Προ ολίγων ημερών, σε εκδήλωση όπου παρέστη ο εμβληματικός για τις ελληνοαμερικανικές σχέσεις πρέσβης των ΗΠΑ στην Αθήνα, Τζέφρι Πάιατ, ανέφερε ότι: η συμμαχία «3+1» (Ελλάδα, Κύπρος, Ισραήλ, ΗΠΑ) θα μπορούσε να διευρυνθεί με την προσθήκη κάποιας ή κάποιων χωρών.

Το μήνυμα-προτροπή είναι λογικό ότι αναφέρεται στην Αίγυπτο και στα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, που ήδη εμπλέκονται άμεσα στην επονομαζόμενη «Μεσογειακή Συμμαχία», διατηρώντας ένα πλέγμα σχέσεων με τη συμμαχία «3+1». Στη στρατιωτική, μάλιστα, συμφωνία μεταξύ Ελλάδας και Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων που υπεγράφη το 2020 συμπεριλαμβάνεται ρήτρα αμοιβαίας συνδρομής στην περίπτωση που δεχθούν οι εταίροι επίθεση από τρίτη χώρα απολύτως σαφή, που συμπληρώνεται κεντρικά από τις στρατηγικές συμφωνίες της Ελλάδας με τις ΗΠΑ και τη Γαλλία.

Ο κ. Πάιατ, με τον διπλωματικό υπαινιγμό του αυτόν, στην ουσία προτρέπει την Ελλάδα και τους συμμάχους στη Μεσόγειο και την Εγγύς Ανατολή - Β. Αφρική να συμπτυχθούν σε μια ενότητα αντί των «τριγώνων» που έχουν διαρθρώσει μέχρι σήμερα. Με την έννοια αυτή, το σχήμα «3+1» θα μετεξελιχθεί σε «5+1» και θα έρθει σε εναρμόνιση με ένα σχήμα που ενθαρρύνει, σύμφωνα με τις πληροφορίες και τους χειρισμούς που γίνονται, η Ουάσινγκτον: είναι επίσης «3+1» και αφορά Ισραήλ, Σαουδική Αραβία, Ινδία, ΗΠΑ.

Αξιοσημείωτη παράμετρος είναι η στρατιωτική συνδρομή της Ελλάδας προς τη Σαουδική Αραβία με την αποστολή ελληνικών Patriot και 100 στρατιωτικών για την προστασία κρίσιμων πετρελαϊκών υποδομών στο Ριάντ.

Οι συμμαχικές ενότητες αυτές, με απολύτως φυσικό τρόπο και μέσω των σχέσεων, διμερών και τριμερών, που έχουν ήδη δομηθεί την τελευταία 6ετία, αποτελούν έναν δρόμο που ανακόπτει την Κίνα, εξαιρεί την Τουρκία και αδιαφορεί για τη Γερμανία και τη Ρωσία, διαμορφώνοντας μια ενότητα στη γεωπολιτική οντότητα. Η Ινδία, εξάλλου, συνδέεται άμεσα με τη συμφωνία AUΚUS (Αυστραλία, Ηνωμένο Βασίλειο, ΗΠΑ) και τις άλλες που εξελίσσονται στο « μέτωπο» Ινδικού - Ειρηνικού και σχετίζονται με το ευρωπαϊκό πεδίο των Κεντρικών Δυνάμεων με το Μπάκιγχαμ (Κοινοπολιτεία του Στέμματος) και το Λονδίνο.

Αντίθετα, η «Μεσογειακή Συμμαχία», πέραν των ΗΠΑ, συνδέεται με τη Γαλλία, μέσω της υπογραφείσας στρατηγικής σχέσης της Ελλάδας, όπου διασυνδέονται ποικιλοτρόπως, αλλά κυρίως γεωπολιτικά, η Δυτική Μεσόγειος με την Ανατολική (ΝΑΤΟ - Ε.Ε.). Από τα στενά της Μάγχης στο Σουέζ, στα Δαρδανέλια μέχρι τον Κόλπο και την Ερυθρά Θάλασσα. Είναι ενδιαφέρον να επικεντρωθεί κάποιος στην πρόσφατη συνέντευξη στην εφημερίδα «Καθημερινή» του πρώην υπουργού Εξωτερικών των ΗΠΑ, «αρχιτέκτονα» των «Συμφωνιών του Αβραάμ» και προσωπικότητα που συνδέεται οργανικά με το «βαθύ κράτος» του Στέιτ Ντιπάρτμεντ και του Συμβουλίου Εθνικής Ασφαλείας, Μάικ Πομπέο, που μιλά για το ενδιαφέρον των ΗΠΑ σε σχέση με τη Νότια Ευρώπη και όχι συνολικά με την Ευρώπη του γερμανικού μεταψυχροπολεμικού imperium. Στην ίδια κατεύθυνση και οι συζητήσεις των τελευταίων ημερών στο Παρίσι μεταξύ του Μακρόν και της αντιπροέδρου των ΗΠΑ, Χάρις, με πεδίο εξελίξεων τη Λιβύη.

Κομβικό σημείο στην «αμερικανική διαδρομή» είναι η Αλεξανδρούπολη και η αμερικανική βάση τύπου Σούδας, ηπειρωτική και όχι ναυτική στην περίπτωση αυτή, που μαζί με το λιμάνι «δεν "θωρακίζει" απλώς τα ελληνικά σύνορα από τον τουρκικό επεκτατισμό, αλλά μέσω Ανατολικών Βαλκανίων, παρακάμπτοντας τα ταραγμένα Δυτικά Βαλκάνια αλλά και τα Στενά του Βοσπόρου της υπό διαμόρφωση Τουρκίας, απλώνεται μέσω των εδαφών και των λιμανιών της Βουλγαρίας και της Ρουμανίας από τον Εύξεινο Πόντο μέχρι την Πολωνία».

Τον κεντρικό «κρίκο» της αμερικανικής ζώνης στη Βόρεια Ευρώπη, αφού από εκεί η διαδρομή, μέσω Λιθουανίας και Λετονίας, κινείται και κλείνει στα λιμάνια της Βαλτικής, παρακάμπτοντας τη Γερμανία και τον πυρήνα των συμμάχων της στην Κεντρική Ευρώπη. Δεν είναι τυχαίο ότι η «εργαλειοποίηση» του Μεταναστευτικού που είδαμε την άνοιξη του 2020 ως απειλή στην Ελλάδα συμβαίνει τώρα στα σύνορα της Πολωνίας, με τη σύμπραξη Λευκορωσίας - Τουρκίας και τη Μόσχα να κάνει «ευνοϊκό νεύμα».

Αφού η Ρωσία γι’ αυτούς που καταλαβαίνουν επιδιώκει ένα νέο «σιδηρούν παραπέτασμα» με «τείχος» τύπου Βερολίνου σε Πολωνία - Βαλτικές, που, όμως, αυτήν τη φορά θα το χτίσουν για την προστασία των συνόρων τους οι Δυτικοί και όχι οι Σοβιετικοί…