Όσο πλησιάζει η ώρα της συνάντησης του Έλληνα υπουργού Εξωτερικών με τον Τούρκο ομόλογό του τόσο επιβεβαιώνεται η ορθολογική αρχική εκτίμηση ότι και αυτή η προσπάθεια προσέγγισης με την Τουρκία θα έχει την τύχη των προηγούμενων.

Τα σημάδια που έχουν προηγηθεί ήταν σαφή και κανείς από όσους ασχολούνται, έστω στοιχειωδώς, με την Τουρκία δεν είχε την ψευδαίσθηση ότι θα υπάρξει μετακίνηση των τουρκικών θέσεων από το γνωστό πλαίσιο. Το οποίο σημειωτέον δεν είναι σταθερό, αλλά διαρκώς διευρύνεται και «εμπλουτίζεται» με νέες επιθετικές απαιτήσεις.

Λίγες ημέρες πριν από τη συνάντηση και πριν από την ελληνική εθνική επέτειο της 28ης, μεταξύ 21-25 Οκτωβρίου, η Τουρκία θα διεξαγάγει μία μεγάλη άσκηση με τη συμμετοχή 92 πλοίων, πραγματικά πυρά και συνδυαστικές δοκιμές οπλικών συστημάτων.

Οι Τούρκοι αρέσκονται στους συμβολισμούς και τα μηνύματα. Ο Χακάν Φιντάν σε συνέντευξή του φρόντισε να προκαταλάβει το πλαίσιο των συζητήσεων αποτυπώνοντας το σύνολο της τουρκικής αναθεωρητικής ατζέντας και προσθέτοντας μερικά «φρέσκα» στοιχεία. Ιδού ένα απόσπασμα που συμπυκνώνει τη λογική με την οποία προσέρχεται η Τουρκία στις συζητήσεις: «Yπάρχει ένα σύμπλεγμα προβλημάτων μεταξύ μας, δηλαδή οι θαλάσσιες περιοχές, οι εναέριες περιοχές, η υφαλοκρηπίδα, το πρόβλημα των μειονοτήτων, δηλαδή το πρόβλημα της τουρκικής μειονότητας, το πρόβλημα της μουσουλμανικής μειονότητας, υπάρχουν προβλήματα που αφορούν τη λατρεία εκεί, υπάρχουν προβλήματα που αφορούν τον διορισμό του μουφτή, υπάρχουν προβλήματα που αφορούν την εκπαίδευση, υπάρχουν θέσεις που έχουν πάρει και οι δύο χώρες στην Κύπρο, υπάρχουν θέματα που αφορούν τη Μεσόγειο, θέματα που αφορούν το Αιγαίο». Θα παρατηρήσατε ότι εκτός από την αναφορά σε «τουρκική μειονότητα» υπάρχει και αναφορά σε «μουσουλμανική μειονότητα».

Για την πρώτη ξέρουμε πού αναφέρεται. Με τη δεύτερη υπονοεί ότι η Τουρκία θέλει να έχει λόγο στους μουσουλμάνους λαθρομετανάστες που βρίσκονται στη χώρα και τους ενδεχόμενους νόμιμους μετανάστες μουσουλμανικού θρησκεύματος που δεν έχουν καμία σχέση με τη μειονότητα στη Θράκη…

Και αναρωτιέται κάποιος τι θα μπορούσε να συζητήσει με την Τουρκία μετά απ’ όλα αυτά. Δοθείσης της ευκαιρίας, να σημειώσουμε ότι υπάρχει ένα ψευδοεπιχείρημα ότι γενικώς «είναι καλό να μιλάμε» ανεξαρτήτως τού τι λέει και τι κάνει Τουρκία. Είναι ένα από τα δημοφιλή τσιτάτα που αρέσκονται πολύ να επαναλαμβάνουν, χωρίς να αντιλαμβάνονται τι ακριβώς είναι αυτό που λένε. Η απάντηση είναι ότι δεν είναι καλό να μιλάς πάντα.

Εξαρτάται από το τι συζητάς, με ποιον συζητάς, σε ποια συγκυρία συζητάς και πού οδηγεί αυτή η συζήτηση. Κάποιες φορές είναι καλό να μιλάς, κάποιες άλλες είναι καλύτερα να σιωπάς. Όσο για το πού θα οδηγήσει αυτή η συζήτηση με την Τουρκία, δεν νομίζουμε ότι χρειάζεται ιδιαίτερη σοφία για να το αντιληφθεί κάποιος.

*Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «Απογευματινή» στις 19/10/2024