Τέλος στη λύση των δύο κρατών
Άρθρο γνώμης
Η συμφωνία εκεχειρίας που επιβλήθηκε ετεροβαρώς για το Ισραήλ εμφανίζει σημάδια μη βιωσιμότητας
Τις τελευταίες ημέρες στη Γάζα σημειώνεται μία προδιαγεγραμμένη εξέλιξη. Η συμφωνία εκεχειρίας που επιβλήθηκε ετεροβαρώς για το Ισραήλ εμφανίζει σημάδια μη βιωσιμότητας.
Ούτως ή άλλως εξαρχής στην κοινή γνώμη της χώρας αλλά και στο πολιτικό σύστημα αξιολογήθηκε ως μία συμφωνία που δεν αποτυπώνει το στρατιωτικό αποτέλεσμα στα πεδία της μάχης, αλλά ως μία πρόχειρη επιβολή κλεισίματος ενός μετώπου πριν από την ορκωμοσία του Ντόναλντ Τραμπ για ευνόητους λόγους.
Στη Μέση Ανατολή τα μέτωπα που κλείνουν πρόχειρα ανοίγουν αργότερα με χειρότερο τρόπο. Μία άλλη απολύτως συνδεόμενη εξέλιξη είναι ότι η λύση των δύο κρατών πλέον για το Ισραήλ δεν βρίσκεται στο τραπέζι.
Μάλιστα αυτό σηματοδοτήθηκε στο ανώτατο επίπεδο με δήλωση του Ισραηλινού προέδρου από το Νταβός, ότι πίστευε και υποστήριζε τη λύση των δύο κρατών, αλλά την προπέρσινη 7η Οκτωβρίου υπήρξε ένα «απότομο ξύπνημα».
Αυτό σημαίνει ότι αν υπάρξει παλαιστινιακό κράτος θα αφορά μόνο τη Γάζα και αυτήν υπό προϋποθέσεις ελέγχου και αυτονόητα χωρίς τη Χαμάς παρούσα. Η Δυτική Όχθη, Ιουδαία και Σαμάρεια πλέον για το Ισραήλ -και όχι μόνο-, είναι εκτός συζήτησης.
Ήδη διενεργούνται στρατιωτικές επιχειρήσεις. Ο Αμερικανός πρέσβης στα Ηνωμένα Έθνη δήλωσε ότι το Ισραήλ έχει «βιβλικά δικαιώματα» στην περιοχή της Ιουδαίας και της Σαμάρειας. Βιώσιμη λύση, με όρους ασφαλείας, με διάσπαρτους εχθρικούς θύλακες εντός του ισραηλινού κράτους θεωρείται ότι δεν μπορεί να υπάρξει. Οπότε το ερώτημα «περιορίζεται» στο ποια θα είναι η επόμενη μέρα στη Γάζα.
Αυτό είναι κάτι το οποίο δεν απασχολεί μόνο το Ισραήλ αλλά και τους άλλους εμπλεκόμενους όπως τη Σαουδική Αραβία, η οποία προορίζεται να αναλάβει κεντρικό ρόλο στη διαχείριση της Γάζας, αλλά και πολλούς ακόμα. Όπως τα υπόλοιπα κράτη του Κόλπου, την Αίγυπτο και βέβαια τις ΗΠΑ. Συναφές ερώτημα και σχετιζόμενο με την προοπτική του Παλαιστινιακού είναι τι θα γίνει με τη Συρία. Όπως δείχνουν τα πράγματα τώρα, είναι εξαιρετικά δύσκολο να παραμείνει ενιαίο κράτος.
Εξάλλου το κουρδικό ζήτημα και το μέλλον της αυτοδιάθεσης των Κούρδων, με το σενάριο δημιουργίας κουρδικού κράτους ή κρατών να παραμένει στο τραπέζι, αποτελούν μέρος του ευρύτερου παζλ. Μένει να διαπιστωθούν η αντίδραση σε όλα αυτά και ο τρόπος που θα κινηθεί ο μεγάλος αποσταθεροποιητής της περιοχής, η Τουρκία.
Στο βάθος όλων αυτών και ο «ελέφαντας» στο δωμάτιο είναι ο μεγάλος ενεργειακός και εμπορικός διάδρομος από την Ινδία στην Ευρώπη μέσω των κρατών του Κόλπου, του Ισραήλ, της Κύπρου και της Ελλάδος. Όλα θα μονταριστούν και θα διαμορφωθούν με άξονα αυτό το πλανητικό project, το οποίο θα αλλάξει δομικά τους συσχετισμούς.
Ούτως ή άλλως εξαρχής στην κοινή γνώμη της χώρας αλλά και στο πολιτικό σύστημα αξιολογήθηκε ως μία συμφωνία που δεν αποτυπώνει το στρατιωτικό αποτέλεσμα στα πεδία της μάχης, αλλά ως μία πρόχειρη επιβολή κλεισίματος ενός μετώπου πριν από την ορκωμοσία του Ντόναλντ Τραμπ για ευνόητους λόγους.
Στη Μέση Ανατολή τα μέτωπα που κλείνουν πρόχειρα ανοίγουν αργότερα με χειρότερο τρόπο. Μία άλλη απολύτως συνδεόμενη εξέλιξη είναι ότι η λύση των δύο κρατών πλέον για το Ισραήλ δεν βρίσκεται στο τραπέζι.
Μάλιστα αυτό σηματοδοτήθηκε στο ανώτατο επίπεδο με δήλωση του Ισραηλινού προέδρου από το Νταβός, ότι πίστευε και υποστήριζε τη λύση των δύο κρατών, αλλά την προπέρσινη 7η Οκτωβρίου υπήρξε ένα «απότομο ξύπνημα».
Αυτό σημαίνει ότι αν υπάρξει παλαιστινιακό κράτος θα αφορά μόνο τη Γάζα και αυτήν υπό προϋποθέσεις ελέγχου και αυτονόητα χωρίς τη Χαμάς παρούσα. Η Δυτική Όχθη, Ιουδαία και Σαμάρεια πλέον για το Ισραήλ -και όχι μόνο-, είναι εκτός συζήτησης.
Ήδη διενεργούνται στρατιωτικές επιχειρήσεις. Ο Αμερικανός πρέσβης στα Ηνωμένα Έθνη δήλωσε ότι το Ισραήλ έχει «βιβλικά δικαιώματα» στην περιοχή της Ιουδαίας και της Σαμάρειας. Βιώσιμη λύση, με όρους ασφαλείας, με διάσπαρτους εχθρικούς θύλακες εντός του ισραηλινού κράτους θεωρείται ότι δεν μπορεί να υπάρξει. Οπότε το ερώτημα «περιορίζεται» στο ποια θα είναι η επόμενη μέρα στη Γάζα.
Αυτό είναι κάτι το οποίο δεν απασχολεί μόνο το Ισραήλ αλλά και τους άλλους εμπλεκόμενους όπως τη Σαουδική Αραβία, η οποία προορίζεται να αναλάβει κεντρικό ρόλο στη διαχείριση της Γάζας, αλλά και πολλούς ακόμα. Όπως τα υπόλοιπα κράτη του Κόλπου, την Αίγυπτο και βέβαια τις ΗΠΑ. Συναφές ερώτημα και σχετιζόμενο με την προοπτική του Παλαιστινιακού είναι τι θα γίνει με τη Συρία. Όπως δείχνουν τα πράγματα τώρα, είναι εξαιρετικά δύσκολο να παραμείνει ενιαίο κράτος.
Εξάλλου το κουρδικό ζήτημα και το μέλλον της αυτοδιάθεσης των Κούρδων, με το σενάριο δημιουργίας κουρδικού κράτους ή κρατών να παραμένει στο τραπέζι, αποτελούν μέρος του ευρύτερου παζλ. Μένει να διαπιστωθούν η αντίδραση σε όλα αυτά και ο τρόπος που θα κινηθεί ο μεγάλος αποσταθεροποιητής της περιοχής, η Τουρκία.
Στο βάθος όλων αυτών και ο «ελέφαντας» στο δωμάτιο είναι ο μεγάλος ενεργειακός και εμπορικός διάδρομος από την Ινδία στην Ευρώπη μέσω των κρατών του Κόλπου, του Ισραήλ, της Κύπρου και της Ελλάδος. Όλα θα μονταριστούν και θα διαμορφωθούν με άξονα αυτό το πλανητικό project, το οποίο θα αλλάξει δομικά τους συσχετισμούς.
*Δημοσιεύτηκε στην «Απογευματινή»
