Οι γαλλικές εκλογές και οι εγχώριοι Ροβεσπιέροι

Η ανατροπή που σημειώθηκε στον δεύτερο γύρο των γαλλικών εκλογών σε σχέση με τις αρχικές εκτιμήσεις ήρθε να προστεθεί στο αποτέλεσμα των βρετανικών εκλογών, με τις οποίες υπάρχει ένας κοινός παρονομαστής. Όχι αυτός που νομίζουν ή θέλουν να βλέπουν τα εγχώρια παρτάλια της Αριστεράς, που φαντασιώνονται έφοδο στις Βερσαλλίες, ερμηνεύοντας το γαλλικό αποτέλεσμα στη βάση της ιδεοληπτικής αντίληψής τους.

Ο κοινός παρονομαστής είναι αυτός της κρίσης διαρκείας στην οποία μπαίνει η Ευρώπη και η οποία θα ίσχυε και αν το αποτέλεσμα στη Γαλλία ήταν το αντίστροφο, αν δηλαδή είχε επικρατήσει με ή δίχως απόλυτη κοινοβουλευτική πλειοψηφία η Λεπέν. Η εικόνα είναι εικόνα διχασμού. Στη Γαλλία υπήρξε αντισυσπείρωση σε ετερόκλητη βάση, καθώς το σύστημα κινητοποιήθηκε προκειμένου να αποτρέψει πάση θυσία την έλευση της Λεπέν στην εξουσία. Αυτό δεν σημαίνει ότι υπήρξε ομοιογενής πλειοψηφία στην αντίθετη πλευρά. Ο Μελανσόν, τον οποίο επικαλούνται οι εγχώριοι κατά φαντασίαν Ροβεσπιέροι, εξέλεξε (το κόμμα του, οι Ανυπότακτοι) 75 βουλευτές, εκ των οποίων κάποιοι αποχώρησαν ήδη με καταγγελίες.

Το γεγονός ότι το βαθύ γαλλικό σύστημα κινητοποίησε όλες τις δυνάμεις χρησιμοποιώντας και τον Μελανσόν για να αποτρέψει την εκλογή Λεπέν δεν σημαίνει ότι έχουν την πρόθεση να τον καταστήσουν κυβερνήτη της Γαλλίας. Ο αποκλεισμός της Λεπέν είναι σε μεγάλο βαθμό τεχνικός και οφείλεται στο εκλογικό σύστημα και στη δυνατότητα αντισυσπείρωσης που δίνει και δεν αλλάζει τους συσχετισμούς που καταγράφονται στη γαλλική κοινωνία, οι οποίοι αποτυπώθηκαν στον πρώτο γύρο. Απλά το γαλλικό σύστημα είναι αποφασισμένο για ιστορικούς λόγους να μην επιτρέψει στη Λεπέν να κυβερνήσει. Αυτό είναι κάτι διαφορετικό από τις πανευρωπαϊκές τάσεις που υπάρχουν και οι οποίες δείχνουν άνοδο των δεξιών και συντηρητικών δυνάμεων για λόγους που έχουν να κάνουν με την ατζέντα που έχει διαμορφωθεί. Το γεγονός ότι η εγχώρια περιθωριακή και μη Αριστερά θεώρησε ότι το αποτέλεσμα των γαλλικών εκλογών αποτελεί ένδειξη ή προοίμιο πανευρωπαϊκής αλλαγής τάσης επιβεβαιώνει ότι είναι αποκομμένοι από την πραγματικότητα και ότι το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι ένα νέο ρεσάλτο για την κατάληψη της εξουσίας.

Η κινητοποίηση του συστήματος για να αποτρέψει την ανάδειξη κυβερνήσεων που αποτελούνται από δεξιά μεν κόμματα που όμως θεωρούνται φιλορωσικά, για ευνόητους λόγους, δεν σχετίζεται με τα πραγματικά ρεύματα στις ευρωπαϊκές κοινωνίες, τα οποία είναι προς συγκεκριμένη φορά. Όχι αυτή που νομίζουν οι εγχώριοι καιροσκόποι, που ονειρεύονται επανάκαμψη στην εξουσία ως ετερόκλητος όχλος, για να χρησιμοποιήσουμε μία φράση που τους είναι οικεία.