Μετά τα όσα δραµατικά συµβαίνουν τις τελευταίες ηµέρες στη Μέση Ανατολή, το εύλογο ερώτηµα είναι «τι άλλο θα ακολουθήσει». Μία εκτίµηση µε σοβαρές πιθανότητες επαλήθευσης είναι ότι επίκειται εισβολή στον Λίβανο. Η εξουδετέρωση χιλιάδων µεσαίων και υψηλόβαθµων επιχειρησιακών στελεχών της «Χεζµπολάχ» µε την ανατίναξη των βοµβητών, χτύπηµα που στέρησε από την οργάνωση σηµαντικό µέρος του επιχειρησιακού κορµού της και αποδιοργάνωσε τις επικοινωνίες και τη δυνατότητα συντονισµού της, ακολουθήθηκε από τους πιο σφοδρούς βοµβαρδισµούς του Λιβάνου από την ισραηλινή αεροπορία που έχουν σηµειωθεί εδώ και πάρα πολύ καιρό.

Είναι βάσιµο να υποθέσει κάποιος ότι όλα αυτά αποτελούν προπαρασκευή για µία µεγάλη επιχείρηση εντός του Λιβάνου, µε αντικειµενικό σκοπό τον ίδιο µε αυτόν που υπήρχε στη Γάζα για τη «Χαµάς»: να καταστραφούν ή να αποµειωθούν σε πολύ µεγάλο βαθµό οι επιχειρησιακές δυνατότητες της «Χεζµπολάχ». Κάτι που µάλλον θα αποδειχθεί πιο απαιτητικό, δεδοµένης της διαφοράς µεγέθους και συγκρότησης σε σχέση µε τη «Χαµάς». Η «Χεζµπολάχ» δεν είναι µία απλή οργάνωση, είναι ένας κανονικός δοµηµένος στρατός µε όλη τη διάταξη, την ιεραρχία, τις δυνατότητες και τον οπλισµό που διαθέτουν οι στρατοί οργανωµένων κρατών.

Υπενθυµίζεται ότι το 2006, στην τότε εισβολή στον Λίβανο, ο ισραηλινός στρατός είχε ηττηθεί. ∆εκαοχτώ χρόνια µετά, οι Ισραηλινοί υποτίθεται ότι έχουν βγάλει τα συµπεράσµατά τους -εξάλλου είχε διεξαχθεί έρευνα για τα αίτια της στρατιωτικής αποτυχίας- και επανέρχονται µε µεγαλύτερη προετοιµασία, µέρος της οποίας αποτελούν τα γεγονότα των τελευταίων ηµερών.

Το Ισραήλ αποδυναµώνει µε έναν συνδυασµό ασύµµετρων και συµβατικών δράσεων τον αντίπαλο πριν περάσει στην κυρίως επιχείρηση. Υπενθυµίζεται ότι περίπου 200.000 Ισραηλινοί παραµένουν εκτοπισµένοι από το Βόρειο Ισραήλ, στα σύνορα µε τον Λίβανο, λόγω της δράσης της «Χεζµπολάχ», η οποία, σύµφωνα µε απόφαση του Συµβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, θα έπρεπε να έχει αποσυρθεί πίσω από τον ποταµό Λιτάνι, αφήνοντας τον έλεγχο της περιοχής στον επίσηµο λιβανέζικο στρατό.

Το Ισραήλ φαίνεται ότι µετά τα γεγονότα της 7ης Οκτωβρίου αυτό που ξεκίνησε µε τη «Χαµάς» θα το συνεχίσει µε τη «Χεζµπολάχ» και στο βάθος ίσως δούµε γεγονότα στη Συρία σε µία συνολική εκκαθάριση της περιοχής.

Παρεµπιπτόντως, είδε το φως ετεροχρονισµένα µία περίεργη υπόθεση µε τη σύλληψη ενός Ισραηλινού πολίτη, εβραϊκής καταγωγής, ο οποίος φέρεται να είχε στρατολογηθεί από το Ιράν και την Τουρκία µε στόχο να δολοφονήσει τον Ισραηλινό πρωθυπουργό Μπενιαµίν Νετανιάχου (φωτ.) και άλλους υψηλόβαθµους πολιτικούς και στρατιωτικούς. Επίσης, συνελήφθησαν Ισραηλινοί πολίτες αραβικής καταγωγής από τη ∆υτική Οχθη, δηλαδή Παλαιστίνιοι, οι οποίοι φέρονται να σχεδίαζαν για λογαριασµό της «Χεζµπολάχ» τη δολοφονία του Ισραηλινού πρώην υπουργού Αµυνας, Μοσέ Γιαλόν. Επειδή ο σχεδιασµός δολοφονίας του πρωθυπουργού και υπουργών µιας χώρας είναι σοβαρή υπόθεση, προφανώς ενισχύει και το αιτιολογικό πλαίσιο για ό,τι θα ακολουθήσει κατά αυτών που το σχεδίαζαν και των proxies τους.

Εν τω µεταξύ, το Ισραήλ φέρεται να έχει καταθέσει στις ΗΠΑ πρόταση εκεχειρίας, η οποία µεταξύ άλλων περιλαµβάνει έξοδο της ηγεσίας της «Χαµάς» από τη Γάζα και φιλοξενία της σε ασφαλή τρίτη χώρα, υπό την προϋπόθεση της απελευθέρωσης όλων των οµήρων σε µία φάση και όχι διαδοχικά. Μάλιστα, τη σχετική πρόταση αναµένεται να ανακοινώσει ο ίδιος ο Νετανιάχου από το βήµα της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ. Με αυτόν τον τρόπο επιχειρεί να εκτονώσει τις πιέσεις.

Η πρόταση αυτή, να παραµείνει ασφαλής αλλά εκτός Γάζας η ηγεσία της «Χαµάς» έναντι των οµήρων που έχουν αποµείνει, τώρα που το Ισραήλ σε µεγάλο βαθµό έχει καταστρέψει τις επιχειρησιακές δυνατότητες της «Χαµάς», ακούγεται λογική και ισορροπηµένη. Αν ο νέος ηγέτης της «Χαµάς», Γιαχία Σινουάρ, θα είναι όσο ασφαλής ήταν ο µακαρίτης προκάτοχός του Ισµαήλ Χανίγια, θα διαπιστωθεί στην πράξη. Μπορεί µια µέρα στο πρωινό του να ανατιναχθεί η τοστιέρα του. Ενώ γίνονταν αυτά και στον Λίβανο βοµβητές, ασύρµατοι µέχρι και ηλιακά πάνελ εκρήγνυντο, το Ισραήλ είχε ήδη µετακινήσει δυνάµεις από τον Νότο προς το βόρειο µέτωπο, ακόµα µία ένδειξη ότι επίκειται η επόµενη φάση του πολέµου µε µεγάλη χερσαία επιχείρηση. Στη Μέση Ανατολή οι κρίσεις ξεκινούν εύκολα και τελειώνουν δύσκολα ή δεν τελειώνουν ποτέ.

*Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «Κυριακάτικη Απογευματινή» στις 22/09/2024