Η επιχείρηση να λυθούν  με διάλογο τα προβλήματα της οριοθέτησης των θαλασσίων ζωνών σε Αιγαίο και Ανατολική Μεσόγειο με την Τουρκία , αλλά και το ζήτημα εισβολής και κατοχής της Βόρειας Κύπρου , φθάνει σε αδιέξοδο. Το όφελος είναι ότι αυτό συντελείται με απόλυτη ευθύνη της Τουρκίας. Έτσι το περίφημο “blame game” (ποιος έχει την ευθύνη για την κατάρρευση της ειρηνικής διαδικασίας μέσω της διπλωματίας για την επίλυση των διαφορών) το χρεώνεται η Τουρκία και αυτό αποτελεί μια πρώτη επιτυχία για την Ελλάδα.

Σε πρακτικό, ρεαλιστικό επίπεδο οι επιλογές της διακυβέρνησης Ερντογάν εξελίσσονται σε δύο ταυτόχρονα επίπεδα. Το ένα στην Κύπρο , με το «άνοιγμα» της Αμμοχώστου . Ουδέτερης , κλειστής ζώνης για περίπου μισό αιώνα , από το 1974. Τι σημαίνει κάτι τέτοιο ; Βίαιη επανεκκίνηση  της διαδικασίας για την επίλυση του Κυπριακού. Σε ποια βάση; Ούτε σε αυτή του σχεδίου Ανάν, ούτε στην παλαιότερη βάση του σχεδίου Άτζεσον , ούτε στη βάση της Ομοσπονδίας.

Ουσιαστικά η Άγκυρα  με την εισβολή εκ νέου στα Βαρώσια- Αμμόχωστο επιδιώκει να επηρεάσει τις σε ταυτόχρονους χρόνους εκλογή «διοικητή» στην Βόρεια-κατεχόμενη Κύπρο, ευνοώντας τον «υπάκουο» στο καθεστώς της Άγκυρας Ερσίν Τατάρ,  έναντι του Ακιντζί, αλλά το σημαντικότερο : Όλα δείχνουν ότι οργανώνεται για απόσχιση της Βόρειας Κύπρου από την Νότια και την αναγόρευση της και επίσημα σε Τουρκικό προτεκτοράτο.

Τι μπορεί να συμβεί στη συνέχεια ; Η Νότια Κύπρος των Ελληνοκυπρίων  , θα μπορούσε να έρθει σε συνεννόηση με την Βόρεια , την Τουρκοκυπριακή ούτως ώστε να αποτελέσουν Συνομοσπονδία , δύο ανεξάρτητων κρατών ,απέναντι στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Σε μια τέτοια περίπτωση η Τουρκία θα αποκτούσε μόνον και μόνον , από το προτεκτοράτο της στην Κύπρο ζώνες οικονομικής εκμετάλλευσης (υφαλοκριπίδα, ΑΟΖ) αλλά και χωρικά ύδατα –αιγιαλίτιδα στην Ανατολική Μεσόγειο.  Ταυτόχρονα  σε μια συμφωνία με την Λευκωσία-Αθήνα, επιστροφής των Βαροσίων –Αμμοχώστου στους Ελληνοκύπριους , θα μπορούσε να επιτευχθεί μέσω απευθείας διαλόγου των 4 , ενδεχομένως με υψηλή εποπτεία των ΗΠΑ, αναγνώριση της Βορείας Κύπρου και τελική επίλυση του Κυπριακού , με το βόρειο κομμάτι , να αποτελεί και την «γέφυρα» ανάμεσα στην Τουρκία και την Ευρώπη , αφού  η «ειδική σχέση» και η ενταξιακή πορεία προς την Ε.Ε  θα αποτελεί παρελθόν μετά την απόσχιση και ένταξη της Βόρειας Κύπρου στην Τουρκία.

Στο δεύτερο επίπεδο με τη Navtex που εξέδωσε η Άγκυρα , από την  Αττάλεια, για δέσμευση των θαλασσίων περιοχών του Αιγαίου για έρευνες του «Oruc Reis» 6,5 ν.μ  περίπου ανοιχτά του Καστελόριζου , εντός δηλαδή της αιγιαλίτιδας ζώνης της Ελλάδας σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο , αλλά και κάτω από τα 10 ν.μ όπου βρίσκεται ο οριοθετημένος εναέριος χώρος μας , ουσιαστικά τορπιλίζει κάθε περιεχόμενο διαλόγου Ελλάδας-Τουρκίας. Καθιστά ανούσιες , άκυρες σε πραγματιστικούς όρους ,τις διερευνητικές, αλλά και τις όποιες μεσολαβήσεις επιχειρεί για παράδειγμα η Γερμανία σχετικά.

Υπεισέρχεται στην «κόκκινη γραμμή» εθνικής κυριαρχίας της Ελλάδας και το περιθώριο που αφήνει η Τουρκία, για την αποφυγή στρατιωτικής και ναυτικής άμυνας της Ελλάδας είναι μηδαμινό. Η πρώτη αντίδραση της Αθήνας είναι να καταφύγει στην Ευρωπαϊκή Ένωση και να ζητήσει οικονομικές κυρώσεις σε βάρος της Τουρκίας.  Οι κυρώσεις όμως στην περίπτωση αυτή είναι προεξοφλημένες από την Άγκυρα και καθόλου επαρκείς για την προστασία των εθνικών συμφερόντων και της κυριαρχίας στη θάλασσα της Ελλάδας.

Η Αθήνα μπορεί να προχωρήσει σε άμεσους χρόνους στην ανακήρυξη με μονομερή ενέργεια, νόμο εσωτερικού δικαίου , χωρικών υδάτων στα 12 ν.μ  ξεκινώντας από την Αδριατική. Δυτικά δηλαδή προς την Ιταλία και την Αλβανία . Στη  συνέχεια νότια της Κρήτης στη βάση και της τελευταίας συμφωνίας  με την Αίγυπτο για τις ΑΟΖ και τελικά να κινηθεί ανατολικά προς τον 28ο μεσημβρινό , χαράσσοντας ζώνες εθνικής δικαιοδοσίας αν όχι στα 12ν.μ , τουλάχιστον στα 10ν.μ ευθυγραμμίζοντας τις θαλάσσιες ζώνες της , με τις εναέριες.  Σε όλες τις χαράξεις  και όπου απαιτείται η Ελλάδα θα πρέπει να σεβαστεί την μέθοδο της «μέσης γραμμής» .

Ταυτόχρονα η Ελλάδα μπορεί να κρατήσει «πάνω στο τραπέζι» την  διαδικασία οριοθέτησης των ΑΟΖ- υφαλοκρηπίδας στα ανατολικά ,όπου χρειάζεται consensus με την Τουρκία   μέσω προσφυγής στο διαιτητικό δικαστήριο της Χάγης ή του Αμβούργου. Αλλά σε καμία περίπτωση αυτό δεν σημαίνει  αποφυγή του πολεμικού επεισοδίου.

Τα δεδομένα είναι απλά σε σχέση με την επιθετική  Τουρκία. Στην περίπτωση που υπερβεί την «κόκκινη γραμμή» , στη Ελληνική αιγιαλίτιδα  ζώνη  στο Καστελόριζο με το “Oruc Reis”  και την πολεμική αρμάδα που το συνοδεύει, απλά έχουμε πόλεμο. Στη Χάγη μπορούμε να πάμε αλλά όχι πλέον μέσω διαλόγου, αλλά στο τέλος της ναυμαχίας , που μας επιβάλει η Τουρκία.

Και θα πρέπει να κερδίσουμε αυτή την ναυμαχία … Να εξελιχθεί  σε ένα νέο Ναυαρίνο για την Τουρκία. Όχι μόνον για το συμφέρον της Ελλάδας ή της Κύπρου αλλά και για το συμφέρον μιας σειράς χωρών της περιοχής-καθώς και μιας σειράς κεντρικών δυνάμεων-  των συμμάχων μας , που αντιδρούν στην νέο-οθωμανική «νέα τάξη πραγμάτων» από τη Μαύρη Θάλασσα μέχρι την Ερυθρά Θάλασσα.  Την περίφημη «γαλάζια πατρίδα» για τον Ερντογάν.