Τι είναι η Ελλάδα για τη Δύση και την ηγέτιδα δύναμη αυτής, τις ΗΠΑ; Ενας παλιός σύμμαχος; Ένας σημαντικός εταίρος στο ΝΑΤΟ για τα Βαλκάνια και την Ανατολική Μεσόγειο; Μια αποικία ή προτεκτοράτο στη Νοτιοανατολική Ευρώπη; Μια χώρα που πολέμησε τον άξονα του αυταρχισμού στους δύο Παγκόσμιους Πολέμους και τη Σοβιετία στον τρίτο, τον Ψυχρό Πόλεμο; Μια χώρα που μαζί με την Τουρκία εγγυώνται και συγκροτούν τη νότια πτέρυγα του ΝΑΤΟ στη διαδρομή Σουέζ - Δαρδανέλλια, ως συμπληρωματικές δυνάμεις στη βάση 7 προς 10; Μια χώρα-κλειδί μαζί με την Κύπρο και το Ισραήλ στη συμμαχία 3+1 με τις ΗΠΑ, αλλά και στη «μεσογειακή συμμαχία» των τριών με την Αίγυπτο, τα Εμιράτα και τη Σαουδική Αραβία; Ένα παλαιό μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης με φιλοατλαντικό προσανατολισμό στην ειρήνη και τον πόλεμο; Ένας κρίσιμος σύμμαχος στον πόλεμο απέναντι στη Ρωσία μετά την εισβολή της Μόσχας στην Ουκρανία, με δεδομένα τα σημαντικά λιμάνια που έχει στη γεωγραφική του επικράτεια, αλλά και τη σημαίνουσα θέση στην Οικουμενική Ορθόδοξη Χριστιανοσύνη, απέναντι αλλά και σε συσχετισμό με τη Σλαβική και το Πατριαρχείο Μόσχας και πασών των Ρωσιών;

Ένας πολύ καλός πελάτης για την αμερικανική πολεμική βιομηχανία, με δεδομένα τα μόνιμα προβλήματα που έχει με την Τουρκία; Ένας σταθερός πονοκέφαλος για την αμερικανική διπλωματία εξαιτίας του Κυπριακού; Ένας πολύ όμορφος τουριστικός προορισμός για τους Αμερικανούς και μια χώρα όπου θα μπορούσαν να έχουν περιφερειακά «headquarters» οι αμερικανικές πολυεθνικές και επενδυτικές εταιρείες; Ένα έδαφος συμμαχικό, όπου βρίσκονται εγκατεστημένες σημαντικές στρατιωτικές - ναυτικές βάσεις των ΗΠΑ στην περιοχή;

Ο Έλληνας πρωθυπουργός, Κ. Μητσοτάκης, στον δρόμο για την Ουάσινγκτον προ μίας εβδομάδας δεν είχε σκοπό, όπως διεφάνη από την εξέλιξη, να απαντήσει σε κανένα από αυτά τα ερωτήματα και τις διατυπώσεις που κατά καιρούς έχουν ακουστεί για τη σχέση ΗΠΑ - Ελλάδας και Ελλάδας - Δύσης. Δεν ήταν δουλειά του κάτι τέτοιο. Στην παρούσα φάση, η Ουάσινγκτον και το σύστημα διοίκησης της ηγετικής δύναμης της Δύσης δέχθηκαν την ελληνική αντιπροσωπία με ενθουσιασμό, προκειμένου να εορτασθούν τα 201 χρόνια του ελληνικού Αγώνα Ανεξαρτησίας. Όλα ήταν οικεία, σε θερμό κλίμα, λαμπερά, πανηγυρικά, σε μια σπάνια ατμόσφαιρα στον Λευκό Οίκο. Συνομιλίες, δεξίωση, ακόμα και πάρτι. Το κρίσιμο όμως ήταν η ομιλία στο Κογκρέσο, στην ειδική κοινή συνεδρίαση Γερουσίας και Βουλής των Αντιπροσώπων, για να ακουσθεί για πρώτη φορά Έλληνας πρωθυπουργός. Η προηγούμενη φορά που μίλησε στο αμερικανικό Κογκρέσο Έλληνας επίσημος ήταν παραμονές του Β’ Παγκόσμιου Πολέμου και ήταν ο βασιλεύς Γεώργιος Β’ - συνταγματική μοναρχία τότε το πολίτευμα στην Ελλάδα.

Αμερικανικές πηγές μιλούσαν ήδη με ενθουσιασμό για το κλίμα στο Κογκρέσο για την Ελλάδα. Και ο πρωθυπουργός, Κ. Μητσοτάκης, τιμώντας στο έπακρο την ευθύνη του και το χρέος του για την πατρίδα, δεν μίλησε για τα προβλεπόμενα με κλασικούς όρους. Ανέφερε και διατύπωσε την Ελλάδα ως «κιβωτό» της Δύσης. Ως θεματοφύλακα ιστορικά, πολιτιστικά αλλά και ενεργητικά στον πόλεμο και την ειρήνη της δημοκρατίας, της ελευθερίας, της ισότητας, της ανεξαρτησίας των εθνών έναντι των αυτοκρατοριών, της ισονομίας, της αλληλεγγύης απέναντι στον δεσποτισμό της Ανατολής, τη φιλοσοφία και την πολιτιστική δομή της Κίνας, τη «σκληρή ισχύ» της Ρωσίας ή τον αναθεωρητισμό της Τουρκίας, χωρίς ονόματα και χαρακτηρισμούς. Μόνο με παραπομπές, συνδέσεις και ιστορικά γεγονότα.

Ο λόγος για τον κοσμοπολιτισμό της Ελλάδας, τον κοσμοπολιτισμό και την ηθική, ουμανιστική υπεροχή της Δύσης. Την «εγγύηση ισχύος» του Νέου Κόσμου στις κλασικές αξίες. Τη σχέση των «εθναρχών» των ΗΠΑ με την Ελλάδα στους αιώνες μέσα από τους αγώνες ανεξαρτησίας, τις συνταγματικές ελευθερίες και τη συνέχεια του πολιτισμού. Η ομιλία Μητσοτάκη έγινε αποδεκτή ως προς τα νοήματα και τη σηματοδότησή της με ενθουσιασμό από τα νομοθετικά σώματα των ΗΠΑ. Ο Έλληνας πρωθυπουργός έκανε μια υπέρβαση: Από το «Ανήκομεν εις την Δύσιν» στο «Είμαστε η Δύση». Από τον «ετεροκαθορισμό» και την εξάρτηση από την Τουρκία, στον «αυτοκαθορισμό» ως προς τη συνέχεια των Ελλήνων και την οργανική σχέση με τη Δύση, μετά το τέλος της φεουδαρχίας.

Η Δύση με την Ελλάδα στον πυρήνα της -στη διαμόρφωση της ειδικής σχέσης με το αμερικανικό imperium- έχει το κατάλληλο οπλοστάσιο να αντιμετωπίσει τον δεσποτισμό της Ανατολής με τις κάστες και τους «μανδαρίνους» σε έναν πόλεμο πολιτισμών, με διαφορετικές παραμέτρους από αυτές που είχε υπολογίσει ο Χάντιγκτον μετά την πτώση της Σοβιετίας.

*Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Παραπολιτικά στις 21 Μαΐου 2022