Τι μας συμφέρει;
Το λάθος είναι ότι προσπαθούν να ερμηνεύσουν την Τουρκία με δυτικά μέτρα και σταθμά.Και πέφτουν έξω
Όποιος αισθάνεται έκπληξη από το αποτέλεσμα των τουρκικών εκλογών κάνει ένα σύνηθες λάθος. Που το κάνουν και δυτικές κυβερνήσεις και υπηρεσίες, πόσω μάλλον καθημερινοί άνθρωποι.
Το λάθος είναι ότι προσπαθούν να ερμηνεύσουν την Τουρκία με δυτικά μέτρα και σταθμά. Και πέφτουν έξω. Ειδικά με τον Ερντογάν, ΗΠΑ και ΕΕ πέφτουν έξω εδώ και περισσότερα από 20 χρόνια. Οι εκλογές δεν διεξάγονται με αυτό που λέμε «δυτικούς όρους». Στην Ευρώπη δεν εμφανίζονται υποψήφιοι με αλεξίσφαιρα, ούτε υπάρχουν μερικές χιλιάδες πολιτικοί αντίπαλοι στις φυλακές. Και κυρίως οι Τούρκοι και άλλοι λαοί εκτός Δύσης δεν έχουν τις ίδιες ιεραρχήσεις, προτεραιότητες και κριτήρια στην επιλογή της ψήφου τους, όπως και οι πολιτικοί δεν σταθμίζουν απαραίτητα με δυτικά «ζύγια» τις αποφάσεις τους. Έχουν πολλές φορές προσέγγιση που στη Δύση χαρακτηρίζουμε «ανορθολογική», αλλά αυτό ισχύει για τα δικά μας αξιολογικά κριτήρια. Για αυτούς είναι απολύτως ορθολογική, απλώς ενσωματώνουν παραμέτρους που κάποιοι στην Εσπερία θεωρούν ξεπερασμένες.
Επίσης, ο Ερντογάν έχει στα χέρια του τον μηχανισμό, που σημαίνει ότι -για να το πούμε κομψά- ακόμα και μερικά εκατομμύρια ψηφοδέλτια «αγνώστου πατρότητας» να μπουν στο σύστημα, αντικαθιστώντας άλλα, μπορεί να μη γίνουν καν αντιληπτά… Εν προκειμένω και με την προοπτική επικράτησης του Ερντογάν στον 2ο γύρο, το ερώτημα που πολλοί θέτουν είναι «μας συμφέρει μία τέτοια εξέλιξη;». Προσωπική γνώμη, ναι. Εξηγούμαι. Η προβληματική πολιτική του Ερντογάν έναντι της Δύσης και κυρίως έναντι των ΗΠΑ οδήγησε τις τελευταίες να αναβαθμίσουν στρατηγικά την Ελλάδα και τις σχέσεις τους μαζί μας, θεωρώντας ότι η Τουρκία εξελίσσεται σε έναν ασταθή και μη αξιόπιστο σύμμαχο. Τα εξοπλιστικά, στρατηγικά και οικονομικά / επενδυτικά οφέλη φαίνονται όλο και πιο έντονα. Η επανεκλογή Ερντογάν θα ενισχύσει αυτή την τάση ανάδειξης της Ελλάδας σε χώρα «πρώτης γραμμής».
Τυχόν επικράτηση των κεμαλιστών, που θα επιδίωκαν εξομάλυνση με τις ΗΠΑ, αλλά δεν θα άλλαζαν την τουρκική πολιτική απέναντί μας, ίσως μας δημιουργούσε επιπλοκές. Η ισλαμική, αντιδυτική, φιλορωσική, ευρασιατική πολιτική του Ερντογάν μετατρέπει την Ελλάδα και την Κύπρο σε προκεχωρημένους πυλώνες του δυτικού συστήματος που «κουμπώνουν» με τοπικά σχήματα ασφαλείας, όπως με Ισραήλ και Αίγυπτο. Ο ρόλος δεν είναι εύκολος, απαιτεί να γίνουμε «παίκτες», αλλά μας ανοίγει εθνικές προοπτικές.
Εξάλλου, αυτή η περιοχή είναι μόνο για παίκτες.
Δημοσιεύτηκε στην ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ στις 16/5
Το λάθος είναι ότι προσπαθούν να ερμηνεύσουν την Τουρκία με δυτικά μέτρα και σταθμά. Και πέφτουν έξω. Ειδικά με τον Ερντογάν, ΗΠΑ και ΕΕ πέφτουν έξω εδώ και περισσότερα από 20 χρόνια. Οι εκλογές δεν διεξάγονται με αυτό που λέμε «δυτικούς όρους». Στην Ευρώπη δεν εμφανίζονται υποψήφιοι με αλεξίσφαιρα, ούτε υπάρχουν μερικές χιλιάδες πολιτικοί αντίπαλοι στις φυλακές. Και κυρίως οι Τούρκοι και άλλοι λαοί εκτός Δύσης δεν έχουν τις ίδιες ιεραρχήσεις, προτεραιότητες και κριτήρια στην επιλογή της ψήφου τους, όπως και οι πολιτικοί δεν σταθμίζουν απαραίτητα με δυτικά «ζύγια» τις αποφάσεις τους. Έχουν πολλές φορές προσέγγιση που στη Δύση χαρακτηρίζουμε «ανορθολογική», αλλά αυτό ισχύει για τα δικά μας αξιολογικά κριτήρια. Για αυτούς είναι απολύτως ορθολογική, απλώς ενσωματώνουν παραμέτρους που κάποιοι στην Εσπερία θεωρούν ξεπερασμένες.
Επίσης, ο Ερντογάν έχει στα χέρια του τον μηχανισμό, που σημαίνει ότι -για να το πούμε κομψά- ακόμα και μερικά εκατομμύρια ψηφοδέλτια «αγνώστου πατρότητας» να μπουν στο σύστημα, αντικαθιστώντας άλλα, μπορεί να μη γίνουν καν αντιληπτά… Εν προκειμένω και με την προοπτική επικράτησης του Ερντογάν στον 2ο γύρο, το ερώτημα που πολλοί θέτουν είναι «μας συμφέρει μία τέτοια εξέλιξη;». Προσωπική γνώμη, ναι. Εξηγούμαι. Η προβληματική πολιτική του Ερντογάν έναντι της Δύσης και κυρίως έναντι των ΗΠΑ οδήγησε τις τελευταίες να αναβαθμίσουν στρατηγικά την Ελλάδα και τις σχέσεις τους μαζί μας, θεωρώντας ότι η Τουρκία εξελίσσεται σε έναν ασταθή και μη αξιόπιστο σύμμαχο. Τα εξοπλιστικά, στρατηγικά και οικονομικά / επενδυτικά οφέλη φαίνονται όλο και πιο έντονα. Η επανεκλογή Ερντογάν θα ενισχύσει αυτή την τάση ανάδειξης της Ελλάδας σε χώρα «πρώτης γραμμής».
Τυχόν επικράτηση των κεμαλιστών, που θα επιδίωκαν εξομάλυνση με τις ΗΠΑ, αλλά δεν θα άλλαζαν την τουρκική πολιτική απέναντί μας, ίσως μας δημιουργούσε επιπλοκές. Η ισλαμική, αντιδυτική, φιλορωσική, ευρασιατική πολιτική του Ερντογάν μετατρέπει την Ελλάδα και την Κύπρο σε προκεχωρημένους πυλώνες του δυτικού συστήματος που «κουμπώνουν» με τοπικά σχήματα ασφαλείας, όπως με Ισραήλ και Αίγυπτο. Ο ρόλος δεν είναι εύκολος, απαιτεί να γίνουμε «παίκτες», αλλά μας ανοίγει εθνικές προοπτικές.
Εξάλλου, αυτή η περιοχή είναι μόνο για παίκτες.
Δημοσιεύτηκε στην ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ στις 16/5
