Το επιτελείο του πρωθυπουργού στο Μέγαρο Μαξίμου εξακολουθεί να συμπεριφέρεται προς τρίτους με έναν τρόπο που μαρτυρεί, πλέον, πως είναι ακλόνητη η πίστη του κ. Τσίπρα ότι πράττει το ορθόν και πρέπον όταν διαπληκτίζεται με τους πάντες για τα πάντα. Ο παρ’ ολίγον επαναστάτης πρόεδρος της κυβέρνησης και του ΣΥΡΙΖΑ δεν κρύβει τις αντιλήψεις του περί δημόσιου βίου και δημοκρατικής τάξης και συμπεριφοράς. Σύμφωνα με αυτές, κάθε συλλογική αντίδραση πολιτών σε κυβερνητικές επιλογές είναι εκδήλωση «όχλου», με «ακροδεξιά» χαρακτηριστικά (μόνον ακροδεξιοί, χαζοί και παλιάνθρωποι μπορεί, δηλαδή, να διαφωνούν με τον φίλο του λαού ΣΥΡΙΖΑ). Και κάθε επιχειρηματίας που δεν έχει τη συμπάθεια της ομάδας Μαξίμου, κάθε εκδότης, κάθε υποστηρικτής απόψεων της αξιωματικής αντιπολίτευσης είναι «από χέρι» δόλιος, σκοτεινός τύπος και άξιος περιφρόνησης. Ασχημα χαρακτηρίζονται μαζικά ως «άνθρωποι του αφεντικού» ακόμη και όλοι οι δημοσιογράφοι που εργάζονται στις εφημερίδες που δεν ακολουθούν φιλοκυβερνητική γραμμή.

Και σε παλαιότερο σημείωμα αυτής της στήλης είχε επισημανθεί ότι ο κ. Αλέξης Τσίπρας φαίνεται να μην κατανοεί ότι είναι πρωθυπουργός όλων των Ελλήνων και όχι πολιτικός εκπρόσωπος φίλων και οπαδών του κόμματός του. Δεν μπορεί, φαίνεται, να συμφιλιωθεί ούτε και σήμερα με το αυτονόητο και βεβαίως θεσμικά κατοχυρωμένο: ότι στους όρους λειτουργίας των δημοκρατικών πραγμάτων περιλαμβάνεται το δικαίωμα υιοθέτησης ιδεολογικοπολιτικών θέσεων και άσκησης κριτικής προς την εξουσία από όλους τους πολίτες ανεξαιρέτως, ατομικά και συλλογικά, από κάθε βήμα, από κάθε μέσο ενημέρωσης κατά τα οριζόμενα βεβαίως από το Σύνταγμα και τους νόμους του κράτους.

Ο πρωθυπουργός και ο σκληρός πυρήνας των συνεργατών του είναι προφανώς πεπεισμένοι ότι κατέχουν τη μία και μόνη αλήθεια, που πρέπει οπωσδήποτε να κυριαρχήσει στην ελληνική κοινωνία. Ως «a la carte» ταξικοί εχθροί του αστικού «παλαιού καθεστώτος», κάλπικοι κληρονόμοι παλιών λενινιστικών απόψεων, κατά τις οποίες ο αδαής λαός δεν ξέρει τι τον συμφέρει και άρα χρειάζεται καθοδήγηση, οι επιτελείς της «ριζοσπαστικής Αριστεράς» έχουν αναλάβει ως «φωτισμένη μειοψηφία» να κτυπήσουν για λογαριασμό του τους «εχθρούς» του και τα συμφέροντά τους. Φυσικά, κανένας δημοκρατικός πολίτης δεν έχει την παραμικρή αντίρρηση να οδηγούνται ενώπιον της Δικαιοσύνης πολιτικά πρόσωπα και διάφοροι παλιάνθρωποι που παραβαίνουν τον νόμο, καταχρώνται δημόσιο χρήμα, εισπράττουν μίζες και ζημιώνουν τον τόπο. Ομως, αυτό να γίνεται όχι με κυβερνητικές ίντριγκες, αλλά μόνο με δεδομένη τη διάκριση των εξουσιών, με απουσία παρασκηνιακών πολιτικών παρεμβάσεων, δηλαδή μόνο μέσω των οδών της Δικαιοσύνης.

Ενας πρωθυπουργός έχει κάθε δικαίωμα και λόγο να αντιπαθεί βαθύτατα τους πολιτικούς αντιπάλους του, τα μέσα ενημέρωσης που διαφωνούν με τις επιλογές του, του ασκούν σκληρή κριτική και εκτιμούν ότι θα αποτελούσε θετική εξέλιξη για τον τόπο η απομάκρυνσή του από την εξουσία. Ομως, η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ εννοεί αλλιώς την πολιτική και τις δημοκρατικές διαδικασίες. Επιχειρεί τον επηρεασμό της Δικαιοσύνης, επιδεικνύει αυταρχισμό, έναν πρωτοφανή πολιτικό εγωισμό και μια τρομερή εμπάθεια εναντίον όσων «τολμούν» να την αμφισβητούν και να υποστηρίζουν δυνάμεις της δημοκρατικής αντιπολίτευσης.

Και, επιπλέον, πρόσωπα του στενού περιβάλλοντος του κ. Τσίπρα επιδίδονται σε ίντριγκες και μπερδεύονται σε «δουλειές», αντιγράφοντας με άνεση τις χειρότερες μεθόδους προσώπων του «παλαιού» καθεστώτος, το οποίο, υποτίθεται, αντιμάχονται.

Ετσι, σήμερα, ζαλισμένος από τα ίδια τα «τσαλίμια» του, ο καπετάνιος του παραπαίοντος κυβερνητικού σκάφους εμφανίζεται να εκτιμά ότι ο μεγάλος εχθρός του είναι ο όμιλος των εφημερίδων ιδιοκτησίας του επιχειρηματία Ευάγγελου Μαρινάκη! Τον οποίο το Μέγαρο Μαξίμου «καταγγέλλει» ότι υποστηρίζει πολιτικά το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης - και όχι, δηλαδή, το «σωστό» κόμμα, τον ΣΥΡΙΖΑ. Η συμπεριφορά αυτή μαρτυρά την περιορισμένη δημοκρατική συνείδηση και την πολιτική ανοησία του Μαξίμου. Γι’ αυτό και η συνέχεια στην πολιτική σκηνή αναμένεται πως θα είναι τουλάχιστον συναρπαστική…