ΓΡΑΦΑΜΕ πρόσφατα ότι μεταξύ των κυρίων Δραγασάκη και Τσακαλώτου, που επέμειναν στη συγκρότηση «κυβέρνησης ηττημένων», και του Αλέξη Τσίπρα, ο οποίος έσπευσε να κλείσει το θέμα, ειλικρινείς είναι οι πρώτοι. Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ επιχείρησε να τερματίσει τη σχετική συζήτηση, διότι αντελήφθη ότι προκαλεί αντισυσπειρώσεις και δυσχεραίνει την όποια χαλαρή «δεξιά» ψήφο της πρώτης Κυριακής. Όσο και να θέλει κάποιος δεξιός, Νεοδημοκράτης ή συμπαθών προς τη ΝΔ να στείλει «μήνυμα» την πρώτη Κυριακή, προεξοφλώντας ότι θα ρίξει την «κανονική» ψήφο τη δεύτερη, η προοπτική κυβέρνησης-Φρανκενστάιν λειτουργεί αποτρεπτικά. Θα το ρίξει δαγκωτό από την πρώτη.

ΙΣΩΣ είναι ελκυστική για ορισμένους η σκέψη να στείλουν «μήνυμα» την πρώτη Κυριακή, δεν είναι όμως καθόλου ελκυστική η πιθανότητα το «μήνυμα» να τους βγάλει «Δήμητρες», κλειστές τράπεζες, μετατροπή του φράχτη στον Έβρο στη μεγαλύτερη ζαρντινιέρα στον κόσμο και «Πρέσπες στο Αιγαίο». Αυτό πήγε να μαζέψει ο Αλέξης Τσίπρας. Η συζήτηση για κυβέρνηση-κοινόβιο λειτούργησε ως χορηγός της συσπείρωσης της ΝΔ. Επειδή όμως το χούι βγαίνει τελευταίο και ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ έχει ένα λούμπεν εκλογικό κοινό που πρέπει να κρατά ζεστό, επανέφερε το σχέδιο διά της πλαγίας, σε χειρότερη εκδοχή. Κυβέρνηση με ψήφο ανοχής. Σκέφτηκε «να μην υιοθετήσω προεκλογικά τον Βαρουφάκη μαζί με την ηλεκτρονική δραχμή, μπορώ όμως να διεκδικήσω την ανοχή του». Ήτοι κυβέρνηση μειοψηφίας σε συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ, υπό την προϋπόθεση ότι αθροίζουν τουλάχιστον 120 βουλευτές (τα 2/5 του συνόλου των εδρών είναι ο ελάχιστος αριθμός που επιβάλλει το Σύνταγμα) και αποχή από την παροχή ψήφου εμπιστοσύνης του ΜέΡΑ25 και ενός τουλάχιστον ακόμα κόμματος, ΚΚΕ ή Ελληνικής Λύσης.

ΤΟ ΠΕΡΙΕΓΡΑΨΕ καθαρά: «Υπάρχουν πολλοί τρόποι να στηριχθεί μια κυβέρνηση, είτε με τη συμμετοχή κάποιου σε αυτήν είτε με την ανοχή του»... Και επανήλθε από τους Δελφούς: «Θα πρέπει και τα άλλα κόμματα της Αριστεράς να αναλάβουν την ευθύνη. (...) Αν υπολείπονται 5-10 βουλευτές για να έχουμε πλειοψηφία που χρειαζόμαστε για να πάμε μπροστά με σχέδιο προοδευτικής σύγκλισης, θα πρέπει να πάρουν την ευθύνη». Βαρουφάκης, Κουτσούμπας απέρριψαν βέβαια το σενάριο, το ίδιο έκανε και η πολύφερνη νύφη ΠΑΣΟΚ. Το αντίθετο θα ήταν αυτοκτονικό. Δεν έχουν κανένα λόγο να γίνουν προεκλογικό Lego στα χέρια του Αλέξη Τσίπρα, ο οποίος φτιάχνει διάφορα σχήματα αναλόγως της ημέρας και των δημοσκοπήσεων. Στην πολιτική όμως, ως γνωστόν, ποτέ δεν υπάρχει «ποτέ». Αν μπορεί να γίνει και συμφέρει, θα γίνει, ειδικά από δυνάμεις που έχουν αποδείξει ότι δεν έχουν κανέναν εθνικό φραγ- μό. Η μόνη περίπτωση να μην το επιχειρήσουν είναι να μη βγαίνουν τα «κουκιά». Αν βγαίνουν, θα το κάνουν με πρόσχημα τη διατήρηση της απλής αναλογικής.

ΑΣ ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΕΙ κάποιος να φανταστεί το σκηνικό. Το διεθνές σύστημα βρίσκεται σε φάση βίαιης μετάβασης με τον γεωπολιτικό περίγυρο να βυθίζεται σε αποσταθεροποίηση, η χώρα πρέπει όχι απλώς να ισορροπεί αλλά να τοποθετείται διαρκώς οικονομικά, ενεργειακά, στρατιωτικά, διεθνοπολιτικά σε σύνθετες καταστάσεις και στην Ελλάδα να υπάρχει μια (συγ)κυβέρνηση με «ιδιαίτερες» ανησυχίες. Αν θα κλείσει τις τράπεζες, αν θα κατεδαφίσει τον φράχτη, αν θα ακυρώσει εξοπλιστικές και στρατηγικές συμφωνίες. Από την επενδυτική βαθμίδα στη «Δήμητρα», μία απλή αναλογική δρόμος.

Δημοσιεύθηκε στην Απογευματινή 29/4/2023