Όπως όλες οι κρίσεις, έτσι και η εξελισσόμενη στη Συρία έχει απειλές και ευκαιρίες. Η Τουρκία, η οποία είναι ο βασικός οργανωτής και εκτελεστής της συριακής κρίσης, τη δημιούργησε εξαρχής ως ευκαιρία για να προωθήσει τα σχέδιά της, τα οποία μέχρι στιγμής ως έναν βαθμό τής βγαίνουν. Λέμε ως έναν βαθμό, διότι μένει να διαπιστωθεί τι θα γίνει με έναν από τους βασικούς στόχους της, την καταστροφή της κουρδικής κρατικής υπόστασης στη Συρία, για την οποία οι Αμερικανοί έχουν διαμηνύσει ότι είναι κόκκινη γραμμή και έχουν ήδη ετοιμάσει το πακέτο των κυρώσεων, εάν η Τουρκία υλοποιήσει την απειλή της. Το νομοσχέδιο ετοιμάστηκε από δύο γερουσιαστές, έναν Δημοκρατικό κι έναν Ρεπουμπλικανό, τον Κρις Βαν Χόλεν και τον Λίντσεϊ Γκράχαμ, ο καθένας από τους οποίους έχει αναφορά απευθείας στον πρόεδρό του, τον Μπάιντεν και τον Τραμπ. Άρα δεν είναι μόνο διακομματικό, αλλά έρχεται κι από «πάνω».

Οι ΗΠΑ πήγαν ένα βήμα παραπέρα, απαιτώντας όχι μόνο να μην υπάρξει εισβολή από τις επίσημες τουρκικές δυνάμεις αλλά και να σταματήσουν οι μισθοφόροι πληρεξούσιοι της Άγκυρας τις στρατιωτικές επιχειρήσεις παρενόχλησης των Κούρδων. Γι’ αυτό και υπερδιπλασιάστηκαν οι αμερικανικές δυνάμεις στις κουρδικές περιοχές. Τους επόμενους μήνες θα φανεί αν η Συρία θα παραμείνει ενιαίο κράτος ή αν οι τζιχαντιστές που έχουν την εξουσία επιχειρήσουν να επιβάλουν σαρία και να δημιουργήσουν ένα ισλαμικό κράτος τύπου Αφγανιστάν. Οπότε η συγκατοίκηση με τις υπόλοιπες κοινότητες, Χριστιανούς, Αλαουίτες, Κούρδους, Δρούζους, θα είναι αδύνατη. Αυτό θα ανοίξει τον δρόμο για διαμελισμό, ούτε καν καντονοποίηση της Συρίας. Επί του παρόντος όλα τα σενάρια για τη μορφή που θα έχει το συριακό κράτος είναι ανοιχτά.

Εάν τελικά εξελιχθεί το σενάριο του διαμελισμού, οι Κούρδοι θα διεκδικήσουν την ανεξαρτησία τους, οι Δρούζοι θα ενσωματωθούν στο Ισραήλ και οι Χριστιανοί και οι Αλαουίτες θα επιχειρήσουν να φτιάξουν το δικό τους κράτος στα παράλια με πιθανή μελλοντική ένωση με τον Λίβανο. Αν εκεί καταλήξουν τα πράγματα, θα πρόκειται για τη δεύτερη στρατηγικού χαρακτήρα μεγάλη ήττα της Τουρκίας, η οποία μετά την αδυναμία της να διαλύσει το κουρδικό κράτος της Συρίας θα χάσει και τα παράλια, τα οποία θέλει οπωσδήποτε στο πλαίσιο του σχεδίου της να κυκλώσει και να ελέγξει τη Μεσόγειο.

Αυτό θα ήταν ευκταίο σενάριο για εμάς, αλλά, επειδή ουδείς γνωρίζει πώς θα εξελιχθεί η κατάσταση, η Ελλάδα και Κύπρος θα πρέπει να λειτουργήσουμε προληπτικά. Επειδή γνωρίζουμε ότι ο Ερντογάν θα επιχειρήσει να οριοθετήσει ψευδο-ΑΟΖ με το καθεστώς της Δαμασκού, αν αυτό ελέγξει τα παράλια, δεν υπάρχει δικαιολογία για να πιαστούμε δεύτερη φορά στον ύπνο, όπως έγινε με το τουρκολιβυκό μνημόνιο.

Ελλάδα και Κύπρος θα πρέπει να κάνουν αυτό που θα έπρεπε να έχει γίνει εδώ και χρόνια. Σε συνεννόηση με την Αίγυπτο, η οποία ούτε αυτή θα ήθελε να δει την Τουρκία κυρίαρχη της Μεσογείου, τα δύο ελληνικά κράτη θα πρέπει να προχωρήσουν σε οριοθέτηση της μεταξύ τους ΑΟΖ και η Ελλάδα στην ανακήρυξη όλων των προβλεπόμενων θαλάσσιων ζωνών, των χωρικών υδάτων συμπεριλαμβανομένων. Πριν κάνει η Τουρκία την κίνησή της.