Οι τεχνοκράτες των Βρυξελλών και του ΔΝΤ έχουν μία κακή συνήθεια . Όταν μιλούν δεν ωραιοποιούν καταστάσεις , λένε αυτό που κατά την γνώμη τους (και την θέση τους) θεωρούν ότι ισχύει. Αυτό έκανε στις αρχές της εβδομάδας ο κ. Ντέκλαν Κοστέλο επικεφαλής του κλιμακίου της Κομισιόν στο κουαρτέτο. Είπε λοιπόν πως η Ελλάδα θα χρειαστεί ένα ισχυρό πλαίσιο εποπτείας για πολλά χρόνια μετά την έξοδο από το τρίτο πρόγραμμα και ότι θα πρέπει να συνεχίσει τις μεταρρυθμίσεις για τουλάχιστον μία δεκαετία.

Όπως ήταν φυσικό οι δηλώσεις του ενόχλησαν την κυβέρνηση και σύμφωνα με όσα εντέχνως διέρρευσαν πρόκειται απλά για «ένα υπάλληλο» που δεν καθορίζει τις εξελίξεις. Λες και μέχρι τώρα οι «υπάλληλοι» στην τρόικα και μετέπειτα στο κουαρτέτο ήταν απλοί θεατές των εξελίξεων.

Αφήνοντας τους «υπαλλήλους» και περνώντας στους πολιτικούς που λαμβάνουν τις αποφάσεις ο υπουργός Οικονομικών κ. Ευκλείδης Τσακαλώτος μιλώντας στον Alpha, σε εντελώς διαφορετικό μήκος κύματος, προανήγγειλε φοροελαφρύνσεις «για τις ομάδες του πληθυσμού που έχουν έρθει σε δύσκολη θέση».

Και προκύπτει το ερώτημα γιατί να πιστέψει κάποιος τον κ. Κοστέλο και όχι τον κ. Τσακαλώτο; Γιατί ο πρώτος ποτέ δεν δεσμεύθηκε ότι θα παρατηθεί αν μειωθεί εκ νέου το αφορολόγητο για να βάλει στη συνέχεια την υπογραφή του στην συρρίκνωση του κατά 3.000 ευρώ όπως έκανε ο δεύτερος. Και βέβαια γιατί οι «υπάλληλοι» πριν μιλήσουν δεν σκέφτονται τα πρωτοσέλιδα της επόμενης ημέρας.