Μία από τις σημαντικότερες πολιτικές εξελίξεις με εθνικές προεκτάσεις, ίσως, η σημαντικότερη των τελευταίων ετών, αποτελούν οι ανακοινώσεις του υπουργού Εθνικής Άμυνας για τη νέα συνολική αντίληψη σε ό,τι αφορά τους εξοπλισμούς αλλά και γενικά την άμυνα της χώρας. Πρόκειται για αλλαγή παραδείγματος.

Η αλήθεια είναι ότι τα τελευταία χρόνια η χώρα αφενός πορευόταν με μία περίπου στατική οπτική για την άμυνα, αφετέρου από την εποχή που ενέσκηψε το μνημόνιο ο εξοπλισμός της χώρας είχε πρακτικά εγκαταλειφθεί. Τα δύο μεγάλα θερμά μέτωπα, της Ουκρανίας και της Μέσης Ανατολής, λειτούργησαν και λειτουργούν ως εργαστήρια πολέμου, ο οποίος αλλάζει σε πραγματικό χρόνο μπροστά στα μάτια μας.

Ο πόλεμος άλλαξε ριζικά, δομικά, σε πάρα πολλές πτυχές του, όμως παράλληλα ορισμένες από τις διαστάσεις του οι οποίες θεωρούνταν ξεπερασμένες αποδείχθηκε ότι όχι μόνο είναι ζωντανές αλλά αποτελούν και αναγκαία συνθήκη για όποια χώρα θέλει να διατηρήσει το αξιόμαχό της.

Για παράδειγμα, η λανθασμένη άποψη ότι οι μεγάλοι πόλεμοι σε έκταση, ένταση και χρόνο τελείωσαν είχε οδηγήσει πολλές χώρες στο να προσαρμόσουν τις Ένοπλες Δυνάμεις τους και τα δόγματά τους σε αυτή την πλάνη. Τώρα, κυρίως τα ευρωπαϊκά κράτη, τρέχουν να καλύψουν τα κενά και να διορθώσουν τις στρεβλώσεις που σωρεύτηκαν θέτοντας σε κίνδυνο την ασφάλειά τους.

Η Ελλάδα λόγω της τουρκικής απειλής είναι από τις ελάχιστες χώρες που διατήρησαν πλήρεις σε δομή Ένοπλες Δυνάμεις παρά το εξοπλιστικό κενό που δημιουργήθηκε λόγω της δημοσιονομικής κατάστασης. Είναι ενδεικτική η αναφορά του Νίκου Δένδια ότι οι ανάγκες που πρέπει να καλύψουμε από την εξοπλιστική απραξία των προηγούμενων ετών ανέρχεται σε 20 δισεκατομμύρια ευρώ.

Το εξοπλιστικό πρόγραμμα αλλά και η αλλαγή δόγματος, που σκιαγράφησε ο υπουργός, σηματοδοτούν τη δρομολόγηση του μετασχηματισμού των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων σε μια πραγματικά σύγχρονη πολεμική μηχανή. Είναι η πρώτη φορά που διατυπώνεται ένας προγραμματισμός σε βάθος εικοσαετίας με στόχο να περάσουν οι Ένοπλες Δυνάμεις ουσιαστικά και όχι διακηρυκτικά σε μια νέα εποχή. Εάν το γενικό αλλά και ειδικότερο πλαίσιο -με τις όποιες προσαρμογές θα γίνονται στην πορεία λόγω των εξελίξεων στην τεχνολογία-, εφαρμοστεί, η Ελλάδα όντως θα αποκτήσει στρατιωτικές δυνατότητες που δεν είχε ποτέ στο παρελθόν. Και αυτό πρέπει να πιστωθεί στον Νίκο Δένδια.

Υπάρχει μία κρίσιμη παράμετρος. Στην Ελλάδα στα περισσότερα πράγματα, ακόμα και σε μεγάλες πολιτικές, συνήθως δεν υπάρχει συνέχεια και συνέπεια όταν αλλάζει η πολιτική κατάσταση, ακόμα και εντός των ίδιων κυβερνήσεων όταν αναλαμβάνει άλλος υπουργός. Σε αυτή την περίπτωση, επειδή, χωρίς καμία υπερβολή, εξαρτάται όχι μόνο η ασφάλεια αλλά και η ακεραιότητα της χώρας, θα πρέπει να υπάρξει διακομματική συμφωνία ότι το πρόγραμμα αυτό θα τηρηθεί απαρεγκλίτως από όποιον και να βρίσκεται στην εξουσία και το συγκεκριμένο υπουργείο.