Υπό κανονικές… συνθήκες μία οικονομία που προέρχεται από πολυετή ύφεση, όπως η ελληνική, θα έπρεπε να αντιδρούσε σαν συμπιεσμένο ελατήριο.

Όμως η πολυδιαφημισμένη (από την κυβέρνηση) ανάπτυξη αφενός είναι ισχνή και αφετέρου, σύμφωνα με τα στοιχεία του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ, δεν είναι δίκαιη.

Το ότι είναι αναιμική προκύπτει αν συγκρίνουμε την αύξηση του ΑΕΠ κατά 1,6% για το σύνολο του 2017 με το 3,7% που είναι η παγκόσμια ανάπτυξη, όπως προκύπτει από το World Economic Outlook του ΔΝΤ.

Η ζώνη του ευρώ τρέχει με 2,4% ενώ στην Κύπρο ο ρυθμός μεγέθυνσης της οικονομίας «αγγίζει» το 4%.

Το παράδοξο είναι ότι η Ελλάδα δεν κατάφερε για ακόμη μία χρονιά να επωφεληθεί από την έκρηξη του τουρισμού. Ενδεικτικά να αναφέρουμε πως την περίοδο Ιανουαρίου-Νοεμβρίου 2017 οι ταξιδιωτικές εισπράξεις αυξήθηκαν κατά 1,38 δισ. ευρώ ή 10,7%, σε σχέση με το αντίστοιχο διάστημα του 2016.

Αλλά πώς να ενισχυθεί ο ρυθμός ανάπτυξης όταν δύο βασικά «συστατικά» του, η κατανάλωση (ελέω υπερφορολόγησης) και οι επενδύσεις (εξαιτίας και του «εχθρικού» κλίματος) μετά βίας υπερβαίνουν το… μηδέν.

Την ίδια ώρα, βάσει του δείκτη Inclusive Development Index που βαθμολογεί τις χώρες μετρώντας την «ανάπτυξη χωρίς αποκλεισμούς» (δίκαιη ανάπτυξη), η Ελλάδα βρίσκεται στην 29η και τελευταία θέση των ανεπτυγμένων χωρών.

Όπως ανακοινώθηκε στο Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ, η χώρα μας έλαβε βαθμολογία 3,70, κάτω από την Πορτογαλία με 3,97 και την Ιταλία με 4,31, με τη Νορβηγία να βρίσκεται στην κορυφή.

Ο σχετικός δείκτης μετρά την ανάπτυξη, τις κοινωνικές ανισότητες και τη δικαιοσύνη μεταξύ των γενεών, τομείς στους οποίους η Ελλάδα δεν έχει να επιδείξει… αξιοζήλευτες επιδόσεις.

Τα στοιχεία είναι αποκαλυπτικά και δεν είναι δυνατόν να αμφισβητηθούν απ' όσους μέχρι τώρα έχουν δείξει πως πιστεύουν ότι με συνεχείς εξαγγελίες και βαρύγδουπες δηλώσεις η οικονομία θα ανεβάσει στροφές.