Η «πρόβα» έγινε στην Κινέτα. Ακολούθησε το φονικό στο Μάτι. Τα φρικτά και απαίσια που συνέβησαν εκεί, με θύματα δεκάδες συμπολίτες μας, ήρθαν να αναδείξουν με τον πιο οδυνηρό τρόπο τις αμαρτωλές πολιτικές δεκαετιών και μαζί, όμως, την κραυγαλέα αδυναμία μιας κυβέρνησης που δεν ήταν σε θέση να διευθύνει τις πυροσβεστικές επιχειρήσεις του κρατικού μηχανισμού. Μπορεί να προκάλεσε οργή, όχι όμως και κατάπληξη ο τρόπος με τον οποίο κινήθηκαν οι πολιτικοί προϊστάμενοι των αρμόδιων υπηρεσιών.

Δυστυχώς, η πολιτική παράταξη που βρέθηκε στη διακυβέρνηση της Ελλάδας από το 2015 δεν είναι ούτε και σήμερα σε θέση να αντιληφθεί τις υποχρεώσεις της και να κάνει κάτι που θα είχε σχέση με τον αριστερό «ριζοσπαστισμό» της, τον οποίο με τόσο ενθουσιασμό διαφήμισε επί έτη, κατακεραυνώνοντας τους «αστούς» πολιτικούς αντιπάλους της. Τα πολλά λόγια των προσώπων που εκπροσωπούν από κυβερνητικές θέσεις μια ασυνάρτητη «Αριστερά» δικής τους επινόησης δεν άφησαν χώρο και χρόνο για ουσιαστικές παρεμβάσεις στα όσα στραβά συμβαίνουν στη Δημόσια Διοίκηση και στους κρατικούς μηχανισμούς, που είναι προορισμένοι να εγγυώνται τη δημόσια και την προσωπική ασφάλεια των κατοίκων της χώρας, με ό,τι σχετικώς προβλέπεται από το Σύνταγμα της Τρίτης Ελληνικής Δημοκρατίας.

Ούτε λόγος βέβαια για εθνικό σχεδιασμό ούτε για σοβαρή ενασχόληση με το μέγα θέμα των αδύναμων υποδομών, που έχουν γεμίσει την Αττική με παγίδες θανάτου. Αν ο κ. Αλέξης Τσίπρας έζησε τη μεγάλη «αυταπάτη» του το καλοκαίρι του 2015, για να σωριαστεί ηττημένος τελικά στα πόδια του κ. Σόιμπλε και της «μαντάμ» Μέρκελ και να ζητήσει στη συνέχεια με αθωότητα την «κατανόηση» των Ελλήνων, ποια κατανόηση μπορεί να ζητήσει σήμερα από τους Ελληνες μετά τις καταστροφές στη Μάνδρα, στην Κινέτα, στον Νέο Βουτζά, στο Μάτι;

Ο πρωθυπουργός και το επιτελείο των στενών συνεργατών του δεν κατηγορούνται γιατί δεν έλεγξαν τη δύναμη που ανέπτυξαν οι φονικοί άνεμοι αυτόν τον Ιούλιο. Κατηγορούνται για το ότι αντιμετώπισαν τη φωτιά, όπως και προ μηνών τις πλημμύρες, ανοργάνωτοι, «ψαρωμένοι», πανικόβλητοι, ψευδόμενοι, με άγνοια των προβλημάτων που βρίσκονταν πίσω από το μεγάλο δράμα. Τα προβλήματα υποδομών στη χώρα δεν είναι νέα, ούτε αγνοούνται τα κακά και τα άσχημα που γέννησε ο καταστροφικός πολιτικός λαϊκισμός της Μεταπολίτευσης.

Ομως η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ όχι μόνο δεν ξεκίνησε μια σοβαρή, οργανωμένη δουλειά για να διορθώσει πράγματα στο εσωτερικό της χώρας, αλλά καταναλώθηκε σε αυτάρεσκες ρητορείες, ως εκπρόσωπος μιας κούφιας «επαναστατικότητας» και ενός εκτός τόπου και χρόνου εγωιστικού, βλακωδώς εκδικητικού, μετα-ΕΑΜικού πνεύματος, άκρως επιθετικού προς πολιτικούς αντιπάλους. Η ευκολία με την οποία για τρία και πλέον χρόνια ο κ. Τσίπρας και οι επιτελείς του χαρακτήριζαν άσχημα, προσέβαλλαν, απειλούσαν και ελεεινολογούσαν τον «εχθρό» της ιδιότυπης, θολής «Αριστεράς» τους σήμερα γύρισε ανάποδα και έριξε όλο το βάρος της επάνω στο Μέγαρο Μαξίμου και επί της κεφαλής του πρωθυπουργού.

Ο αυτάρεσκος εγωισμός του δέχεται τώρα ισχυρά χτυπήματα, καψαλισμένος από τις φλόγες της Πεντέλης. Ακούει και άδικες κατηγορίες ο κ. Τσίπρας, υπερβάλλουν οι πολιτικοί αντίπαλοί του, όταν τον σφυροκοπούν ανελέητα; Μπορεί να συμβαίνει και αυτό σε ορισμένες περιπτώσεις. Αλλά ο πρωθυπουργός έχει προ πολλού χάσει, με δική του ευθύνη, το δικαίωμά του να παραπονείται όποτε νομίζει ότι αδικείται. Δεν κατάλαβε ποτέ ότι η εξουσία είναι μια πολύ μυστήρια και δύστροπη κυρία, που πάντοτε κρατάει «κατάστιχα» γι’ αυτούς που επιθυμούν να χορεύουν μαζί της.