Μία σκληρή και επωφελής ατζέντα

Η συνάντηση του Έλληνα πρωθυπουργού με τον Ισραηλινό ομόλογό του μπορεί να αποδειχθεί σημείο καμπής για τις εξελίξεις στην περιοχή αλλά και για τον ρόλο της Ελλάδας. Ο λόγος είναι ότι η ατζέντα ήταν βαριά, δεν είχε καθόλου περιττές αναφορές σε περιττά θέματα, αντιθέτως το περιεχόμενο ήταν αμιγώς γεωπολιτικό, επιχειρησιακό, αμυντικό γεωοικονομικό και απολύτως πρακτικό. Ένα μεγάλο μέρος της συζήτησης αφορούσε την Τουρκία και την κοινή απειλή που αποτελεί και για τα δύο κράτη. Οι Ισραηλινοί αντιλαμβάνονται πλέον από πρώτο χέρι τι σημαίνει ο τουρκικός αναθεωρητισμός και η γειτνίαση με την Τουρκία. Μέχρι πρότινος η Ελλάδα είχε μία μοναξιά σε αυτό, διότι άλλοι, και στην περιοχή αλλά και στην Ευρώπη, δεν αντιλαμβάνονταν ή έκαναν ότι δεν καταλαβαίνουν. Πολλοί, κυρίως στην Ευρώπη, συνεχίζουν.

Στην Ανατολική Μεσόγειο όμως τα πράγματα έχουν αλλάξει. Το Ισραήλ και η Αίγυπτος κατανοούν τι εννοούν τόσα χρόνια η Ελλάδα και η Κύπρος. Στο διά ταύτα. Η Τουρκία αποτελεί πολύ μεγάλο πρόβλημα για το ευρύτερο πεδίο Ανατολικής Μεσογείου, Βορείου Αφρικής, Μέσης Ανατολής, αλλά δεν είναι το μόνο. Η κατάσταση είναι πιο σύνθετη. Υπό αυτή την έννοια πρέπει να υπάρξει ένας διαμοιρασμός ευθυνών και μία κατανομή του βάρους για τη σταθεροποίηση της περιοχής. Για να το πούμε ευθέως, αυτό που συζητήθηκε από πλευράς Ισραηλινών είναι η ενεργοποίηση της Ελλάδας σύμφωνα με τις πραγματικές στρατιωτικές και γεωπολιτικές πολιτικές δυνατότητές της. Με άλλα λόγια, να εγκαταλείψει τη διστακτικότητα και το φοβικό σύνδρομο που τη διακατέχει και να ανταποκριθεί στην αντιμετώπιση των απειλών, τουλάχιστον εκείνων που αφορούν άμεσα την ίδια, δηλαδή της Τουρκίας, οι οποίες όμως δεν έχουν επιπτώσεις μόνο στη χώρα μας αλλά στον ευρύτερο γεωγραφικό χώρο. Επίσης να δραστηριοποιηθεί και πέραν του άμεσου πεδίου της, αναλαμβάνοντας ρόλο στη διαχείριση και προστασία των ελληνορθόδοξων και όχι μόνο χριστιανικών κοινοτήτων της Μέσης Ανατολής. Οι τελευταίες ούτως ή άλλως διαμηνύουν διαρκώς και δημοσίως στην Ελλάδα ότι θέλουν την παρουσία της, διότι έχουν πολιτισμική, θρησκευτική και φυλετική αναφορά στον Ελληνισμό.

Επίσης εξετάστηκε εκτενώς το θέμα της αμυντικής συνεργασίας όχι μόνο στο πεδίο, όπου εκεί τα πράγματα θα πάρουν ουσιαστική μορφή και θα παραπέμπουν σε κανονικό στρατιωτικό άξονα, αλλά και στο θέμα της βιομηχανικής συνεργασίας στους εξοπλισμούς. Αυτό είναι κάτι που άλλες χώρες θα παρακαλούσαν να τους προκύψει. Περίπου απαιτήθηκε από την Ελλάδα να σταματήσει την παρελκυστική πολιτική και την υπεκφυγή από τις γεωπολιτικές ευθύνες της. Διότι η ελληνική συστολή και απουσία έχει ως αποτέλεσμα να επηρεάζονται έργα όπως το καλώδιο ηλεκτρικής διασύνδεσης αλλά και οι μελλοντικοί αγωγοί, που δεν αφορούν και δεν επηρεάζουν μόνο τη χώρα μας αλλά και το Ισραήλ και την περιοχή στο σύνολό της, ακόμα και τα αμερικανικά συμφέροντα. Για να το πούμε με ποδοσφαιρικούς όρους, ζητήθηκε να σταματήσουμε να πετάμε την μπάλα στην εξέδρα και να μπούμε στο παιχνίδι.