ΜΙΛΩΝΤΑΣ με Ισραηλινό διπλωμάτη για τις εξελίξεις στη Γάζα και τις προοπτικές του πολέμου, διαπίστωσα ό,τι είχα διαπιστώσει μιλώντας και με γνωστούς μου Ισραηλινούς που βρίσκονται στη χώρα τους. Υπάρχει μια ήρεμη αποφασιστικότητα για αυτό που βιώνουν και διαχειρίζονται, ο ένας ως επαγγελματίας διπλωμάτης καριέρας, οι άλλοι ως πολίτες.

ΠΡΟΦΑΝΩΣ και δεν θέλουν τον πόλεμο. Το κόστος σε ζωές είναι βαρύ, εκτός των υπόλοιπων επιπτώσεων. Στην οικονομία, στην ανατροπή της καθημερινότητας, η οποία έγινε καθημερινότητα πολέμου με ό,τι αυτό συνεπάγεται, και κυρίως στη μεγάλη εικόνα, που είναι ότι το Ισραήλ έχει μπει σε μια στρατηγική περιδίνηση η οποία μπορεί να κρατήσει χρόνια. Το ότι δεν θέλουν τον πόλεμο, όμως, δεν σημαίνει ότι δεν είναι αποφασισμένοι να πολεμήσουν και να τον τελειώσουν με όποιες θυσίες αυτό απαιτεί. Το Ισραήλ βρίσκεται ενώπιον μιας υπαρξιακής απειλής διότι δεν έχει το περιθώριο να χάσει τον πόλεμο. Άλλα κράτη αν ηττηθούν θα έχουν τις βαριές απώλειες μια στρατιωτικής ήττας, ενδεχομένως εδαφικό ακρωτηριασμό. Το Ισραήλ αν χάσει χάνεται. Οι αντίπαλοί του δεν θέλουν να το τιμωρήσουν, να το περιορίσουν, να το ακρωτηριάσουν, θέλουν να το εξαφανίσουν. Άρα, οι Ισραηλινοί δεν έχουν την επιλογή να μην πολεμήσουν, διότι δεν θα υπάρξουν. Από εκεί προφανώς απορρέει η αποφασιστικότητα, αλλά δεν είμαι σίγουρος από πού αντλούν την ψυχραιμία.

ΙΣΩΣ από το ότι βρίσκονται σε μια κατάσταση διαρκούς πολέμου με διαλείμματα ειρήνης από την ίδρυση του κράτους - που και αυτή η ειρήνη είναι πόλεμος χαμηλής έντασης. Εκτός του πολεμικού μετώπου, αντιμετωπίζουν αυξανόμενη διεθνή πίεση για να σταματήσουν τις επιχειρήσεις και μάλιστα ακόμα και από τους κατεξοχήν συμμάχους και υποστηρικτές τους, τις ΗΠΑ, που όλοι αντιλαμβάνονται τι σημαίνει πίεση από την Ουάσινγκτον. Γιατί τα γράφω όλα αυτά; Διότι σκέπτομαι ότι είναι πιθανό κάποια στιγμή και εμείς οι Έλληνες να βρεθούμε αντιμέτωποι με παρόμοια κατάσταση.

ΕΧΟΥΜΕ βρεθεί πολλές φορές στο παρελθόν. Έχουμε πολεμήσει πιο πολύ, για μεγαλύτερα χρονικά διαστήματα και πιο πολλές φορές από το Ισραήλ. Και εμείς έχουμε έναν αντίπαλο που θέλει να μας εξαφανίσει - όπου και όποτε μπόρεσε το έκανε και δεν έχει παραιτηθεί από τον σκοπό του. Η Ιστορία δεν τέλειωσε -ποτέ δεν τελειώνει- και είναι βέβαιο ότι κάποια στιγμή θα χρειαστεί να ξαναπολεμήσουμε. Το ερώτημα είναι αν είμαστε αποφασισμένοι να κάνουμε αυτό που κάνει το Ισραήλ και αυτό που κάναμε και εμείς στο όχι μακρινό παρελθόν.

*Δημοσιεύθηκε στην «Απογευματινή»