Η μεταπολίτευση ψυχορραγεί και ταλαιπωρεί τη χώρα
Άρθρο γνώμης
Δεν χρειάζεται να είναι κάποιος αναλυτής για να αντιληφθεί ότι το σκηνικό που θυμίζει βομβαρδισμένο τοπίο στην Ουκρανία, είναι άσχημα νέα
Τις τελευταίες ημέρες κυκλοφόρησαν νέες δημοσκοπήσεις οι οποίες αποτυπώνουν με μικρές αποκλίσεις το ίδιο σκηνικό. Πρώτη η Νέα Δημοκρατία με χαμηλές πτήσεις, δεύτερη φέρεται παγιωμένη η Πλεύση Ελευθερίας της Ζωής Κωνσταντοπούλου, το ΠΑΣΟΚ τρίτο με διαρκώς μειούμενα ποσοστά, η Ελληνική Λύση του Κυριάκου Βελόπουλου σταθεροποιείται στην τέταρτη θέση με ελαφρά σκαμπανεβάσματα διεκδικώντας μονιμοποίηση του διψήφιου, το ΚΚΕ τα γνωστά, ο ΣυΡιζΑ συνεχίζει την κατιούσα προς τις ρίζες του 3% και οι υπόλοιποι μπαινοβγαίνουν δημοσκοπικά στην Βουλή αναλόγως της μέτρησης. Προσωπικά θεωρώ πιο ασφαλή δείκτη την πρόθεση ψήφου και όχι την αναγωγή, εξάλλου στις τελευταίες εκλογές αυτή έχει αποδειχθεί εγγύτερα στο αποτέλεσμα της κάλπης.
Διαβάστε: Έρχονται "φρέσκες" δημοσκοπήσεις: Σταθεροποίηση της ΝΔ και παγίωση της Κωνσταντοπούλου στη δεύτερη θέση
Σε ορισμένες από τις δημοσκοπήσεις η Νέα Δημοκρατία στην πρόθεση βρίσκεται οριακά πάνω από το 20%, σε κάποιες περιπτώσεις μόλις κάποια δεκαδικά.
Δεν χρειάζεται να είναι κάποιος πολιτικός αναλυτής για να αντιληφθεί ότι ένα πολιτικό σύστημα όπου το πρώτο κόμμα αγωνίζεται για να μην χάσει το «2» από τα ποσοστά του, δεύτερο είναι της Ζωής Κωνσταντοπούλου η οποία θεωρείται… καταλληλότερη για πρωθυπουργός αμέσως μετά τον Κυριάκο Μητσοτάκη και το υπόλοιπο σκηνικό θυμίζει βομβαρδισμένο τοπίο στην Ουκρανία, είναι άσχημα νέα. Αυτή η εικόνα παραπέμπει σε μακρύ επιθανάτιο ρόγχο της μεταπολίτευσης που δεν λέει να βγει η ψυχή της. Είναι ένα πολιτικό σύστημα χωρίς βάθος, σε πολιτική ανισορροπία, δίχως αρμούς, σαν ετοιμόρροπο κτήριο.
Εάν ο κόσμος θεωρεί ότι το κόμμα της Ζωής μπορεί να επιτελέσει τον ρόλο της αξιωματικής αντιπολίτευσης και πιθανής αυριανής κυβέρνησης, I rest my case, που λένε και στα χωριά. Βέβαια στο αντεπιχείρημα «γιατί οι άλλοι στην αντιπολίτευση είναι καλύτεροι;» η ειλικρινής απάντηση είναι «μάλλον όχι γιατί αλλιώς θα έπαιρναν κάτι παραπάνω στις δημοσκοπήσεις». Η Ζωή τουλάχιστον προσφέρεται ως «μπαμπούλας» διότι οι υπόλοιποι δεν κάνουν ούτε γι’ αυτό. Αυτό το σύστημα, με αυτή την διάρθρωση, δεν μπορεί να υπηρετήσει υψηλούς στρατηγικούς στόχους ούτε να ανταποκριθεί στις μεγάλες γεωπολιτικές προκλήσεις στις οποίες καλείται να ανταπεξέλθει η χώρα σε ένα παγκόσμιο σκηνικό το οποίο αλλάζει βίαια και δομικά. Η Νέα Δημοκρατία διαχειρίζεται στοιχειωδώς τις υποθέσεις, ένα μέρος του πολιτικού προσωπικού της αντιλαμβάνεται, ένα μικρότερο ανταποκρίνεται, αλλά και πάλι το σύνολο απέχει από το απαιτούμενο και αναγκαίο προκειμένου να βγει η χώρα από τον χαμηλό παρονομαστή . Για κάθε σωστή κίνηση που γίνεται ακολουθούν αντίστροφες που μετριάζουν ή ακυρώνουν τα αποτέλεσμα.
«Τα βήματα του Έστερναχ» που έλεγε και ο τίτλος του βιβλίου του παλαιού υπουργού και φίλου μου Αλέκου Παπαδόπουλου. Το παρόν πολιτικό οικοδόμημα δεν έχει αντοχές. Θα φυσήξει κάποιος κακός λύκος και θα γκρεμιστεί όπως τα σπίτια που είχαν φτιάξει τα δύο πρώτα τεμπέλικα γουρουνάκια τα οποία έσπευσαν για καταφύγιο στο σπίτι του τρίτου. Μας λείπει το τρίτο γουρουνάκι. Η μεταπολίτευση έκανε τον ντεμπούτο της μετά από εθνική τραγωδία. Δεν πρέπει να συμβεί μια νέα για να ρίξει αυλαία.
Διαβάστε: Έρχονται "φρέσκες" δημοσκοπήσεις: Σταθεροποίηση της ΝΔ και παγίωση της Κωνσταντοπούλου στη δεύτερη θέση
Σε ορισμένες από τις δημοσκοπήσεις η Νέα Δημοκρατία στην πρόθεση βρίσκεται οριακά πάνω από το 20%, σε κάποιες περιπτώσεις μόλις κάποια δεκαδικά.
Δεν χρειάζεται να είναι κάποιος πολιτικός αναλυτής για να αντιληφθεί ότι ένα πολιτικό σύστημα όπου το πρώτο κόμμα αγωνίζεται για να μην χάσει το «2» από τα ποσοστά του, δεύτερο είναι της Ζωής Κωνσταντοπούλου η οποία θεωρείται… καταλληλότερη για πρωθυπουργός αμέσως μετά τον Κυριάκο Μητσοτάκη και το υπόλοιπο σκηνικό θυμίζει βομβαρδισμένο τοπίο στην Ουκρανία, είναι άσχημα νέα. Αυτή η εικόνα παραπέμπει σε μακρύ επιθανάτιο ρόγχο της μεταπολίτευσης που δεν λέει να βγει η ψυχή της. Είναι ένα πολιτικό σύστημα χωρίς βάθος, σε πολιτική ανισορροπία, δίχως αρμούς, σαν ετοιμόρροπο κτήριο.
Εάν ο κόσμος θεωρεί ότι το κόμμα της Ζωής μπορεί να επιτελέσει τον ρόλο της αξιωματικής αντιπολίτευσης και πιθανής αυριανής κυβέρνησης, I rest my case, που λένε και στα χωριά. Βέβαια στο αντεπιχείρημα «γιατί οι άλλοι στην αντιπολίτευση είναι καλύτεροι;» η ειλικρινής απάντηση είναι «μάλλον όχι γιατί αλλιώς θα έπαιρναν κάτι παραπάνω στις δημοσκοπήσεις». Η Ζωή τουλάχιστον προσφέρεται ως «μπαμπούλας» διότι οι υπόλοιποι δεν κάνουν ούτε γι’ αυτό. Αυτό το σύστημα, με αυτή την διάρθρωση, δεν μπορεί να υπηρετήσει υψηλούς στρατηγικούς στόχους ούτε να ανταποκριθεί στις μεγάλες γεωπολιτικές προκλήσεις στις οποίες καλείται να ανταπεξέλθει η χώρα σε ένα παγκόσμιο σκηνικό το οποίο αλλάζει βίαια και δομικά. Η Νέα Δημοκρατία διαχειρίζεται στοιχειωδώς τις υποθέσεις, ένα μέρος του πολιτικού προσωπικού της αντιλαμβάνεται, ένα μικρότερο ανταποκρίνεται, αλλά και πάλι το σύνολο απέχει από το απαιτούμενο και αναγκαίο προκειμένου να βγει η χώρα από τον χαμηλό παρονομαστή . Για κάθε σωστή κίνηση που γίνεται ακολουθούν αντίστροφες που μετριάζουν ή ακυρώνουν τα αποτέλεσμα.
«Τα βήματα του Έστερναχ» που έλεγε και ο τίτλος του βιβλίου του παλαιού υπουργού και φίλου μου Αλέκου Παπαδόπουλου. Το παρόν πολιτικό οικοδόμημα δεν έχει αντοχές. Θα φυσήξει κάποιος κακός λύκος και θα γκρεμιστεί όπως τα σπίτια που είχαν φτιάξει τα δύο πρώτα τεμπέλικα γουρουνάκια τα οποία έσπευσαν για καταφύγιο στο σπίτι του τρίτου. Μας λείπει το τρίτο γουρουνάκι. Η μεταπολίτευση έκανε τον ντεμπούτο της μετά από εθνική τραγωδία. Δεν πρέπει να συμβεί μια νέα για να ρίξει αυλαία.
