Υποστηρικτές τρομοκρατών και εισβολέων
Άρθρο γνώμης
Οι εγχώριοι φωστήρες λοιπόν, του ΣΥΡΙΖΑ συμπεριλαμβανομένου, θεωρούν ότι η Ελλάδα πρέπει να έχει ισοβαρείς σχέσεις με το Ισραήλ και με τους τρομοκράτες ή θα έπρεπε να στηρίζει τους τελευταίους και να προσεγγίζει παραδείγματος χάρη το Ιράντοχική ιρανική δύναµη στον Λίβανο
Με αφορμή τις καταιγιστικές επιχειρήσεις του Ισραήλ κατά της Χεζμπολάχ αποκτούν επιπρόσθετο ενδιαφέρον οι διάφορες φωνές εντός Ελλάδος, ακόμα και πολιτικών προσώπων και πολιτικών κομμάτων, που θεωρούν ότι η Ελλάδα θα έπρεπε να τηρεί κάποιου είδους ίσες αποστάσεις ή ακόμα και να καταδικάσει τη στρατιωτική δράση των Ισραηλινών.
Λένε δηλαδή ότι η Ελλάδα οφείλει να τηρεί ουδέτερη στάση μεταξύ ενός κράτους που έχει δεχθεί αλλεπάλληλες τρομοκρατικές επιθέσεις, με το οποίο η χώρα μας τυγχάνει να έχει στρατηγική σχέση, και τρομοκρατικών οργανώσεων όπως η Χεζμπολάχ και η Χαμάς. Πολλοί εξ αυτών διακατέχονται από βαθιά άγνοια για τα πραγματικά δεδομένα στην περιοχή και συνήθως αναμασούν συνθηματολογίες που πασάρουν κάποιοι άλλοι, οι οποίοι όμως έχουν συγκεκριμένη ατζέντα, την οποία οι χρήσιμοι ανόητοι που την αναπαράγουν δεν υποψιάζονται καν. Μπερδεύουν ας πούμε τη Χεζμπολάχ με τον Λίβανο.
Η Χεζμπολάχ είναι μία κατοχική ιρανική δύναμη στον Λίβανο, ο οποίος μέχρι να τον αποσταθεροποιήσουν σε πρώτη φάση οι Παλαιστίνιοι πρόσφυγες, τους οποίους έκανε το λάθος να δεχθεί, και στη συνέχεια οι Ιρανοί και ο Άσαντ μέσω της εν λόγω σιιτικής τρομοκρατικής οργάνωσης ήταν μία δυτικότροπη χώρα με χριστιανικό χαρακτήρα. Η Χαμάς, την οποία οι ίδιοι άσχετοι μπερδεύουν με τους Παλαιστινίους γενικά, είναι μία τζιχαντιστική οργάνωση, η οποία θα έκανε αυτό που κάνει, δηλαδή Τζιχάντ, και χωρίς το Παλαιστινιακό, το οποίο χρησιμοποιεί ως πρόσχημα.
Εξάλλου η Χαμάς εξοντώνει όσους Παλαιστινίους δεν εντάσσονται σε αυτήν. Η Ελλάδα έχει αναπτύξει μία ιδιαίτερη σχέση με το Ισραήλ την τελευταία δεκαπενταετία, μετά την απομάκρυνση και εντέλει τη ρήξη του τελευταίου με την Τουρκία, από την οποία αποκομίζει πολλαπλά στρατηγικά, γεωπολιτικά και αμυντικά οφέλη.
Όπως και το Ισραήλ ευνοείται από τη σχέση του με εμάς σε άλλο επίπεδο. Οι εγχώριοι φωστήρες λοιπόν, του ΣΥΡΙΖΑ συμπεριλαμβανομένου, θεωρούν ότι η Ελλάδα πρέπει να έχει ισοβαρείς σχέσεις με το Ισραήλ και με τους τρομοκράτες ή θα έπρεπε να στηρίζει τους τελευταίους και να προσεγγίζει παραδείγματος χάρη το Ιράν. Είναι οι ίδιοι που θεωρούν ότι μετά την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία η Ελλάδα όφειλε να διατηρεί μοιρασμένη θέση μεταξύ των εισβολέων, των Ρώσων, και των ΗΠΑ, οι οποίες καθορίζουν σε μεγάλο βαθμό την πολιτική της Δύσης σε αυτό το μέτωπο.
Και στις δύο περιπτώσεις πρόκειται για άβυσσο ασχετοσύνης σε σχέση με τι διακυβεύεται για τα ελληνικά συμφέροντα σε κάθε επίπεδο, ενεργειακό, εξοπλιστικό, γεωπολιτικό, οικονομικό, ασφαλείας.
Λένε δηλαδή ότι η Ελλάδα οφείλει να τηρεί ουδέτερη στάση μεταξύ ενός κράτους που έχει δεχθεί αλλεπάλληλες τρομοκρατικές επιθέσεις, με το οποίο η χώρα μας τυγχάνει να έχει στρατηγική σχέση, και τρομοκρατικών οργανώσεων όπως η Χεζμπολάχ και η Χαμάς. Πολλοί εξ αυτών διακατέχονται από βαθιά άγνοια για τα πραγματικά δεδομένα στην περιοχή και συνήθως αναμασούν συνθηματολογίες που πασάρουν κάποιοι άλλοι, οι οποίοι όμως έχουν συγκεκριμένη ατζέντα, την οποία οι χρήσιμοι ανόητοι που την αναπαράγουν δεν υποψιάζονται καν. Μπερδεύουν ας πούμε τη Χεζμπολάχ με τον Λίβανο.
Η Χεζμπολάχ είναι μία κατοχική ιρανική δύναμη στον Λίβανο, ο οποίος μέχρι να τον αποσταθεροποιήσουν σε πρώτη φάση οι Παλαιστίνιοι πρόσφυγες, τους οποίους έκανε το λάθος να δεχθεί, και στη συνέχεια οι Ιρανοί και ο Άσαντ μέσω της εν λόγω σιιτικής τρομοκρατικής οργάνωσης ήταν μία δυτικότροπη χώρα με χριστιανικό χαρακτήρα. Η Χαμάς, την οποία οι ίδιοι άσχετοι μπερδεύουν με τους Παλαιστινίους γενικά, είναι μία τζιχαντιστική οργάνωση, η οποία θα έκανε αυτό που κάνει, δηλαδή Τζιχάντ, και χωρίς το Παλαιστινιακό, το οποίο χρησιμοποιεί ως πρόσχημα.
Εξάλλου η Χαμάς εξοντώνει όσους Παλαιστινίους δεν εντάσσονται σε αυτήν. Η Ελλάδα έχει αναπτύξει μία ιδιαίτερη σχέση με το Ισραήλ την τελευταία δεκαπενταετία, μετά την απομάκρυνση και εντέλει τη ρήξη του τελευταίου με την Τουρκία, από την οποία αποκομίζει πολλαπλά στρατηγικά, γεωπολιτικά και αμυντικά οφέλη.
Όπως και το Ισραήλ ευνοείται από τη σχέση του με εμάς σε άλλο επίπεδο. Οι εγχώριοι φωστήρες λοιπόν, του ΣΥΡΙΖΑ συμπεριλαμβανομένου, θεωρούν ότι η Ελλάδα πρέπει να έχει ισοβαρείς σχέσεις με το Ισραήλ και με τους τρομοκράτες ή θα έπρεπε να στηρίζει τους τελευταίους και να προσεγγίζει παραδείγματος χάρη το Ιράν. Είναι οι ίδιοι που θεωρούν ότι μετά την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία η Ελλάδα όφειλε να διατηρεί μοιρασμένη θέση μεταξύ των εισβολέων, των Ρώσων, και των ΗΠΑ, οι οποίες καθορίζουν σε μεγάλο βαθμό την πολιτική της Δύσης σε αυτό το μέτωπο.
Και στις δύο περιπτώσεις πρόκειται για άβυσσο ασχετοσύνης σε σχέση με τι διακυβεύεται για τα ελληνικά συμφέροντα σε κάθε επίπεδο, ενεργειακό, εξοπλιστικό, γεωπολιτικό, οικονομικό, ασφαλείας.
*Δημοσιεύτηκε στην «Απογευματινή»
