«Είναι φανερό πως ο κ. Καρανίκας εκφράζει τον κ. Τσίπρα διότι, διαφορετικά, θα τον είχε ήδη αποπέμψει από τη θέση του συμβούλου του επί του στρατηγικού σχεδιασμού. Άρα, ο στρατηγικός σχεδιασμός του κ. Τσίπρα είναι κατ' ουσίαν σταλινικής εμπνεύσεως».

Κομίζει γλαύκα εις Αθήνας ο ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Κώστας Χρυσόγονος, και για τα δύο. Και για το ότι ο Νίκος Καρανίκας εκφράζει τον πρωθυπουργό και για το ότι ο κ. Τσίπρας εφαρμόζει σταλινικής εμπνεύσεως σχεδιασμό.

Προφανώς και τον εκφράζει, γι' αυτό τον έχει στο Μέγαρο Μαξίμου. Αν δεν τον εξέφραζε, π.χ., τo «κατευόδιο» Καρανίκα στην Eldorado, «στα τσακίδια», δεν θα τον κρατούσε. Για την ακρίβεια, αν δεν εξέφραζε τον κ. Τσίπρα η ατάκα, δεν θα την αναρτούσε καν στα social media ο Καρανίκας. Όπως και αν δεν ήθελε να εφαρμόσει «σταλινικής εμπνεύσεως σχεδιασμό» δεν θα έφερνε στο Μέγαρο Μαξίμου ως διευθυντή του Γραφείου Τύπου του πρωθυπουργού τον Θανάση Καρτερό, του οποίου ο τίτλος άρθρου «Σας γ@μ@ το Χάρβαρντ» προφανώς εκφράζει και αυτός τον κ. Τσίπρα. Ουδείς ψόγος. Δεν είναι όλοι υποχρεωμένοι να γουστάρουν το Χάρβαρντ, ούτε την Eldorado.

Επρεπε βέβαια να βρεθεί ο ίδιος ο κ. Χρυσόγονος στο στόχαστρο και του Καρανίκα και του «σταλινικού σχεδιασμού» για να τα πει, αλλά έτσι συμβαίνει συνήθως. Αντιδράς όταν σου συμβεί. Τώρα φαντάζομαι -και θα το φαντάζεται και ο ίδιος- θα ασχοληθεί μαζί του και ο κ. Καρτερός, οπότε θα πρέπει να βρει μία ακόμα φυσιογνωμία από το πάνθεον των σταλινικών προσωπικοτήτων για να ταυτίσει τον νέο διευθυντή του Γραφείου Τύπου του πρωθυπουργού.

Το λέω επειδή ο κ. Χρυσόγονος παρομοίασε τον Νίκο Καρανίκα με τον συνεργάτη του Στάλιν εισαγγελέα «Βισίνσκι, που ήταν ο δημόσιος κατήγορος που απήγγελλε κατηγορίες ότι είναι πράκτορας του καπιταλισμού, του ιμπεριαλισμού, των Γερμανών ναζιστών και άλλα διάφορα τρελά» όποιος θεωρούνταν αντιφρονών. Λογικά κάτι θα πρέπει να σκεφθεί και για τον Θανάση Καρτερό και γρήγορα. Τον Γιάγκοντα ή τον Γιεζόφ, π.χ., αν και κανείς από τους δύο δεν είχε καλό τέλος (αφού είχε κάνει τη δουλειά).

Το πιο εντυπωσιακό, ωστόσο, είναι άλλο. Ότι οι (πρώην) σύντροφοι αλληλοκατηγορούνται με επιστράτευση «αριστερών» επιχειρημάτων και αντεπιχειρημάτων, ενώ η κυβέρνηση αυτή έχει περάσει μέτρα τα οποία οι «δεξιοί» και οι «Σαμαροβενιζέλοι» δεν θα μπορούσαν όχι να τα φέρουν στη Βουλή, ούτε να τα διανοηθούν. Θα είχε γίνει στάχτη και μπούρμπερη η Αθήνα ακόμα και στην υποψία ότι οι δανειστές τούς τα ψιθύρισαν ντροπαλά στο αφτί.

Η τέχνη να περνάς τις πιο τρελές μνημονιακές φαντασιώσεις της τρόικας και ταυτόχρονα να βγαίνεις από αριστερά με τον Καρανίκα και τον Καρτερό στα συντρόφια που σε κατηγορούν ότι ξεπούλησες το σύμπαν είναι σταλινική τρολιά περιωπής.

Το γεγονός πάντως ότι εν έτει 2017 και ενώ στον πλανήτη συντελούνται επικές αλλαγές, στην Ελλάδα η εσωκομματική πολιτική αντιπαράθεση στο κυβερνών κόμμα γίνεται με όρους σταλινικών αναφορών, που μάλλον ως κομπλιμέντα εκλαμβάνονται από τους ίδιους, προϊδεάζει για παραμονή μεγάλης διάρκειας στον βούρκο της εθνικής αποσύνθεσης.

Από τη σταλινική οπτική, εξάλλου, είναι και το επιδιωκόμενο. Η «επανάσταση» περνά επάνω από το πτώμα του έθνους και των «αστών» που το απαρτίζουν. Τελικά, μια χαρά σταλινικό είναι το μνημόνιο.