H Κεντροαριστερά ανασυντάχθηκε. Το ΠΑΣΟΚ ολοκλήρωσε τις εσωκοµµατικές του διαδικασίες, επανεξέλεξε πρόεδρο τον Νίκο Ανδρουλάκη και -τουλάχιστον µέχρι την εποµένη των εκλογών του 2027- δεν θα τον αµφισβητήσει κανείς. Ο ΣΥΡΙΖΑ, έπειτα από 15 χρόνια υπό την ηγεσία του Αλέξη Τσίπρα, εξέλεξε τον τρίτο του αρχηγό µέσα σε έναν χρόνο (ο ένας βέβαια «υπηρεσιακός»), τον Σωκράτη Φάµελλο.

Ο Στέφανος Κασσελάκης ανακοίνωσε το όνοµα του δικού του κόµµατος και το βασικό του πολιτικό πλαίσιο και παλεύει να συγκροτήσει Κοινοβουλευτική Οµάδα. Η Νέα Αριστερά έκανε το πρώτο της συνέδριο και επιβεβαίωσε την προεδρία του Αλέξη Χαρίτση.

Από τις ευρωεκλογές µέχρι σήµερα, επί έξι µήνες, δηλαδή, η Κεντροαριστερά ήταν στο προσκήνιο για τα εσωκοµµατικά της, τα συντροφικά µαχαιρώµατα, τις αλληλοκατηγορίες αλλά και τις θεµιτές φιλοδοξίες πολλών (δέκα αθροιστικά οι υποψήφιοι αρχηγοί σε ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ) να ηγηθούν. Αυτά όλα πλέον τελείωσαν, το τοπίο ξεκαθάρισε - αν θα αποχωρήσουν δύο βουλευτές ακόµα από τον ΣΥΡΙΖΑ ή αν θα ενταχθούν 2-3 άλλοι σε κάποιο κόµµα µικρή σηµασία έχει πια.

Ακόµα και οι συζητήσεις για συνεργασίες και µέτωπα της Αριστεράς α λα Γαλλία έχουν ατονήσει, πράγµα λογικό: Όσο το ΠΑΣΟΚ έχει εύλογες προσδοκίες ότι µπορεί να αυξήσει ακόµα και κατά δέκα µονάδες το ποσοστό του σε σχέση µε τις προηγούµενες εθνικές εκλογές, γιατί να µπει σε ατέρµονες συζητήσεις περί συνασπισµών και συµπράξεων;

Τώρα όµως αρχίζουν τα δύσκολα. Οι εσωτερικές έριδες και αντεγκλήσεις είναι πίσω, οι µεγάλες προκλήσεις είναι µπροστά. Ο δρόµος προς τις κάλπες είναι µακρύς, µας χωρίζουν ακόµα δυόµισι ολόκληρα χρόνια. Αρκεί να σκεφτούµε ότι πριν από δυόµισι χρόνια ο πόλεµος στην Ουκρανία είχε µόλις ξεκινήσει, για να συνειδητοποιήσουµε τι σηµαίνει αυτό το διάστηµα σε πολιτικό χρόνο. Ποιες είναι, λοιπόν, αυτές οι µεγάλες προκλήσεις;

Η Αριστερά είναι «η ανάγκη της εποχής µας», είπε ο κ. Χαρίτσης στο συνέδριο του νεοπαγούς κόµµατός του. «∆υνατός ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ σηµαίνει ισχυρή Ελλάδα», είπε ο κ. Φάµελλος λίγες ηµέρες µετά την εκλογή του. Μετά τα συνθήµατα, έρχεται η ώρα της δουλειάς


Πρώτη, και κυριότερη, το ∆ηµογραφικό. Ο συνολικός πληθυσµός της χώρας το 2001 ήταν 10.934.097, ενώ το 2021 είχε µειωθεί κατά µισό εκατοµµύριο (-4,6%) και είχε φτάσει τα 10.432.481. Ο ετήσιος αριθµός των γεννήσεων το 2001 ήταν 102.282, ενώ το 2021 76.541, µία µείωση της τάξης του 25,2%! Πρέπει να δοθούν κίνητρα για τη δηµιουργία οικογένειας, και ποια; Είναι λύση η αύξηση της νόµιµης µετανάστευσης ή ακόµα και η ένταξη παράνοµων µεταναστών που διαβιούν επί χρόνια στη χώρα;

Η δηµόσια Υγεία: Ήδη σχεδόν ένας στους τέσσερις κατοίκους της χώρας είναι άνω των 65 ετών. Αυτό σηµαίνει συνολικά αυξηµένη ανάγκη για πρόσβαση σε ιατροφαρµακευτική περίθαλψη, µε ανοδικές τάσεις τα επόµενα χρόνια λόγω της γήρανσης του πληθυσµού. Την ίδια ώρα, οι γιατροί και νοσηλευτές είναι περιζήτητοι σε πολλές χώρες της δυτικής και της βόρειας Ευρώπης, αλλά και στα κράτη του Κόλπου, που δίνουν από διπλάσιους µέχρι και πενταπλάσιους σε κάποιες περιπτώσεις µισθούς. Πρέπει να κλείσουν νοσοκοµεία και Κέντρα Υγείας για να γίνει καλύτερη διαχείριση πόρων και ανθρώπινου δυναµικού; Ή µήπως πρέπει να ανοίξουν νέα, για να αντιµετωπιστεί η αυξηµένη ζήτηση για υπηρεσίες Υγείας; Με ποιο τρόπο θα µείνουν στη χώρα οι απόφοιτοι των ιατρικών και νοσηλευτικών σχολών; Η αγορά «διψά» για καταρτισµένα στελέχη και συγκεκριµένες ειδικότητες και δεν τα βρίσκει. Μήπως ήρθε η ώρα να ξαναδούµε τον πανεπιστηµιακό χάρτη και να εκτιµηθεί ψύχραιµα και ρεαλιστικά η αναγκαιότητα σχολών και τµηµάτων ΑΕΙ που δηµιουργήθηκαν τις δεκαετίες του ’80 και του ’90, υπό άλλες συνθήκες και µέσα σε άλλο περιβάλλον; Χρειάζεται µια διαφορετική οπτική, επίσης, στα προγράµµατα κατάρτισης και επανακατάρτισης;

Από το Μεταναστευτικό/Προσφυγικό µέχρι το µοντέλο ανάπτυξης του τουρισµού και από την εκτός σχεδίου δόµηση µέχρι τη φορολογική πολιτική, σε µια µεγάλη βεντάλια κρίσιµων και σύνθετων ζητηµάτων, έχει η Κεντροαριστερά ολοκληρωµένη πολιτική πρόταση;


Η Αριστερά είναι «η ανάγκη της εποχής µας», είπε ο κ. Χαρίτσης στο συνέδριο του νεοπαγούς κόµµατός του. «∆υνατός ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ σηµαίνει ισχυρή Ελλάδα», είπε ο κ. Φάµελλος λίγες ηµέρες µετά την εκλογή του. Μετά τα συνθήµατα, έρχεται η ώρα της δουλειάς. Η εποχή, αν κρίνουµε από τα τελευταία εκλογικά αποτελέσµατα στις ΗΠΑ, στη Ρουµανία, στην Αυστρία και αλλού, δεν βλέπει την ανάγκη της Αριστεράς, αλλά στρέφεται σε άλλες λύσεις.

Από το Μεταναστευτικό/Προσφυγικό µέχρι το µοντέλο ανάπτυξης του τουρισµού και από την εκτός σχεδίου δόµηση µέχρι τη φορολογική πολιτική, σε µια µεγάλη βεντάλια κρίσιµων και σύνθετων ζητηµάτων, έχει η Κεντροαριστερά ολοκληρωµένη πολιτική πρόταση; Πρόταση που να πείθει και να αγγίζει ευρύτερα κοινά; Μέχρι στιγµής η απάντηση είναι αρνητική. Παράλληλα, δεν φαίνεται να υπάρχει η διάθεση να «σπάσει αυγά», να ενοχλήσει µε τον πολιτικό λόγο της αρκετούς, να ξεβολέψει ορισµένους, για να ικανοποιήσει, όµως, τελικά πολλούς και να πάει µπροστά ο τόπος. Όλα τα κόµµατα της Κεντροαριστεράς έχουν λήξει πια εν πολλοίς τα εσωκοµµατικά τους, έχουν νέες ηγεσίες και κινούνται σε ουδέτερο πολιτικά χρόνο, καθώς ούτε το 2025 ούτε το 2026 θα είναι εκλογικές χρονιές. Ο κόσµος περιµένει να ακούσει και να αξιολογήσει προτάσεις συγκεκριµένες, ρεαλιστικές, εφαρµόσιµες, κοστολογηµένες, ίσως δε και ανατρεπτικές. Οι µέχρι στιγµής ενδείξεις δεν είναι θετικές ως προς αυτό.

Δημοσιεύθηκε στην Απογευματινή