Δώδεκα χρόνια επίμονης διεθνούς διπλωματικής προσπάθειας, με την συμμετοχή των κυβερνήσεων Ομπάμα, Γερμανίας, Γαλλίας, Βρετανίας, Ρωσίας, Κίνας κλπ. για την κατάληξη το 2015 σε μια συμφωνία περιορισμού και ελέγχου του πυρηνικού προγράμματος του Ιράν και άρση των οικονομικών κυρώσεων σε βάρος του, (JCPOA), τινάχθηκαν στον αέρα με την απόφαση του προέδρου Τραμπ να αποσύρει τις ΗΠΑ από τη συμφωνία αυτή.

Η προεκλογική υπόσχεση Τραμπ να ξηλώσει τη JCPOA , υλοποιήθηκε προχθές και με τη συμβολή του νέου Συμβούλου Εθνικής Ασφαλείας Τζον Μπόλτον, γνωστού «γερακιού» , ορκισμένου πολέμιου του Ιράν και αρχιτέκτονα της αμερικανικής εισβολής στο Ιράκ.

Γερμανία , Γαλλία και Βρετανία αντέδρασαν αμέσως , δηλώνοντας ότι για τις χώρες τους , η συμφωνία με το Ιράν εξακολουθεί να ισχύει. Το ίδιο συμβαίνει και με τη Μόσχα, που διατηρεί στενούς δεσμούς με την Τεχεράνη, στο θέμα της Συρίας.

Η πρωτοφανής απόφαση Τραμπ, στον οποίο «δεν άρεσε» μια περιφερειακή συμφωνία, που περιορίζει την πιθανότητα μεγάλης κρίσης στη Μέση Ανατολή, εκτός του ότι βάλλει το Ιράν, επί της ουσίας καταφέρει ένα ακόμα βαρύ πλήγμα στις σχέσεις ΗΠΑ –ΕΕ. Ούτε η καγκελάριος Μέρκελ , ούτε ο Πρόεδρος Μακρόν κατόρθωσαν στις πρόσφατες επισκέψεις τους στον Λευκό Οίκο να μετατοπίσουν έστω και κατ’ ελάχιστον τις αποφάσεις Τραμπ.

Ο Αμερικανός πρόεδρος δείχνει με όλους τους τρόπους πόσο λίγο υπολογίζει ην ΕΕ ως «εταίρο στην ειρήνη.»

Υπενθυμίζεται ότι ήδη η κυβέρνηση Τραμπ με τους «κανόνες προστατευτισμού» που έχει επιβάλει στις εισαγωγές πρώτων υλών και προϊόντων, απειλεί με βαρύ πλήγμα την ευρωπαϊκή οικονομία, ενώ το μειωμένο ενδιαφέρον του για το ΝΑΤΟ πιέζει βαριά το ευρωατλαντικό σύστημα ασφαλείας.

Αν η Ουάσιγκτον επαναφέρει γρήγορα, όπως διατείνεται ,τις οικονομικές κυρώσεις σε βάρος της Τεχεράνης και κατ επέκταση σε βάρος των κρατών που έχουν συνάψει οικονομικές σχέσεις με αυτήν ,οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις ,(πχ Γερμανία Γαλλία) θ αντιμετωπίσουν μεγάλα προβλήματα στην υλοποίηση των οικονομικών συμφωνιών τους, μετά το 2015.

Περιττό βεβαίως να αναφερθεί κανείς στις επιπτώσεις στις τιμές πετρελαίου που ήδη είναι ορατές δια γυμνού οφθαλμού.

Σε ότι αφορά στην Ελλάδα, η αλλαγή στάσης είναι εμφανής. Το 2015, σύσσωμη η κυβέρνηση Τσίπρα είχε μεταβεί στην Τεχεράνη , ( ύστερα από μια περιπετειώδη μακρινή διαδρομή ..λόγω άρνησης της Τουρκίας για υπέρταση) για να συσφίξει τις διμερείς σχέσεις , καθώς η Τεχεράνη είχε προηγουμένως βολιδοσκοπηθεί την περίοδο της «ηρωικής διαπραγμάτευσης» της Αθήνας με τους ευρωπαίους δανειστές για πιθανή χορήγηση δανείου. Η σωστή πρόβλεψη μελών της κυβέρνησης ΣΥΡΙΑΝΕΛ για την εκλογή Τραμπ επέφερε την σταδιακή απομάκρυνση της Αθήνας από την Τεχεράνη και τις οικονομικές «δουλειές» μ αυτήν ..

Αντιθέτως η Άγκυρα έχει συσφίξει υπερβολικά τις διμερείς οικονομικές , αλλά και στρατιωτικές συνεργασίες με την Τεχεράνη στη Συρία.,( από κοινού με τη Ρωσία). Είναι άγνωστο για την ώρα , αν το Ιράν θα προστεθεί «στο καλάθι» τω διαφωνιών Ουάσιγκτον- Άγκυρας και πόσο θα επηρεάσει την πολιτική – στρατιωτική συνεργασία των δύο πλευρών.