«Τα κράτη-μέλη παραμένουν υπό εποπτεία μετά το πρόγραμμα, εφόσον δεν έχει εξοφληθεί τουλάχιστον το 75% της χρηματοδοτικής συνδρομής που έχει ληφθεί από ένα ή περισσότερα άλλα κράτη-μέλη, τον ΕΜΧΣ, τον ΕΜΣ ή το ΕΤΧΣ».

Η απάντηση του Ευρωπαίου επιτρόπου Οικονομικών Πιέρ Μοσκοβισί στον ευρωβουλευτή της Λαϊκής Ενότητας Νίκο Χουντή δεν αποτελεί νέο. Είναι ευρωπαϊκός κανονισμός και ισχύει για όλα τα κράτη-μέλη. Αν και κανένα δεν έχει βρεθεί μέχρι στιγμής σε τέτοιο ευρω-μεσαιωνικό μπουντρούμι όπως η Ελλάδα.

Η απάντηση Μοσκοβισί είναι, όμως, χρήσιμη υπενθύμιση της πραγματικότητας σε μια περίοδο που προβάλεται ακόμα ένα sequel του γνωστού success story που σκηνοθετεί κάθε μνημονιακή κυβέρνηση η οποία σέβεται τον εαυτό της.

Ο Μοσκοβισί, πάντως, είχε πει και κάτι άλλο προτού υπενθυμίσει ότι η Ελλάδα έχει φάει ισόβια. Είχε πει για τον τρόπο που επιβλήθηκε και συνεχίζει να της επιβάλλεται το πρόγραμμα:

«Είναι ένα σκάνδαλο σε ό,τι αφορά τις δημοκρατικές διαδικασίες, όχι διότι οι αποφάσεις ήταν σκανδαλώδεις, αλλά διότι αποφασίζεις με αυτό τον τρόπο τη μοίρα ενός λαού, το να επιβάλεις λεπτομερειακά αποφάσεις για τις συντάξεις, την αγορά εργασίας... Μιλώ για τις βασικές λεπτομέρειες της ζωής μιας χώρας που αποφασίστηκαν σε έναν οργανισμό, κεκλεισμένων των θυρών, οι εργασίες του οποίου ετοιμάζονται από τεχνοκράτες, χωρίς τον ελάχιστο έλεγχο ενός κοινοβουλίου. Χωρίς τα μέσα ενημέρωσης να γνωρίζουν πραγματικά τι λέγεται, χωρίς σταθερά κριτήρια ή μια κοινή κατευθυντήρια γραμμή».

Αν κάποιος ήθελε να «παραγγείλει» δήλωση-παραδοχή που αφενός να στοιχειοθετεί κατηγορητήριο για όσους στην Ελλάδα αποδέχθηκαν αυτήν τη διαδικασία και αφετέρου να αποτελεί βάση διεκδίκησης αποζημιώσεων από αυτούς οι οποίοι αποφάσιζαν με αυτόν τον τρόπο, δεν θα μπορούσε να το διατυπώσει σαφέστερα, τόσο ολοκληρωμένα και κατανοητά.

«Χωρίς σταθερά κριτήρια»; Οπως τους βόλευε κάθε φορά για να εκβιάζουν;
«Χωρίς μια κοινή κατευθυντήρια γραμμή»; Αναλόγως των συμφερόντων του καθενός; «Κεκλεισμένων των θυρών»; Οπως οι συνωμότες και οι εγκληματίες; «Από τεχνοκράτες, χωρίς τον ελάχιστο έλεγχο ενός κοινοβουλίου»; Αντιδημοκρατικά, όπως οι δικτατορίες; Σοβαρά; Και δεν έχει παρέμβει ακόμα ένας δικαστής;

Στην υποθετική περίπτωση που υπάρξει μελλοντικά σοβαρή ελληνική κυβέρνηση και αποφασίσει τα δέοντα, θα έπρεπε κάθε λέξη να είναι ποινή για κάποιους εντός και κάθε φράση διεκδίκηση δισεκατομμυρίων από κάποιους εκτός.