Η Άγκυρα περιμένει να «ωριμάσουν» τα πράγματα. H πολιτική τάξη της χώρας ούτε στη διάρκεια της μεταπολίτευσης αξιολόγησε όπως έπρεπε την υπόθεση της Θράκης. Γνωστό ήταν στα πολιτικά παρασκήνια και τους δημοσιογραφικούς κύκλους ότι οι θρακικοί νομοί προκαλούσαν επί δεκαετίες το έντονο ενδιαφέρον της Αθήνας μόνον σε περιόδους εκλογών, με τα κόμματα -ιδιαίτερα τα μεγάλα- να προσπαθούν να εξασφαλίσουν χρήσιμα ποσοστά από κοινωνικούς χώρους της μουσουλμανικής μειονότητας.

Από εκεί και πέρα είχαμε τα εξής: Σειρά ποικίλων διοικητικών «πιέσεων» από κρατικούς μηχανισμούς στη μειονοτική κοινωνία, βλακώδη «πολιτική» απομόνωσης των Πομάκων, που κατέληξε σε τουρκοποίησή τους, και καμία σχεδιασμένη αναπτυξιακή πολιτική στη Θράκη, τη μόνη πολιτική που θα άλλαζε εντελώς εκεί τα οικονομικά και κοινωνικά πράγματα και θα αποδυνάμωνε κάθε «παρεμβατική» πολιτική της Άγκυρας. Είναι, δε, χαρακτηριστικό της άθλιας διαχείρισης αυτής της υπόθεσης από την Αθήνα, το γεγονός ότι όποτε κατευθύνθηκαν στη Θράκη κονδύλια για έργα με στόχο την οικονομική ενίσχυσή της, οι εξελίξεις οδήγησαν πολλά χρήματα σε τσέπες «ατσίδων» και σε χρέη του κράτους προς επιχειρηματίες που προσπαθούν να κινήσουν εκεί την οικονομία.

Κατάσταση αηδής. Όλα αυτά είναι γνωστά στους πάντες, πολιτικούς και πολίτες της Ελλάδας, χάρη κυρίως στα πολλά και εξαιρετικά δημοσιογραφικά ρεπορτάζ που έχουν καλύψει όλες τις πτυχές της υπόθεσης. Όσο για τους πολιτικούς, είναι κυριολεκτικά μετρημένοι στα δάχτυλα αυτοί που και σήμερα θέτουν με σοβαρότητα ζήτημα Θράκης στη δημόσια σκηνή, δυστυχώς «εις ώτα μη ακουόντων». Σήμερα πλέον η εγκληματική πολιτική αδράνεια της ελληνικής πολιτικής ηγεσίας έχει φέρει τους πλούσιους «μαύρους καρπούς» της: Η Άγκυρα «αλωνίζει» όσο ποτέ άλλοτε σε Κομοτηνή και Ξάνθη, το τουρκικό προξενείο έχει καταστεί αφανής «διοικητής» των μειονοτικών περιοχών, οι μυστικές υπηρεσίες της γείτονος κινούνται εκεί με άνεση (τους είναι αδιάφορο το πόσο στενά παρακολουθούνται από την ΕΥΠ), Τούρκοι πολιτικοί περιοδεύουν αφειδώς για «επαφές» με τους «συμπατριώτες» τους. Και η Τουρκία, με ποικίλες «προσφορές» και με πολιτικές των τραπεζών της, ενισχύει οικονομικά τους μουσουλμάνους και με αγορές που στόχο έχουν να είναι στο προσεχές μέλλον πλειοψηφική η ιδιοκτησία γης από τη σημερινή μειονότητα. Επιπλέον, η Άγκυρα ξεκάθαρα απαιτεί από την Αθήνα να αποδεχτεί ότι είναι «τουρκική» η μειονότητα στη Θράκη. Ο κίνδυνος για δραματική μεταβολή της κατάστασης στη Θράκη είναι πλέον απολύτως ορατός.

Η Άγκυρα απλώς περιμένει να «ωριμάσουν» τα πράγματα. Από τη μία το «προηγούμενο» των αλλαγών του βαλκανικού χάρτη και από την άλλη η αύξηση των αποσχιστικών εστιών στην Ευρώπη ενθαρρύνουν την Τουρκία στον στόχο της για «αυτονομία» εντός της ελληνικής επικράτειας δύο «τουρκικών» θρακικών νομών, που θα μπορούν να παρουσιάζουν στη διεθνή σκηνή πληθυσμιακή μουσουλμανική πλειοψηφία και πλειοψηφική κατοχή γης. Η Άγκυρα έχει κάθε λόγο να είναι αισιόδοξη. Η μεν Αθήνα, πλαδαρή και αδύναμη, παρακολουθεί σαν υπνωτισμένη την επιθετική τουρκική πολιτική στη Θράκη, η δε Ευρώπη είναι βέβαιο ότι δεν θα είναι σε θέση να υπερασπιστεί τους θρακικούς νομούς ως «ευρωπαϊκά» εδάφη.

Η Τουρκία διαπιστώνει ότι μπορεί «αναίμακτα» να πετύχει ένα «ειδικό καθεστώς» στους νομούς Ξάνθης και Ροδόπης. Με επιδέξια νομική χρήση επιλεγμένων διατάξεων του διεθνούς δικαίου και με αξιοποίηση ελληνικών λαθών, αλλά και με πολιτική πίεση προς την Αθήνα, η Τουρκία υπολογίζει ότι θα πετύχει τον στόχο της σ' έναν «κατάλληλο» χρόνο. Έλληνες διπλωμάτες επισημαίνουν ότι κατά βάση η Άγκυρα ακολουθεί και στη Δ. Θράκη και στο Αιγαίο μία τακτική: Σταθερή πίεση διαρκείας για επίτευξη των στόχων τελικώς «αναίμακτα», με πολιτικές συμφωνίες που θα έχουν υποχρεώσει την Αθήνα να αποδεχτεί τις «πραγματικότητες» σ' αυτά τα μέτωπα. Περιττό βεβαίως να ειπωθεί το τι θα σήμαιναν τέτοιες εξελίξεις για τη γεωπολιτική υπόσταση του ελληνικού εθνικού κράτους σε Βαλκάνια, Αιγαίο και Μεσόγειο. Γνωρίζει πολύ καλά, πάντως, τι θα σήμαιναν ο κ. Ταγίπ Ερντογάν, τον οποίον έχουμε προσκαλέσει να επισκεφτεί την Αθήνα.