Επτά χρόνια μετά την ένταξη της χώρας στα μνημόνια, συζητάμε αισίως το τέταρτο, ευτυχώς με κυβέρνηση Αριστεράς. Τουλάχιστον περνάει τα μέτρα και πονάει, όχι σαν τους άλλους που τα ψήφιζαν από χόμπι. Και επειδή είναι δεύτερη φορά Αριστερά, δύο εκλογές έχει κερδίσει, δύο μνημόνια ψηφίζει. Ταρίφα. Εκλογές και μνημόνιο. Στην επταετία βγαίνει ένα κάθε 21 μήνες. «Pas mal», που λένε και οι Γάλλοι, μέρες που είναι.

Οι νέες απαιτήσεις των δανειστών, όπως καταγράφονται στο προσχέδιο του τέταρτου μνημονίου, μαρτυρούν τον διαπραγματευτικό θρίαμβο του οικονομικού επιτελείου. Διπλός, διότι αφήνει και καμένη γη στον Κυριάκο Μητσοτάκη. Δεν μένει ούτε ένα μέτρο να ψηφίσει η ΝΔ, έτσι για το ονόρε.

Η κυβέρνηση αποδέχεται την αποκρατικοποίηση του 17% της ΔΕΗ, του 30% του Διεθνούς Αερολιμένος, του 35% των ΕΛΠΕ, του 65% της ΔΕΠΑ και διάφορα άλλα. Το λιμάνι της Θεσσαλονίκης χαιρέτησε ήδη. Τι να βρει να ιδιωτικοποιήσει ο Μητσοτάκης; Το Μαξίμου ή τον Εθνικό Κήπο;

Επίσης, ο ΣΥΡΙΖΑ καλείται να συμφωνήσει σε άρση των περιορισμών στη λειτουργία όλων ανεξαιρέτως των καταστημάτων τις Κυριακές. Τι να κάνει ο Κυριάκος μετά; Να θεσπίσει εβδομάδα οκτώ ημερών για να τις δουλεύουν όλες 16ωρο οι εργαζόμενοι;

Σε ό,τι αφορά τα εργασιακά, από τη στιγμή που αποσαφηνίζεται ότι δεν θα αποκατασταθεί η επεκτασιμότητα των κλαδικών συμβάσεων σε επιχειρήσεις που δεν τις υπογράφουν, ούτε και η αρχή της ευνοϊκότερης ρύθμισης, σύμφωνα με την οποία η κλαδική σύμβαση υπερισχύει της επιχειρησιακής αν προβλέπει καλύτερους όρους για τους εργαζομένους, τι μπορεί να σκεφθεί η ΝΔ; Να τους αλυσοδένουν στα γραφεία και στα διαλείμματα να σπάνε πέτρες;

Στα ενεργειακά προβλέπεται η σταδιακή μείωση της λιγνιτικής ισχύος της ΔΕΗ κατά 40% και η πώληση σε ιδιώτες, μέσω δημοπρασιών, αυξανόμενων ποσοστών ηλεκτρικής ενέργειας. Οπότε τι περιθώριο έχει η ανάλγητη φιλελεύθερη Δεξιά; Να υποχρέωσει τη ΔΕΗ να πουλάει μόνο λάμπες λουξ για πυροφάνι και κολιέ από λιγνίτη στους τουρίστες;

Το τέταρτο μνημόνιο, τελικά, ίσως έχει ύπουλο τριπλό σκοπό. Να ολοκληρώσει τη μετατροπή της Ελλάδας σε αποικία χρέους, όπως λέει και ο Κοτζιάς, να τελειώσει την Αριστερά υποχρεώνοντάς την να υπογράψει πράγματα που θα έκαναν και τη Σχολή του Σικάγου να μοιάζει με τη ΛΑΕ του Λαφαζάνη και να καταστήσει τη Δεξιά αχρείαστη.

Από την «Ελευθερία του Τύπου»