Η Ελλάδα να κάνει αυτό που πρέπει
Άρθρο
Το στοίχηµα δεν αφορά µόνο τον δήµαρχο Χειµάρρας. Αφορά την ελληνική εθνική µειονότητα συνολικά
Η απόφαση του αλβανικού δικαστηρίου για τον Φρέντη Μπελέρη ήταν απολύτως αναμενόμενη. Τον τελευταίο χρόνο παρακολουθούσαμε το χρονικό μίας προαναγγελθείσας κατάληξης που αφορούσε μία απολύτως στημένη δίωξη. Σκηνοθετημένη υπόθεση, χαλκευμένα στοιχεία, πληρωμένοι ψευδομάρτυρες και μία «πιασμένη» δικαστής από ένα καθεστώς το οποίο ουδεμία σχέση έχει με την υποτιθέμενη ευρωπαϊκή πορεία της Αλβανίας.
Ο στόχος του καθεστώτος Ράμα είναι αφενός η αρπαγή των φιλέτων της Χειμάρρας, προκειμένου να τα εκμεταλλευτούν συγκεκριμένα συμφέροντα, αφετέρου ο πάγιος και διαχρονικός όλων των αλβανικών κυβερνήσεων: ο ξεριζωμός της ελληνικής μειονότητας από τις πατρογονικές της εστίες. Το ερώτημα είναι από πού αντλεί το θράσος και προβαίνει σε ωμή παραβίαση του διεθνούς δικαίου, καταστρατήγηση του ευρωπαϊκού κεκτημένου, καταπάτηση ανθρωπίνων και ατομικών δικαιωμάτων, τη στιγμή που η Αλβανία βρίσκεται υπό επιτήρηση από τον ευρωπαϊκό αλλά και αμερικανικό παράγοντα, προκειμένου να συμμορφωθεί με τα διεθνώς και ευρωπαϊκώς ισχύοντα στον τομέα της Δικαιοσύνης.
Η απάντηση είναι ότι ο Ράμα εκτιμά -και προφανώς δικαιώνεται μέχρι τώρα- ότι η επιδίωξη Αμερικανών και Ευρωπαίων να εντάξουν τα Δυτικά Βαλκάνια στην ΕΕ, ενόψει της επιδείνωσης της γεωπολιτικής καταιγίδας και προκειμένου να αναχαιτίσουν τη ρωσική επιρροή, θα του εξασφαλίσει ανοχή στα σχέδιά του, έστω κι αν αυτά στρέφονται κατά της ουσίας όσων πρεσβεύει το δυτικό πλαίσιο. Στις διεθνείς σχέσεις, ως γνωστόν, το δίκαιο είναι σχετικό και εξαρτάται από την ισχύ των ενδιαφερομένων και τη συγκυρία.
Τώρα που οι ψευδαισθήσεις της Αθήνας τελείωσαν, θα πρέπει να τελειώσει και η αναντίστοιχα χλιαρή στάση της σε σχέση με τη σοβαρότητα της αλβανικής επιθετικότητας κατά της μειονότητας. Το στοίχημα δεν αφορά μόνο τον Φρέντη Μπελέρη. Αφορά την ελληνική εθνική μειονότητα συνολικά και το κύρος της Ελλάδας στην περιοχή αλλά και ευρύτερα. Αυτό που δεν έκανε η Αθήνα το προηγούμενο διάστημα, διότι, αν το είχε κάνει αγνοώντας τις πιέσεις εταίρων και συμμάχων, δεν θα είχαμε φθάσει στη σημερινή κατάληξη, θα πρέπει να το κάνει έστω τώρα. Μέχρι η Αλβανία να συμμορφωθεί, δεν θα πρέπει η Ελλάδα να επιτρέψει το άνοιγμα και κλείσιμο κανενός διαπραγματευτικού κεφαλαίου ΕΕ - Αλβανίας. Αυτό για αρχή. Και να διαμηνύσει στους Ευρωπαίους και υπερατλαντικούς φίλους ότι οι πιέσεις θα πρέπει να στραφούν αλλού: εκεί ό που θα έπρεπε εξαρχής.
Δημοσιεύτηκε στην Απογευματινή
Ο στόχος του καθεστώτος Ράμα είναι αφενός η αρπαγή των φιλέτων της Χειμάρρας, προκειμένου να τα εκμεταλλευτούν συγκεκριμένα συμφέροντα, αφετέρου ο πάγιος και διαχρονικός όλων των αλβανικών κυβερνήσεων: ο ξεριζωμός της ελληνικής μειονότητας από τις πατρογονικές της εστίες. Το ερώτημα είναι από πού αντλεί το θράσος και προβαίνει σε ωμή παραβίαση του διεθνούς δικαίου, καταστρατήγηση του ευρωπαϊκού κεκτημένου, καταπάτηση ανθρωπίνων και ατομικών δικαιωμάτων, τη στιγμή που η Αλβανία βρίσκεται υπό επιτήρηση από τον ευρωπαϊκό αλλά και αμερικανικό παράγοντα, προκειμένου να συμμορφωθεί με τα διεθνώς και ευρωπαϊκώς ισχύοντα στον τομέα της Δικαιοσύνης.
Η απάντηση είναι ότι ο Ράμα εκτιμά -και προφανώς δικαιώνεται μέχρι τώρα- ότι η επιδίωξη Αμερικανών και Ευρωπαίων να εντάξουν τα Δυτικά Βαλκάνια στην ΕΕ, ενόψει της επιδείνωσης της γεωπολιτικής καταιγίδας και προκειμένου να αναχαιτίσουν τη ρωσική επιρροή, θα του εξασφαλίσει ανοχή στα σχέδιά του, έστω κι αν αυτά στρέφονται κατά της ουσίας όσων πρεσβεύει το δυτικό πλαίσιο. Στις διεθνείς σχέσεις, ως γνωστόν, το δίκαιο είναι σχετικό και εξαρτάται από την ισχύ των ενδιαφερομένων και τη συγκυρία.
Τώρα που οι ψευδαισθήσεις της Αθήνας τελείωσαν, θα πρέπει να τελειώσει και η αναντίστοιχα χλιαρή στάση της σε σχέση με τη σοβαρότητα της αλβανικής επιθετικότητας κατά της μειονότητας. Το στοίχημα δεν αφορά μόνο τον Φρέντη Μπελέρη. Αφορά την ελληνική εθνική μειονότητα συνολικά και το κύρος της Ελλάδας στην περιοχή αλλά και ευρύτερα. Αυτό που δεν έκανε η Αθήνα το προηγούμενο διάστημα, διότι, αν το είχε κάνει αγνοώντας τις πιέσεις εταίρων και συμμάχων, δεν θα είχαμε φθάσει στη σημερινή κατάληξη, θα πρέπει να το κάνει έστω τώρα. Μέχρι η Αλβανία να συμμορφωθεί, δεν θα πρέπει η Ελλάδα να επιτρέψει το άνοιγμα και κλείσιμο κανενός διαπραγματευτικού κεφαλαίου ΕΕ - Αλβανίας. Αυτό για αρχή. Και να διαμηνύσει στους Ευρωπαίους και υπερατλαντικούς φίλους ότι οι πιέσεις θα πρέπει να στραφούν αλλού: εκεί ό που θα έπρεπε εξαρχής.
Δημοσιεύτηκε στην Απογευματινή