Στο βαθύ περιθώριο των καταστρεπτικών γεγονότων των ημερών κινείται απειλητικά ένα άλλο «τσουνάμι», ψυχών και πολιτικών:

Το κύμα μεταναστών και προσφύγων από την Τουρκία προς τα ελληνικά νησιά αυξάνεται και πάλι, σιωπηλά και απειλητικά. Από το καλοκαίρι μέχρι και σήμερα, σύμφωνα με τους υπάρχοντες υπολογισμούς, περίπου 10.000 άνθρωποι έχουν φτάσει σε ελληνικό - ευρωπαϊκό έδαφος από τα τουρκικά παράλια, ενώ ο αριθμός των επαναπροωθήσεων στην Τουρκία δεν ξεπερνά κάποιες εκατοντάδες.

Δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι η Αγκυρα ανοίγει και πάλι τη στρόφιγγα των μεταναστευτικών ροών, υπό μορφή προειδοποίησης προς τους Ευρωπαίους σε βάρος της Ελλάδας.
Η Αθήνα κάνει και πάλι ότι δεν βλέπει, ενώ επιχειρεί απεγνωσμένα να ωραιοποιήσει μια θλιβερή και επικίνδυνη κατάσταση, με σύμμαχό της την απόσταση των νησιών από την ηπειρωτική χώρα.

Όμως, ύστερα από δύο χρόνια ισχύος της συμφωνίας ΕΕ - Τουρκίας για το Μεταναστευτικό, φαίνεται τώρα καθαρά πόσο βαθιά εχθρική και επικίνδυνη για την Ελλάδα ήταν αυτή η συμφωνία, την οποίαν αποδέχθηκε με ανοιχτές αγκάλες η κυβέρνηση Τσίπρα, ως πρώτο βήμα της αποκατάστασης των σχέσεών της με το Βερολίνο και τις Βρυξέλλες το 2015.

Η πολλαπλώς προβεβλημένη δύναμη Frontex επί της ουσίας... κουνάει το μαντίλι στις βάρκες των μεταναστών - προσφύγων να περάσουν στα ελληνικά χωρικά ύδατα για να διασωθούν και να καταγραφούν στη συνέχεια επί ελληνικού εδάφους και σε καμία περίπτωση δεν της επιτρέπεται να στείλει τους ανθρώπους πίσω στα τουρκικά παράλια. Από την άλλη πλευρά, οι πανικόβλητοι και εν πολλοίς ξενοφοβικοί Ευρωπαίοι έχουν κλείσει ερμητικά τα σύνορά τους.

Ετσι, το ελληνικό έδαφος αποτελεί κλειστή φάκα και για τους ίδιους τους μετανάστες και για τη χώρα.

Είναι προφανές ότι η ελληνική κυβέρνηση δεν έχει, εκ των υστέρων, ούτε το ειδικό πολιτικό βάρος ούτε και συμμάχους για να ζητήσει μια αναθεώρηση της ετεροβαρούς για τη χώρα Συμφωνίας ΕΕ - Τουρκίας. Και φυσικά, ούτε λόγος να έρθει προς συζήτηση το θέμα με τον κ. Ερντoγάν -αν έρθει-, προκειμένου να μη δημιουργηθεί ακόμα ένα σημείο τριβής.