Ο Κάρολος και οι βυζαντινοί συμβολισμοί
Υπήρξαν ωστόσο κάποιες πτυχές στο τελετουργικό οι οποίες ίσως θα έπρεπε να αξιολογηθούν ειδικά από την ελληνική πολιτική για λόγους αποκωδικοποίησης
Η στέψη του Καρόλου ως βασιλέα της Αγγλίας συγκέντρωσε το ενδιαφέρον στους περισσότερους για λόγους lifestyle.
Λογικό, η πλειονότητα της κοινής γνώμης διεθνώς δεν κάνει πολιτικούς ή γεωπολιτικούς συνειρμούς για το τι μπορεί να σημαίνει η ανάρρηση του Καρόλου στον θρόνο. Υπήρξαν ωστόσο κάποιες πτυχές στο τελετουργικό οι οποίες ίσως θα έπρεπε να αξιολογηθούν ειδικά από την ελληνική πολιτική για λόγους αποκωδικοποίησης. Εξηγούμαι. Η παρουσία των Ελλήνων ιεροψαλτών, οι οποίοι απέδωσαν στα ελληνικά τμήμα του 71ου Ψαλμού του Δαυίδ, ήταν μία επιλογή του Καρόλου.
Ήταν υπό τους στίχους του συγκεκριμένου Ψαλμού του Δαυίδ που αναφέρεται στον Σολομώντα («Ὁ Θεὸς, τὸ κρίμα σου τῷ βασιλεῖ δὸς καὶ τὴν δικαιοσύνην σου τῷ υἱῷ τοῦ βασιλέως») και τους ήχους της βυζαντινής χορωδίας που ο Κάρολος παρέλαβε σύμβολα της βασιλικής εξουσίας, μεταξύ των οποίων το ξίφος. Το δε μύρο με το οποίο χρίστηκε είχε παρασκευαστεί από το Πατριαρχείο Ιεροσολύμων και είχε ευλογηθεί από τον Πατριάρχη Ιεροσολύμων, Θεόφιλο.
Για να το πούμε απλά, παρασκευάστηκε από το Ελληνορθόδοξο Πατριαρχείο στα Ιεροσόλυμα και ευλογήθηκε από τον δικό μας Έλληνα Πατριάρχη. Στην αίθουσα δέσποζαν δύο βυζαντινές εικόνες, του Χριστού και της Παναγίας. Να σημειώσουμε ότι ο Κάρολος έχει αναπτύξει μία ιδιαίτερη σχέση με το Άγιον Όρος το οποίο επισκέπτεται συχνά και φαίνεται να έχει ιδιαίτερες ανησυχίες σε σχέση με την Ορθοδοξία. Αν αυτές έχουν θεολογικό και πνευματικό υπόβαθρο δεν μπορεί να το πει με βεβαιότητα κάποιος -συνήθως τέτοιες ενασχολήσεις δεν γίνονται από χόμπι- ούτε βέβαια θα το έλεγε ποτέ ανοιχτά ο Κάρολος, διότι ως βασιλιάς της Αγγλίας είναι και κεφαλή της Αγγλικανικής Εκκλησίας.
Υπενθυμίζεται ότι η ελληνική καταγωγή του Καρόλου από την πλευρά του πατέρα του, Φιλίππου, το φέρετρο του οποίου σκέπαζε και η ελληνική σημαία, είναι κάτι το οποίο επίσης φαίνεται να αποτελεί μέρος της ταυτότητάς του δίχως να το διατυμπανίζει. Για όσους είναι παρατηρητικοί, είχε δακρύσει μπροστά στο μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη στην ανάκρουση των εθνικών ύμνων κατά την πρόσφατη επίσκεψή του στην Ελλάδα. Γιατί τα αναφέρουμε αυτά; Όπως είπαμε στην αρχή, ως στοιχεία που θα έπρεπε να αξιολογηθούν από την ελληνική πολιτική.
Χρειάζεται να πούμε περισσότερα;
Δημοσιεύτηκε στην ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ στις 9/5
Λογικό, η πλειονότητα της κοινής γνώμης διεθνώς δεν κάνει πολιτικούς ή γεωπολιτικούς συνειρμούς για το τι μπορεί να σημαίνει η ανάρρηση του Καρόλου στον θρόνο. Υπήρξαν ωστόσο κάποιες πτυχές στο τελετουργικό οι οποίες ίσως θα έπρεπε να αξιολογηθούν ειδικά από την ελληνική πολιτική για λόγους αποκωδικοποίησης. Εξηγούμαι. Η παρουσία των Ελλήνων ιεροψαλτών, οι οποίοι απέδωσαν στα ελληνικά τμήμα του 71ου Ψαλμού του Δαυίδ, ήταν μία επιλογή του Καρόλου.
Ήταν υπό τους στίχους του συγκεκριμένου Ψαλμού του Δαυίδ που αναφέρεται στον Σολομώντα («Ὁ Θεὸς, τὸ κρίμα σου τῷ βασιλεῖ δὸς καὶ τὴν δικαιοσύνην σου τῷ υἱῷ τοῦ βασιλέως») και τους ήχους της βυζαντινής χορωδίας που ο Κάρολος παρέλαβε σύμβολα της βασιλικής εξουσίας, μεταξύ των οποίων το ξίφος. Το δε μύρο με το οποίο χρίστηκε είχε παρασκευαστεί από το Πατριαρχείο Ιεροσολύμων και είχε ευλογηθεί από τον Πατριάρχη Ιεροσολύμων, Θεόφιλο.
Για να το πούμε απλά, παρασκευάστηκε από το Ελληνορθόδοξο Πατριαρχείο στα Ιεροσόλυμα και ευλογήθηκε από τον δικό μας Έλληνα Πατριάρχη. Στην αίθουσα δέσποζαν δύο βυζαντινές εικόνες, του Χριστού και της Παναγίας. Να σημειώσουμε ότι ο Κάρολος έχει αναπτύξει μία ιδιαίτερη σχέση με το Άγιον Όρος το οποίο επισκέπτεται συχνά και φαίνεται να έχει ιδιαίτερες ανησυχίες σε σχέση με την Ορθοδοξία. Αν αυτές έχουν θεολογικό και πνευματικό υπόβαθρο δεν μπορεί να το πει με βεβαιότητα κάποιος -συνήθως τέτοιες ενασχολήσεις δεν γίνονται από χόμπι- ούτε βέβαια θα το έλεγε ποτέ ανοιχτά ο Κάρολος, διότι ως βασιλιάς της Αγγλίας είναι και κεφαλή της Αγγλικανικής Εκκλησίας.
Υπενθυμίζεται ότι η ελληνική καταγωγή του Καρόλου από την πλευρά του πατέρα του, Φιλίππου, το φέρετρο του οποίου σκέπαζε και η ελληνική σημαία, είναι κάτι το οποίο επίσης φαίνεται να αποτελεί μέρος της ταυτότητάς του δίχως να το διατυμπανίζει. Για όσους είναι παρατηρητικοί, είχε δακρύσει μπροστά στο μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη στην ανάκρουση των εθνικών ύμνων κατά την πρόσφατη επίσκεψή του στην Ελλάδα. Γιατί τα αναφέρουμε αυτά; Όπως είπαμε στην αρχή, ως στοιχεία που θα έπρεπε να αξιολογηθούν από την ελληνική πολιτική.
Χρειάζεται να πούμε περισσότερα;
Δημοσιεύτηκε στην ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ στις 9/5
