊκή» πολιτική της Τουρκίας
Είναι πλέον σαφές ότι το ισλαμικό καθεστώς Ερντογάν, που συντηρεί και ένα παρακράτος «Γκρίζων Λύκων» και «Αδελφών Μουσουλμάνων», επιχειρεί να «φυτέψει» μια «Τουρκία» στα ευρωπαϊκά εδάφη στα οποία κατοικούν πολίτες με τουρκική καταγωγή. Οι Υπηρεσίες Πληροφοριών των χωρών-μελών της Ε.Ε. διαθέτουν πλούσιο υλικό, αποδεικτικό της «διείσδυσης» που οργανώνει στα ευρωπαϊκά εδάφη η Αγκυρα. Αλλά έως τώρα η Ε.Ε. δεν έχει καταφέρει να οργανώσει συλλογικά μια «απάντηση» στο σχέδιο των ισλαμιστών του Ερντογάν. Κυβερνήσεις όπως αυτές της Γαλλίας και της Αυστρίας προβάλλουν αντίσταση στο τουρκικό «κύμα», αλλά από εκεί και πέρα ο φιλοτουρκικός κυνισμός του Βερολίνου έχει εμποδίσει έως τώρα να τεθεί στο τραπέζι η οργανωμένη από τον Ερντογάν απειλή.

Ετσι, η Ε.Ε. «μπουκώνει» με ευρώ τον «σουλτάνο», για να μη «στείλει» στην Ευρώπη εκατομμύρια Σύρους πρόσφυγες. Και κατά τα άλλα, η Ε.Ε. συντηρεί κακόκεφα και αμήχανα «ανοικτούς δρόμους» συνεργασίας με την Αγκυρα, που σταθερά «ροκανίζει» την κοινωνική συνοχή ευρωπαϊκών χωρών όπου δραστηριοποιείται το παρακράτος του Ερντογάν.

Σε αυτό το σκηνικό, η Τουρκία δεν έχει πλέον καθόλου «καλό όνομα» στην Ε.Ε. και ο φιλοτουρκισμός του Βερολίνου συναντά τώρα δυσκολίες στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο και στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Η ελληνική «φωνή» επηρεάζει πλέον θετικά μια σειρά ευρωπαϊκών χωρών και την Κομισιόν, που φαίνεται σήμερα να αντιλαμβάνονται καθυστερημένα με ποια Τουρκία έχουν «μπλέξει». Αλλά στην πράξη η Ευρωπαϊκή Ενωση δεν είναι ακόμη σε θέση να αντιμετωπίσει την «ευρωπαϊκή» πολιτική της Τουρκίας, που αποτελεί μια μείζονα, ιστορικών διαστάσεων υπόθεση, η οποία δεν περιορίζεται σε ζητήματα «τελωνειακής ένωσης» και «παρατηρήσεων» της Ε.Ε. σχετικά με τις συμπεριφορές του επηρμένου Ερντογάν στο διεθνές περιβάλλον του και τους ναυτικούς τραμπουκισμούς της «γαλάζιας πατρίδας».

Αντιθέτως, ως συλλογική οντότητα, η Ε.Ε. μοιάζει να μη διαθέτει ούτε καν ένα «σκίτσο» πολιτικής για την αντιμετώπιση της τουρκικής «περίπτωσης». Ούτε φαίνεται να έχει μια στέρεη άποψη για την εκ πλαγίου πολιτική «παρέμβαση» των ΗΠΑ στις ευρωτουρκικές υποθέσεις, με τον Μπάιντεν να «κοιτάζει» την Ευρώπη πρώτιστα ως σημαντικό στοιχείο αμερικανικών - ΝΑΤΟϊκών στρατηγικών συμφερόντων, με αντίπαλο τη Ρωσία.

Έτσι, η Ελλάδα έχει πλέον αντικειμενικές δυσκολίες, προκειμένου να αποσπάσει ουσιαστικά κέρδη «κορυφής» από την Ε.Ε. Και το «παιχνίδι» της ελληνικής διπλωματίας συνεχίζεται…