Η Ελληνική Εθνική Επανάσταση έχει μείνει ημιτελής. Ο αρχικός εδαφικός στόχος δεν επιτεύχθηκε, καθώς το σχέδιο προέβλεπε την απελευθέρωση όλων των περιοχών όπου υπήρχαν ελληνικοί πληθυσμοί, δηλαδή στην ουσία τη δημιουργία Ελληνικής Πολιτείας στα όρια του ύστερου βυζαντινού κράτους. Υπήρξε η μοναδική εθνική επανάσταση που τελικά δεν συμπεριέλαβε στην επικράτειά της την πρωτεύουσα, εν προκειμένω την Κωνσταντινούπολη.

Αυτό είχε ως αποτέλεσμα μετά την ολοκλήρωση του πρώτου επαναστατικού κύκλου, 100 χρόνια μετά, με την ατυχή κατάληξη της Μικρασιατικής Εκστρατείας, ελληνικοί πληθυσμοί να μείνουν εκτεθειμένοι εκτός συνόρων, ευάλωτοι στα σχέδια τρίτων και στην εσωτερική πολιτική ανεπάρκεια. Ακολούθησε η δραματική συρρίκνωση του ελληνικού κόσμου με τον ξεριζωμό πανάρχαιων ελληνικών κοινοτήτων σε μία εκτεταμένη γεωγραφική περιοχή, από τα Βαλκάνια μέχρι τον Πόντο και από τη Βόρειο Αφρική μέχρι τη Μέση Ανατολή. Η μεγαλύτερη αποτυχία, πέραν της ατελούς γεωγραφικής αποκατάστασης, υπήρξε, από κάποια φάση και μετά, το εσωτερικό πολιτικό σκηνικό και η φθίνουσα εθνική αντίληψη του εγχώριου πολιτικού συστήματος.

Αυτό ξεκίνησε μετά το δραματικό τέλος της Μικρασιατικής Εκστρατείας, όταν φθάσαμε πολύ κοντά στην επίτευξη του αρχικού στόχου, λόγω της αρνητικής ψυχολογίας που δημιουργήθηκε αλλά και των αντικειμενικών δυσκολιών με τον ξεριζωμό του Ελληνισμού της Ιωνίας και του Πόντου. Επιδεινώθηκε όμως εκθετικά κατά τη Μεταπολίτευση. Η δικτατορία αποτέλεσε το άλλοθι ανθελληνικών, αδιάφορων και παραιτημένων δυνάμεων, κηρύκων της παράδοσης, προκειμένου να επιβάλουν μία ιδεολογία ήττας και συμβιβασμού. Η δε καταστροφή στην Κύπρο αποτέλεσε νερό στον μύλο των εκούσιων και ακούσιων υπονομευτών της εθνικής προσπάθειας. Σκόπιμα και πονηρά συνέδεσαν την όποια απόπειρα εθνικής ανάταξης με μία δήθεν νομοτελειακή ατυχή κατάληξη. Το μήνυμα που υποδορίως και ύπουλα καλλιέργησαν ήταν «μην προσπαθείτε να αναταχθείτε εθνικά, διότι η κατάληξη θα είναι όπως στη Μικρασία και στην Κύπρο».

Σήμερα η συνέχιση της Εθνικής Επανάστασης οφείλει να ξεκινήσει πρωτίστως από αυτό. Από το ξερίζωμα της ιδεολογίας της ήττας, της κακομοιριάς και του μικροελλαδισμού. Όσο και αν ακούγεται περίεργο, ο Ελληνισμός έχει τις καλύτερες προϋποθέσεις εδώ και δεκαετίες για να συνεχίσει την Επανάσταση, ξεκινώντας από το εσωτερικό και κοιτάζοντας μεσοπρόθεσμα στις ελληνικές κοινότητες πέραν των συνόρων, που σε πείσμα των νεκροθαφτών της εθνικής αντίληψης παραμένουν ζωντανές και βρίσκονται σε διαδικασία ιστορικής αφύπνισης και μάλιστα με πολλαπλές ελληνικές ταυτότητες. Αν παρατηρήσει κάποιος τι γίνεται από την Κάτω Ιταλία και Σικελία μέχρι τη Μέση Ανατολή, αλλά και στην Τουρκία, στον Πόντο, θα καταλάβει τι εννοούμε. Προτεραιότητα αποτελούν βέβαια η Κύπρος -το δεύτερο ελληνικό κράτος στην περιοχή- και η ελληνική εθνική μειονότητα της Βορείου Ηπείρου. Η Ελληνική Επανάσταση δεν έχει τελειώσει. Χρόνια πολλά, Έλληνες.