Αν παρατηρήσει κάποιος τις εξελίξεις στη Δύση συνολικά, ΗΠΑ και Ευρώπη, σε συνδυασµό µε τα ευρύτερα γεγονότα σε κοµβικές περιοχές του πλανήτη, µπορεί βάσιµα να εκτιµήσει ότι οδεύουµε σε µια γενικευµένη κρίση, χωρίς στεγανά και µε κανέναν στο απυρόβλητο.

Η πιθανότητα της γενίκευσης οφείλεται στο ότι τόσο τα θέµατα όσο και οι γεωγραφικές περιοχές, αλλά και οι εµπλεκόµενοι αποτελούν συγκοινωνούντα δοχεία όλων µε όλους. Σε ό,τι αφορά τα πρώτα, στους επιµέρους τοµείς οι πολιτικές εξελίξεις στο εσωτερικό των κρατών, η πορεία της οικονοµίας τους και οι γεωπολιτικές επιλογές είναι πεδία αλληλένδετα. Στις ΗΠΑ, για παράδειγµα, το ποιος θα επικρατήσει στις εκλογές του Νοεµβρίου θα επηρεάσει σε σηµαντικό βαθµό την πολιτική της Ουάσινγκτον στους δύο βασικούς πολέµους.

Οι θέσεις του Ντόναλντ Τραµπ και της Κάµαλα Χάρις είναι διαφορετικές και αντίστροφες στο καθένα από τα δύο µεγάλα µέτωπα, της Ουκρανίας και του Ισραήλ. Αν αυτές παραµείνουν και µετά την εκλογή του ενός ή του άλλου, οι εξελίξεις µπορεί να είναι τελείως διαφορετικές στον κάθε έναν από τους δύο πολέµους, αναλόγως του ποιος θα είναι πρόεδρος των ΗΠΑ. Αυτό και µόνο δίνει το µέτρο της ρευστότητας και του ασύµµετρου των εξελίξεων, µε τους συνδυασµούς των σεναρίων να αφήνουν άπειρες εκδοχές ανοιχτές. Ζελένσκι και Νετανιάχου προσεύχονται για διαφορετικό εκλογικό αποτέλεσµα στην Αµερική.

Αυτά στο εξωτερικό πεδίο. Στο εσωτερικό, η πόλωση και η τοξικότητα στην αµερικανική κοινωνία και στο πολιτικό σύστηµα δηµιουργούν προβληµατισµό για το ποια θα είναι η κατάσταση στις ΗΠΑ την εποµένη των εκλογών, όποιος και να επικρατήσει. Ειδικά αν υπάρξουν υπόνοιες περί διαβλητότητας των εκλογών, που ήδη έχουν αρχίσει να διατυπώνονται προκαταβολικά, µε αφορµή ρυθµίσεις εκλογικών διαδικασιών σε ορισµένες Πολιτείες...

Ο καθένας αντιλαμβάνεται τι θα σημάνει για τον κόσμο μια παρατεταμένη εσωτερική πολιτική αναταραχή και ρευστότητα στις ΗΠΑ

Ο καθένας αντιλαµβάνεται τι θα σηµάνει για τον κόσµο µια παρατεταµένη εσωτερική πολιτική αναταραχή και ρευστότητα στις ΗΠΑ.

Σχετικά µε το δεύτερο σκέλος, τη γεωγραφική διάσταση, κανένα µέτωπο, είτε από τις εν εξελίξει συγκρούσεις είτε από τις εν δυνάµει, δεν είναι αυτονοµηµένο και δίχως επηρεασµό από τα υπόλοιπα. Τα όσα συµβαίνουν στη Γάζα δεν είναι ασύνδετα από τον πόλεµο στην Ουκρανία και τα όσα είναι πιθανό να συµβούν στον Ινδοειρηνικό µεταξύ ∆ύσης και Κίνας δεν είναι άσχετα από τα προηγούµενα δύο. Πολλοί από τους, κρατικούς και µη, δρώντες που είναι παρόντες στον έναν πόλεµο δρουν εµφανώς ή αφανώς και στα άλλα συγκοινωνούντα και αλληλοεπηρεαζόµενα µέτωπα.

Ο πόλεµος στην Ουκρανία έχει αντανάκλαση και στην Αφρική, ο ανταγωνισµός ΗΠΑ - Κίνας εκφράζεται και στη Μέση Ανατολή, η σύγκρουση ∆ύσης - Ρωσίας εκδηλώνεται και στις εκλογές ευρωπαϊκών κρατών. Στην Ευρώπη τα πράγµατα, πολιτικά, είναι επίσης εξαιρετικά ρευστά. Το παρατεταµένο πολιτικό αδιέξοδο στη Γαλλία είναι χαρακτηριστικό παράδειγµα του πώς µια χώρα-πυλώνας των ευρωπαϊκών εξελίξεων µπορεί να µετατραπεί σε παράγοντα αβεβαιότητας ή και αποσταθεροποίησης, διότι µια ασταθής Γαλλία δεν αφήνει ανεπηρέαστο τον ευρωπαϊκό περίγυρο.

Η Βρετανία εξίσου βιώνει µια παρατεταµένη πολιτική κρίση. Εχει καταλήξει µε µια κυβέρνηση η οποία βρίσκεται σε αµηχανία και σε αδυναµία να διαχειριστεί την εκρηκτική εσωτερική κατάσταση, καταφεύγοντας σε πρακτικές λογοκρισίας που δυναµιτίζουν το κλίµα και επιβάλλοντας ποινές για την έκφραση γνώµης, προκειµένου να αντιµετωπίσει την αναταραχή. Με διάφορες παραλλαγές και επιµέρους ιδιαιτερότητες, πολιτικές και κοινωνικές κρίσεις (στεγαστικό, ακρίβεια, µεταναστευτικό, εγκληµατικότητα, ισλαµική τροµοκρατία κ.ά.) εξελίσσονται σχεδόν σε κάθε ευρωπαϊκό κράτος, οι οποίες, αθροιζόµενες, δηµιουργούν ένα συνολικά ασύµµετρο τοπίο.

Αυτά ενώ η Ευρώπη και η ∆ύση συνολικά βρίσκεται σε έµµεσο προς το παρόν πόλεµο µε τη Ρωσία και έχει να διαχειριστεί και έναν άλλο, στη Μέση Ανατολή, ο οποίος µεταφέρεται σε ευρωπαϊκό έδαφος µέσω της τροµοκρατίας µε καθηµερινά πλέον περιστατικά.

Επιπλέον, η ∆ύση βρίσκεται σε έναν ιδιότυπο εσωτερικό πολιτισµικό εµφύλιο µεταξύ woke παράνοιας και ορθολογισµού. Και στο βάθος η πιθανότητα µιας µεγάλης οικονοµικής κρίσης εντός του 2025.

Ας κλείσουµε µε ένα ρητορικό ερώτηµα: Η Ελλάδα είναι έτοιµη να διαχειριστεί όλα αυτά που γίνονται κι αυτά που έρχονται;

*Δημοσιεύθηκε στην «Κυριακάτικη Απογευματινή» την 1η/09/2024