Δύο τοποθετήσεις του Ταγίπ Ερντογάν τις τελευταίες ημέρες οδηγούν σε δύο αβίαστα συμπεράσματα τα οποία, για να είμαστε ειλικρινείς, δεν χρειάζονταν αυτές οι δύο δηλώσεις του για να τα βγάλει όποιος διαθέτει κοινή λογική και στοιχειώδη γνώση των ελληνοτουρκικών. Η πρώτη δήλωση είναι η απειλή από τα Κατεχόμενα, στον γνωστό τουρκικό καμβά. Αφού επανέλαβε την απαίτηση για δύο κράτη και αναγνώριση του ψευδοκράτους προκειμένου να υπάρξουν... συνομιλίες για το Κυπριακό, πέρασε στα συνήθη τραμπούκικα. «Δεν υπάρχει άλλη διέξοδος παρά η ειρήνη σε αυτές τις θάλασσες. Και αν υπάρχουν αυτοί που θέλουν να εμποδίσουν την ειρήνη, τότε θα υποχρεωθούμε να εφαρμόσουμε ένα διαφορετικό τρόπο. Θέλουμε να εξαφανιστούν τα εμπόδια μπροστά μας και το Αιγαίο να δώσει το μήνυμά του στον κόσμο ως θάλασσα ειρήνης». Όπως είναι κατανοητό, η «ειρήνη» νοείται a la turca, τα «εμπόδια» είναι η ελληνική κυριαρχία και τα ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα και ο «διαφορετικός τρόπος» που «θα υποχρεωθεί να εφαρμόσει» είναι ο πάγιος τουρκικός των παράνομων τετελεσμένων και της εισβολής.

Αυτό το τελευταίο βέβαια γνωρίζει ότι δεν τον παίρνει, ειδάλλως θα είχε ήδη αποπειραθεί (και θα είχε φάει τα μούτρα του, αλλά αυτή είναι μια άλλη συζήτηση). Δεν τον παίρνει επιχειρησιακά λόγω γεωπολιτικής συγκυρίας και γενικώς δεν τον σηκώνει το κλίμα, ούτε το τοπικό ούτε το διεθνές. Το πρώτο συμπέρασμα, λοιπόν, είναι ότι εν αντιθέσει με τις εγχώριες cheerleaders του «διαλόγου», που έβλεπαν μετασεισμική αλλαγή κλίματος και παράθυρα και πόρτες ευκαιρίας για «επίλυση»... ω του θαύματος, η τουρκική πολιτική δεν αλλάζει. Η δεύτερη δήλωση του Τούρκου προέδρου είναι για τους ελληνικούς εξοπλισμούς, οι οποίοι προκαλούν εκνευρισμό στην Άγκυρα. Είπε λοιπόν ότι θα θέσει το θέμα στον Κυριάκο Μητσοτάκη και θα του πει: «Τι είναι αυτό; “Κύριε πρωθυπουργέ, σταματήστε τους εξοπλισμούς τώρα! Πού πάτε λοιπόν με αυτούς τους εξοπλισμούς; Η Αμερική σάς δίνει συνεχώς πολλά όπλα. Τα παίρνετε γιατί σας τα δίνουν δωρεάν;”»

Συμπέρασμα δεύτερο, οι εξοπλισμοί εκπληρώνουν ήδη τον πρώτο στόχο τους, αυτόν της αποτροπής του πολέμου, διότι ο αντίπαλος γνωρίζει τι τον περιμένει. Άρα, οι εξοπλισμοί πρέπει να συνεχιστούν με μεγαλύτερη ένταση. Παρεμπιπτόντως, το ότι αυτοί που βλέπουν «διάλογο» είναι και κατά των εξοπλισμών, σύμπτωση θα είναι.

*Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «Απογευματινή» στις 15/6