Η συζήτηση για τα εξοπλιστικά φυσικό είναι να προκαλεί το ενδιαφέρον μεγάλου μέρους της κοινής γνώμης. Οι Έλληνες, παρά τα προβλήματα της καθημερινότητάς τους, παρόλη την ατζέντα εθνικού και θρησκευτικού αποχρωματισμού και κοινωνικής αποδόμησης με την οποία βομβαρδίζονται εδώ και πάρα πολλά χρόνια (όπως και άλλες δυτικές χώρες), δεν έχουν απολέσει το αισθητήριό τους. Μπορεί να έχει αμβλυνθεί από την καταιγίδα πολιτισμικών και άλλων παραπροϊόντων, αλλά το βαθύ ένστικτο τους πληροφορεί ότι οι εξοπλισμοί δεν είναι (ή δεν θα έπρεπε να είναι) για το θεαθήναι, αλλά σχετίζονται με την ίδια την ύπαρξή μας ως έθνος και ως κράτος.

Ειδικά σε αυτή την περιοχή του πλανήτη μειωμένη στρατιωτική ισχύς σημαίνει εθνική καταστροφή. Εδαφική απώλεια ή και συνολική αναίρεση κρατικής υπόστασης. Συμβαίνει γύρω μας, διαρκώς και επαναλαμβανόμενα. Μετρήστε πόσα κράτη στον περίγυρό μας έχουν χαθεί ή έχουν μεταβληθεί από τη μία ημέρα στην άλλη σε failed states.

Στο πανίσχυρο στρατιωτικά Ισραήλ μία στιγμή αδυναμίας τού στοίχισε και θα συνεχίσει για χρόνια να του στοιχίζει πολύ ακριβά. Σε ζωές, αίμα, χρήμα, διπλωματικό κεφάλαιο, γεωπολιτική σταθερότητα, κοινωνική κανονικότητα. Η αδυναμία και δη η στρατιωτική δεν συγχωρείται. Όταν συνορεύεις, όπως εμείς, με μία αναθεωρητική δύναμη, η οποία έχει ως διακηρυγμένο στόχο να σε εξαφανίσει, διότι ακόμα δεν μπορεί να μεταβολίσει τα αποτελέσματα του εκατονταετούς ελληνικού απελευθερωτικού αγώνα (1821-1922), το ελάχιστο στρατιωτικό έλλειμμα θα μεταφραστεί σε υπαρξιακό κίνδυνο. Το ζήσαμε στην Κύπρο, η πλέον πρόσφατη οδυνηρή απόδειξη ότι η αδυναμία πληρώνεται. Εξάλλου, ας μη γελιόμαστε, η μη πλήρης άσκηση των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων, παρότι διατηρούμε το δικαίωμα άσκησής τους, οφείλεται στο ότι δεν είμαστε τόσο ισχυροί στρατιωτικά όσο οφείλουμε.

Τα τελευταία χρόνια γίνεται μία σοβαρή προσπάθεια επανεξοπλισμού της χώρας. Δύσκολη λόγω της εγκληματικής δεκαπενταετούς απραξίας, όπου πρακτικά οι Ένοπλες Δυνάμεις αφέθηκαν στην τύχη τους και μαζί και η χώρα. Αυτό απαιτεί κονδύλια. Ειδικά όταν έχουν σωρευθεί ανάγκες και στους τρεις κλάδους, που για να καλυφθούν πλήρως χρειάζονται κάποιες δεκάδες δισεκατομμύρια. Η Άμυνα είναι ακριβό σπορ. Αλλά τίποτα δεν είναι πιο ακριβό από την πατρίδα. Οι εξοπλισμοί κοστίζουν. Αλλά τίποτα δεν κοστίζει όσο η απώλεια της εθνικής κυριαρχίας.

Δημοσιεύτηκε στην Απογευματινή