Τις τελευταίες ημέρες επιβεβαιώνεται μία τάση που είχε αρχίσει να διαφαίνεται ήδη πριν από την ορκωμοσία του Ντόναλντ Τραμπ σε σχέση με την κρίση στη Μέση Ανατολή. Τα πρώτα σημάδια εκδηλώθηκαν από την επιβολή της ετεροβαρούς για το Ισραήλ συμφωνίας εκεχειρίας. Αρχικά οι Ισραηλινοί την αντιμετώπισαν ως μία αναγκαία υποχώρηση, έναν ελιγμό ενόψει της ορκωμοσίας του Αμερικανού προέδρου ώστε να πιστωθεί την παύση ενός μετώπου.

Ο απεσταλμένος του Ντόναλντ Τραμπ για το θέμα της Γάζας, ο Στιβ Γουίτκοφ, ένας μεγαλοεπιχειρηματίας του real estate, με σκληρή και άκαμπτη στάση δεν άφησε περιθώριο στην ισραηλινή κυβέρνηση, η οποία αναγκαστικά αποδέχθηκε την κατ’ αρχήν συμφωνία που όμως μούδιασε και το πολιτικό σκηνικό και την κοινή γνώμη. Στη συνέχεια, μετά την ορκωμοσία, οι πιέσεις προς το Ισραήλ εντάθηκαν.

Η κατεύθυνση είναι όχι μόνο μη επανέναρξης στρατιωτικών επιχειρήσεων στη Γάζα αλλά και εγκατάλειψης θέσεων που έχει καταλάβει ο ισραηλινός στρατός και οι οποίες θεωρούνται απαραίτητες για την ασφάλεια του Ισραήλ και την αποτροπή επανάληψης όσων έγιναν τον μοιραίο Οκτώβριο. Ο ίδιος απεσταλμένος του Ντόναλντ Τραμπ αναμένεται τις επόμενες ημέρες εκ νέου στο Ισραήλ προκειμένου να πιέσει για την εφαρμογή του δεύτερου μέρους της συμφωνίας. Οι σκληροπυρηνικοί κυβερνητικοί εταίροι του Νετανιάχου απειλούν με αποχώρηση από την κυβέρνηση αν προχωρήσει περαιτέρω η εφαρμογή της συμφωνίας.

Εφόσον οι Αμερικανοί επιμείνουν, η κυβέρνηση Νετανιάχου απειλείται με πτώση. Η πίεση της Ουάσινγκτον προς το Ισραήλ εκτείνεται και στα άλλα ανοιχτά μέτωπα. Όπως να αποχωρήσει από τις θέσεις που κατέχει στον Λίβανο, παρότι η συμφωνία δεν έχει τηρηθεί από πλευράς Χεζμπολάχ, καθώς και να μην υπάρξει κάποια επιθετική κίνηση κατά του Ιράν. Η όλη εξέλιξη είναι τελείως αντίθετη από αυτή που ανέμενε όχι μόνο το Ισραήλ αλλά και ο ευρύτερος γεωπολιτικός περίγυρος.

Φαίνεται ότι στην Ουάσινγκτον, τουλάχιστον σε αυτή τη φάση, η ιεράρχηση είναι διαφορετική και προτ άσσονται κριτήρια τα οποία δεν είναι εμφανή σε όλους. Είναι πιθανό στην πορεία να υπάρξει διόρθωση. Η διαφορά είναι ότι οι ΗΠΑ λόγω μεγέθους και απόστασης έχουν την πολυτέλεια της διόρθωσης αποφάσεων. Στο ενδιάμεσο όμως οι ενδιαφερόμενοι στην περιοχή μπορεί να υποστούν στρατηγικές επιπτώσεις. Ακόμα και μοιραίες

*Δημοσιεύθηκε στην Απογευματινή