Η αχρείαστη συζήτηση περί εκλογών
«Να πάει σε εκλογές ο Μητσοτάκης το φθινόπωρο!» Η λέξη «φθινόπωρο» μπαίνει από όσους χρησιμοποιούν τη φράση αυτή μάλλον για να μην χαλάσουν τα – όποια φέτος – μπάνια του λαού. Η ουσία είναι ότι επιζητούν τώρα, γρήγορα, άμεσα διεξαγωγή εκλογών.
Γιατί; Για κάποιον απροσδιόριστο λόγο. Κάποιοι λένε για να ανανεώσει ο πρωθυπουργός τη λαϊκή εντολή, υπό το πρίσμα των νέων συνθηκών. Μα αυτές οι πρωτόγνωρες συνθήκες ισχύουν σε όλη σχεδόν την Ευρώπη. Φαντάζεστε να έχουμε κύμα εκλογικών αναμετρήσεων στις ευρωπαϊκές χώρες το φθινόπωρο, με ένα δεύτερο κύμα έξαρσης του κορονοϊού να παραμονεύει; Χάος.
Κάποιοι άλλοι λένε «για να τελειώσει τον Τσίπρα». Μα ο Τσίπρας έχασε τρεις εκλογικές αναμετρήσεις το 2019 και παρέμεινε στη θέση του, τι τους κάνει να πιστεύουν ότι θα φύγει με μια τέταρτη; Και στο κάτω-κάτω, αυτοί που εισηγούνται τις πρόωρες κάλπες τόση εμπιστοσύνη έχουν στο κόμμα τους, που κυβερνά αυτή τη στιγμή, ώστε φοβούνται μια «ολική επαναφορά» του Αλέξη Τσίπρα;
Όσοι – επιπόλαια – ζητούν τη διεξαγωγή πρόωρων εκλογών το φθινόπωρο του 2020 ξεχνούν (ή κάνουν πως ξεχνούν) τα δεδομένα του παιχνιδιού. Ξεχνούν το σύστημα της απλής αναλογικής με το οποίο θα διεξαχθεί η προσεχής εκλογική αναμέτρηση, ξεχνούν ότι αν πετύχαινε το ίδιο ποσοστό με πέρυσι, 39.85% δηλαδή, η Νέα Δημοκρατία θα εξέλεγε μόλις 130 βουλευτές. Ξεχνούν την υπηρεσιακή κυβέρνηση που θα αναλάμβανε στη συνέχεια, τις νέες εκλογές, κλπ.
Για να δούμε πως ακριβώς θα έχουν τα πράγματα σε περίπτωση πρόωρων εκλογών, ας ανατρέξουμε στο πρόσφατο παρελθόν: Στις 11 Απριλίου 2012, ο τότε πρωθυπουργός Λουκάς Παπαδήμος επισκέπτεται τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας Κάρολο Παπούλια και του ζητά τη διάλυση της Βουλής και την προκήρυξη εκλογών στις 6 Μαΐου. Η Νέα Δημοκρατία βγαίνει πρώτο κόμμα στις εκλογές, αλλά χωρίς να κερδίσει αυτοδυναμία. Οι συζητήσεις για το σχηματισμό κυβέρνησης συνεργασίας δεν καρποφορούν και στις 16 Μαΐου ορκίζεται υπηρεσιακός πρωθυπουργός ο Παναγιώτης Πικραμμένος, για να οδηγήσει τη χώρα σε νέες εκλογές στις 17 Ιουνίου. Η ΝΔ βγαίνει και πάλι πρώτη χωρίς αυτοδυναμία και ο Αντώνης Σαμαράς σχηματίζει κυβέρνηση συνεργασίας με το ΠΑΣΟΚ και τη ΔΗΜΑΡ. Η κυβέρνηση ξεκινά – ουσιαστικά και τυπικά – το έργο της στις 7 Ιουλίου, αφού έχει πάρει ψήφο εμπιστοσύνης από τη Βουλή.
Άρα; Άρα, για να χρησιμοποιήσουμε τις ίδιες ημερομηνίες, αν ο Κυριάκος Μητσοτάκης αποφάσιζε να προκηρύξει εκλογές στις 11 Σεπτεμβρίου – και εφόσον φυσικά κέρδιζε και τις πρώτες και τις επαναληπτικές με ποσοστό τουλάχιστον 38% - τότε η νέα του κυβέρνηση θα αναλάμβανε καθήκοντα στις 7 Δεκεμβρίου, σχεδόν τρεις μήνες μετά! Τρεις μήνες απραξίας, τρεις μήνες περισσότερο τυπικής διακυβέρνησης, ενώ η χώρα θα βυθίζεται στην ύφεση, η ανεργία θα τραβάει την ανηφόρα και οι ξένοι επενδυτές θα αναζητούν αλλού ασφαλή τοποθέτηση για τα χρήματά τους…
Υπάρχουν πολλές και σοβαρές σκέψεις που μπορούν να γίνουν για το τι πρέπει να γίνει στη χώρα μας το φθινόπωρο. Οι εκλογές δεν είναι μία από αυτές.
Γιατί; Για κάποιον απροσδιόριστο λόγο. Κάποιοι λένε για να ανανεώσει ο πρωθυπουργός τη λαϊκή εντολή, υπό το πρίσμα των νέων συνθηκών. Μα αυτές οι πρωτόγνωρες συνθήκες ισχύουν σε όλη σχεδόν την Ευρώπη. Φαντάζεστε να έχουμε κύμα εκλογικών αναμετρήσεων στις ευρωπαϊκές χώρες το φθινόπωρο, με ένα δεύτερο κύμα έξαρσης του κορονοϊού να παραμονεύει; Χάος.
Κάποιοι άλλοι λένε «για να τελειώσει τον Τσίπρα». Μα ο Τσίπρας έχασε τρεις εκλογικές αναμετρήσεις το 2019 και παρέμεινε στη θέση του, τι τους κάνει να πιστεύουν ότι θα φύγει με μια τέταρτη; Και στο κάτω-κάτω, αυτοί που εισηγούνται τις πρόωρες κάλπες τόση εμπιστοσύνη έχουν στο κόμμα τους, που κυβερνά αυτή τη στιγμή, ώστε φοβούνται μια «ολική επαναφορά» του Αλέξη Τσίπρα;
Όσοι – επιπόλαια – ζητούν τη διεξαγωγή πρόωρων εκλογών το φθινόπωρο του 2020 ξεχνούν (ή κάνουν πως ξεχνούν) τα δεδομένα του παιχνιδιού. Ξεχνούν το σύστημα της απλής αναλογικής με το οποίο θα διεξαχθεί η προσεχής εκλογική αναμέτρηση, ξεχνούν ότι αν πετύχαινε το ίδιο ποσοστό με πέρυσι, 39.85% δηλαδή, η Νέα Δημοκρατία θα εξέλεγε μόλις 130 βουλευτές. Ξεχνούν την υπηρεσιακή κυβέρνηση που θα αναλάμβανε στη συνέχεια, τις νέες εκλογές, κλπ.
Για να δούμε πως ακριβώς θα έχουν τα πράγματα σε περίπτωση πρόωρων εκλογών, ας ανατρέξουμε στο πρόσφατο παρελθόν: Στις 11 Απριλίου 2012, ο τότε πρωθυπουργός Λουκάς Παπαδήμος επισκέπτεται τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας Κάρολο Παπούλια και του ζητά τη διάλυση της Βουλής και την προκήρυξη εκλογών στις 6 Μαΐου. Η Νέα Δημοκρατία βγαίνει πρώτο κόμμα στις εκλογές, αλλά χωρίς να κερδίσει αυτοδυναμία. Οι συζητήσεις για το σχηματισμό κυβέρνησης συνεργασίας δεν καρποφορούν και στις 16 Μαΐου ορκίζεται υπηρεσιακός πρωθυπουργός ο Παναγιώτης Πικραμμένος, για να οδηγήσει τη χώρα σε νέες εκλογές στις 17 Ιουνίου. Η ΝΔ βγαίνει και πάλι πρώτη χωρίς αυτοδυναμία και ο Αντώνης Σαμαράς σχηματίζει κυβέρνηση συνεργασίας με το ΠΑΣΟΚ και τη ΔΗΜΑΡ. Η κυβέρνηση ξεκινά – ουσιαστικά και τυπικά – το έργο της στις 7 Ιουλίου, αφού έχει πάρει ψήφο εμπιστοσύνης από τη Βουλή.
Άρα; Άρα, για να χρησιμοποιήσουμε τις ίδιες ημερομηνίες, αν ο Κυριάκος Μητσοτάκης αποφάσιζε να προκηρύξει εκλογές στις 11 Σεπτεμβρίου – και εφόσον φυσικά κέρδιζε και τις πρώτες και τις επαναληπτικές με ποσοστό τουλάχιστον 38% - τότε η νέα του κυβέρνηση θα αναλάμβανε καθήκοντα στις 7 Δεκεμβρίου, σχεδόν τρεις μήνες μετά! Τρεις μήνες απραξίας, τρεις μήνες περισσότερο τυπικής διακυβέρνησης, ενώ η χώρα θα βυθίζεται στην ύφεση, η ανεργία θα τραβάει την ανηφόρα και οι ξένοι επενδυτές θα αναζητούν αλλού ασφαλή τοποθέτηση για τα χρήματά τους…
Υπάρχουν πολλές και σοβαρές σκέψεις που μπορούν να γίνουν για το τι πρέπει να γίνει στη χώρα μας το φθινόπωρο. Οι εκλογές δεν είναι μία από αυτές.