Η Κύπρος, η "Χεζµπολάχ" και οι ευκαιρίες που ανοίγονται
Άρθρο γνώμης
Αν δεν ήταν σηµαντική η Κύπρος για την ασφάλεια του Ισραήλ και για τα συλλογικά δυτικά συµφέροντα δεν θα ασχολούνταν η «Χεζµπολάχ» και κατ’ επέκταση το Ιράν µαζί της
Οι απειλές της «Χεζµπολάχ» κατά της Κύπρου διατυπώθηκαν σε µία ιδιαίτερη χρονική συγκυρία και ως παράµετρος προστίθενται σε µία σειρά από άλλες, οι οποίες συνδιαµορφώνουν το νέο γεωπολιτικό πλαίσιο για τον ελληνικό παράγοντα στην Ανατολική Μεσόγειο.
Μπορεί να ακούγεται παράδοξο, αλλά κατά τη γνώµη µας οι απειλές της τροµοκρατικής οργάνωσης είναι από µία άποψη θετικές και µπορούν να αξιοποιηθούν από την ελληνική πλευρά. Για να µην παρεξηγηθούµε, δεν εννοούµε ότι είναι θετικό που απειλείται η Κύπρος από τη «Χεζµπολάχ», αλλά ότι οι απειλές αυτές αναδεικνύουν περαιτέρω -έστω και µε αυτόν τον τρόπο- τη στρατηγική σηµασία της Μεγαλονήσου.
Αν δεν ήταν σηµαντική η Κύπρος για την ασφάλεια του Ισραήλ και για τα συλλογικά δυτικά συµφέροντα δεν θα ασχολούνταν η «Χεζµπολάχ» και κατ’ επέκταση το Ιράν µαζί της. Εστω και µε αυτόν τον τρόπο ενισχύονται τα επιχειρήµατα για την πλήρη ένταξη της Κυπριακής ∆ηµοκρατίας στις δυτικές δοµές ασφαλείας.
Εξάλλου, η απειλή συµπίπτει χρονικά, µε διαφορά λίγων ηµερών, µε την έναρξη του στρατηγικού διαλόγου ΗΠΑ - Κυπριακής ∆ηµοκρατίας... Αθήνα και Λευκωσία µπορούν να αξιοποιήσουν το γεγονός και πέραν της προφανούς χρησιµότητας και πλέον κρισιµότητας της Κύπρου για το Ισραήλ και τα δυτικά συµφέροντα στην περιοχή, το επιχείρηµα της ανάγκης προστασίας της νήσου από επιθετικές ενέργειες µεταφράζεται και στην ανάγκη εξοπλισµού της µε σύγχρονα αµερικανικά κι άλλα δυτικά οπλικά συστήµατα.
Ο,τι είναι σηµαντικό πρέπει να προστατεύεται και να µπορεί να προστατεύσει τον εαυτό του. Της έναρξης στρατηγικού διαλόγου ΗΠΑ - Κυπριακής ∆ηµοκρατίας είχε προηγηθεί η πενταετής πλέον, και όχι ετήσια, άρση του εµπάργκο αµερικανικών όπλων προς το νησί. Είναι σαφές ότι οι Αµερικανοί έχουν εδώ και καιρό αξιολογήσει τη στρατηγική σηµασία της Κύπρου και έρχονται να ολοκληρώσουν την ένταξή της στην αρχιτεκτονική ασφάλειας της περιοχής σε έναν ενιαίο σχεδιασµό µε την Ελλάδα.
Ποιοι ενοχλούνται από τη στρατηγική αναβάθµιση της Κύπρου και την ένταξή της στο συλλογικό δυτικό σύστηµα ασφαλείας; Προφανώς η Τουρκία, η Ρωσία και το Ιράν, µε αυτήν τη σειρά. Εξάλλου το πιθανότερο είναι ότι πέραν του Ιράν, στην απειλή του ηγέτη της «Χεζµπολάχ», Χασάν Νασράλα, κατά της Κύπρου υπάρχει και η Τουρκία στο φόντο. Τα Κατεχόµενα έχουν µετατραπεί σε πεδίο παρουσίας, δράσης και συντονισµού αντιδυτικών δυνάµεων, κρατικών και µη, και τροµοκρατικών οργανώσεων που υποθάλπει η Τουρκία.
Το επιχείρηµα ότι τα Κατεχόµενα λειτουργούν ως εκκολαπτήριο αντιδυτικής δράσης πρέπει να ενσωµατωθεί στον συνολικό ελληνικό σχεδιασµό Ελλάδας και Κύπρου. Το αµέσως επόµενο διάστηµα θα ανοίξει σε πλήρη έκταση και ένταση το µέτωπο του Ισραήλ µε τη «Χεζµπολάχ» στον Νότιο Λίβανο. Η στρατηγική σηµασία της Κύπρου θα φανεί ακόµα περισσότερο ως στρατηγικό βάθος του Ισραήλ µαζί µε την Ελλάδα.
Την ίδια ώρα είναι πιθανό να βρεθεί στο στόχαστρο υπονοµευτικών και επιθετικών ενεργειών από τη «Χεζµπολάχ», αλλά κυρίως από την Τουρκία, η οποία θα φροντίσει αυτά να γίνουν µέσω τρίτων για να µην τα χρεωθεί η ίδια, αλλά το µήνυµα θα είναι σαφές. Εξίσου σαφές οφείλει να είναι το µήνυµα και της από δω πλευράς. Η Ελλάδα πρέπει να υπερβεί τις αγκυλώσεις και τις φοβίες και να ανταποκριθεί στον γεωπολιτικό ρόλο και στην ιστορική ευκαιρία που µας δίνεται.
Είµαστε σε µία περίοδο σύγκλισης των πάγιων εθνικών επιδιώξεων µε τα συµφέροντα και τις ανάγκες µέρους των δυτικών δυνάµεων, κυρίως των Αµερικανών, που είναι αυτοί οι οποίοι µπορούν να κάνουν τη διαφορά. Οι Αµερικανοί, λόγω των δικών τους συµφερόντων και της τροχιάς απόκλισης µε την Τουρκία, έχουν κάνει τις επιλογές τους που µας αφορούν εδώ και καιρό και σταδιακά τα τελευταία χρόνια αυτές υλοποιούνται µε την αναβάθµιση Ελλάδας και Κύπρου.
Αυτό δεν αρκεί. Θα πρέπει να κάνουµε κι εµείς αυτό που µας αναλογεί. Ακόµα και µασηµένη τροφή να σου δώσει κάποιος θα πρέπει εσύ να κάνεις τον κόπο να την καταπιείς. Η πολλή πολιτική ορθότητα και οι τυπικότητες υπονοµεύουν την ουσία. Η Κύπρος δεν είναι η Μάλτα ούτε τα νησιά Κέιµαν. Η Κύπρος είναι το δεύτερο ελληνικό κράτος στην περιοχή στο οποίο διαβιοί χιλιάδες χρόνια τώρα ένα σηµαντικό µέρος του έθνους.
Μιλώντας µε φίλο που ειδικεύεται στην αµερικανική εξωτερική πολιτική µου υπενθύµισε ότι φέτος συµπληρώνονται 60 χρόνια από το Σχέδιο Ατσεσον, όταν οι Αµερικανοί µας είχαν προσφέρει την Ενωση µε την Κύπρο για τους δικούς τους λόγους. Ας µην επαναλάβουµε τα ίδια λάθη.
*Δημοσιεύτηκε στην Κυριακάτικη Απογευματινή στις 23 Ιουνίου
Μπορεί να ακούγεται παράδοξο, αλλά κατά τη γνώµη µας οι απειλές της τροµοκρατικής οργάνωσης είναι από µία άποψη θετικές και µπορούν να αξιοποιηθούν από την ελληνική πλευρά. Για να µην παρεξηγηθούµε, δεν εννοούµε ότι είναι θετικό που απειλείται η Κύπρος από τη «Χεζµπολάχ», αλλά ότι οι απειλές αυτές αναδεικνύουν περαιτέρω -έστω και µε αυτόν τον τρόπο- τη στρατηγική σηµασία της Μεγαλονήσου.
Αν δεν ήταν σηµαντική η Κύπρος για την ασφάλεια του Ισραήλ και για τα συλλογικά δυτικά συµφέροντα δεν θα ασχολούνταν η «Χεζµπολάχ» και κατ’ επέκταση το Ιράν µαζί της. Εστω και µε αυτόν τον τρόπο ενισχύονται τα επιχειρήµατα για την πλήρη ένταξη της Κυπριακής ∆ηµοκρατίας στις δυτικές δοµές ασφαλείας.
Εξάλλου, η απειλή συµπίπτει χρονικά, µε διαφορά λίγων ηµερών, µε την έναρξη του στρατηγικού διαλόγου ΗΠΑ - Κυπριακής ∆ηµοκρατίας... Αθήνα και Λευκωσία µπορούν να αξιοποιήσουν το γεγονός και πέραν της προφανούς χρησιµότητας και πλέον κρισιµότητας της Κύπρου για το Ισραήλ και τα δυτικά συµφέροντα στην περιοχή, το επιχείρηµα της ανάγκης προστασίας της νήσου από επιθετικές ενέργειες µεταφράζεται και στην ανάγκη εξοπλισµού της µε σύγχρονα αµερικανικά κι άλλα δυτικά οπλικά συστήµατα.
Ο,τι είναι σηµαντικό πρέπει να προστατεύεται και να µπορεί να προστατεύσει τον εαυτό του. Της έναρξης στρατηγικού διαλόγου ΗΠΑ - Κυπριακής ∆ηµοκρατίας είχε προηγηθεί η πενταετής πλέον, και όχι ετήσια, άρση του εµπάργκο αµερικανικών όπλων προς το νησί. Είναι σαφές ότι οι Αµερικανοί έχουν εδώ και καιρό αξιολογήσει τη στρατηγική σηµασία της Κύπρου και έρχονται να ολοκληρώσουν την ένταξή της στην αρχιτεκτονική ασφάλειας της περιοχής σε έναν ενιαίο σχεδιασµό µε την Ελλάδα.
Ποιοι ενοχλούνται από τη στρατηγική αναβάθµιση της Κύπρου και την ένταξή της στο συλλογικό δυτικό σύστηµα ασφαλείας; Προφανώς η Τουρκία, η Ρωσία και το Ιράν, µε αυτήν τη σειρά. Εξάλλου το πιθανότερο είναι ότι πέραν του Ιράν, στην απειλή του ηγέτη της «Χεζµπολάχ», Χασάν Νασράλα, κατά της Κύπρου υπάρχει και η Τουρκία στο φόντο. Τα Κατεχόµενα έχουν µετατραπεί σε πεδίο παρουσίας, δράσης και συντονισµού αντιδυτικών δυνάµεων, κρατικών και µη, και τροµοκρατικών οργανώσεων που υποθάλπει η Τουρκία.
Το επιχείρηµα ότι τα Κατεχόµενα λειτουργούν ως εκκολαπτήριο αντιδυτικής δράσης πρέπει να ενσωµατωθεί στον συνολικό ελληνικό σχεδιασµό
Το επιχείρηµα ότι τα Κατεχόµενα λειτουργούν ως εκκολαπτήριο αντιδυτικής δράσης πρέπει να ενσωµατωθεί στον συνολικό ελληνικό σχεδιασµό Ελλάδας και Κύπρου. Το αµέσως επόµενο διάστηµα θα ανοίξει σε πλήρη έκταση και ένταση το µέτωπο του Ισραήλ µε τη «Χεζµπολάχ» στον Νότιο Λίβανο. Η στρατηγική σηµασία της Κύπρου θα φανεί ακόµα περισσότερο ως στρατηγικό βάθος του Ισραήλ µαζί µε την Ελλάδα.
Την ίδια ώρα είναι πιθανό να βρεθεί στο στόχαστρο υπονοµευτικών και επιθετικών ενεργειών από τη «Χεζµπολάχ», αλλά κυρίως από την Τουρκία, η οποία θα φροντίσει αυτά να γίνουν µέσω τρίτων για να µην τα χρεωθεί η ίδια, αλλά το µήνυµα θα είναι σαφές. Εξίσου σαφές οφείλει να είναι το µήνυµα και της από δω πλευράς. Η Ελλάδα πρέπει να υπερβεί τις αγκυλώσεις και τις φοβίες και να ανταποκριθεί στον γεωπολιτικό ρόλο και στην ιστορική ευκαιρία που µας δίνεται.
Είµαστε σε µία περίοδο σύγκλισης των πάγιων εθνικών επιδιώξεων µε τα συµφέροντα και τις ανάγκες µέρους των δυτικών δυνάµεων, κυρίως των Αµερικανών, που είναι αυτοί οι οποίοι µπορούν να κάνουν τη διαφορά. Οι Αµερικανοί, λόγω των δικών τους συµφερόντων και της τροχιάς απόκλισης µε την Τουρκία, έχουν κάνει τις επιλογές τους που µας αφορούν εδώ και καιρό και σταδιακά τα τελευταία χρόνια αυτές υλοποιούνται µε την αναβάθµιση Ελλάδας και Κύπρου.
Αυτό δεν αρκεί. Θα πρέπει να κάνουµε κι εµείς αυτό που µας αναλογεί. Ακόµα και µασηµένη τροφή να σου δώσει κάποιος θα πρέπει εσύ να κάνεις τον κόπο να την καταπιείς. Η πολλή πολιτική ορθότητα και οι τυπικότητες υπονοµεύουν την ουσία. Η Κύπρος δεν είναι η Μάλτα ούτε τα νησιά Κέιµαν. Η Κύπρος είναι το δεύτερο ελληνικό κράτος στην περιοχή στο οποίο διαβιοί χιλιάδες χρόνια τώρα ένα σηµαντικό µέρος του έθνους.
Μιλώντας µε φίλο που ειδικεύεται στην αµερικανική εξωτερική πολιτική µου υπενθύµισε ότι φέτος συµπληρώνονται 60 χρόνια από το Σχέδιο Ατσεσον, όταν οι Αµερικανοί µας είχαν προσφέρει την Ενωση µε την Κύπρο για τους δικούς τους λόγους. Ας µην επαναλάβουµε τα ίδια λάθη.
*Δημοσιεύτηκε στην Κυριακάτικη Απογευματινή στις 23 Ιουνίου