Ο λόγος του πρωθυπουργού
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν είναι «ρολίστας». ∆εν χρειαζόταν η παρουσία του στα φετινά εγκαίνια της ∆ΕΘ για να γίνει κατανοητό κάτι τέτοιο
Οι συνήθεις πολιτικοί ηγέτες στην Ελλάδα είναι «ρολίστες». Αν και αναλαµβάνουν τη διακυβέρνηση της χώρας, συνεχίζουν να είναι κοµµατικοί ηγέτες, που εµπλέκουν την τύχη της χώρας µε την τύχη του κόµµατος. Ταυτόχρονα, οι υπουργοί τους, κοµµατικοί «φεουδάρχες», ασχολούνται µε τα συµφέροντα της «αυλής» τους, είτε πρόκειται για τους «χορηγούς» τους είτε για τους ψηφοφόρους τους. Υπάρχει όµως και µια σειρά ηγετών, µάλλον στην Ευρώπη, στην Ελλάδα δεν υπάρχει τέτοια πολιτική κουλτούρα, που είναι κυβερνήτες-πρωθυπουργοί, αλλά αδυνατούν να είναι «ρολίστες». Οι Ελληνες από χαρακτήρα αγαπούν το πάθος, την ψευδαίσθηση, το όραµα, ακόµα κι αν βαθιά µέσα τους οµολογούν ότι όλα είναι µια φαντασίωση.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν είναι «ρολίστας». ∆εν χρειαζόταν η παρουσία του στα φετινά εγκαίνια της ∆ΕΘ για να γίνει κατανοητό κάτι τέτοιο. Μα τότε, θα διερωτηθεί εύλογα κάποιος καλοπροαίρετος παρατηρητής, γιατί τον ψήφισαν για πρωθυπουργό; Είναι απλό. Οι Ελληνες δεν ήθελαν πλέον έναν «ρολίστα» πρωθυπουργό. Ηθελαν έναν κυβερνήτη που, ό,τι κι αν γινόταν, στη συνέχεια θα ήταν ο εαυτός του. ∆εν θα µπορούσε να ξεφύγει ούτε ο ίδιος από την πραγµατικότητα που τους προδιέγραφε. Αλλαξαν συνήθειες οι Ελληνες; Οχι. Απλώς προδόθηκαν από τον διπολισµό του παλαιοκοµµατισµού που τόσο πίστεψαν, υποστήριξαν και διχάσθηκαν γι’ αυτόν. Η προηγούµενη κατάρρευση της Μεταπολίτευσης τους κόστισε ακριβά. Η «επιλεκτική χρεοκοπία», όπως κυνικά τη βάφτισαν οι Ευρωπαίοι νεο-αποικιοκράτες της τεχνοκρατίας των Βρυξελλών, τους κόστισε σηµαντικά. Σε µισθούς, συντάξεις, δικαιώµατα, περιουσίες, εθνική και κρατική περιουσία και αξιοπρέπεια.
Οι Ελληνες σε πρώτη φάση ψήφισαν «αντισυµβατικά», το 2015, διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝ.ΕΛ., ένα αριστερό-δεξιό πολιτικό µίγµα, που ακύρωνε «εν τοις πράγµασι» τον διπολισµό της Μεταπολίτευσης. ∆εν προέκριναν συµµαχίες τύπου ΣΥΡΙΖΑ - ΠΑΣΟΚ ή Ν.∆. - ΠΑΣΟΚ. Αυτό είναι για τους «Μένουµε Ευρώπη», το θλιβερό αυτό µειοψηφικό κίνηµα της «πλατείας µε γραβάτα», το µέγα έγκληµα για την « πολιτική ορθότητα». Οι Ελληνες µετά το δηµοψήφισµα που προέκρινε ο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά δεν µπόρεσε ουσιαστικά να διαχειριστεί το αποτέλεσµά του, υπερψήφισαν και πάλι τον Σεπτέµβριο του 2015 την ίδια διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝ.ΕΛ. εν γνώσει τους για το τι επέλεγαν. ∆οκίµασαν και πάλι «αντισυµβατικά». ∆ικαιώθηκαν ιστορικά, άσχετα µε το πώς αξιολογεί κάποιος τη διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝ.ΕΛ. στις παραµέτρους της από το τελικό αποτέλεσµα. Στη λήξη της διακυβέρνησης ο τότε πρωθυπουργός, κ. Τσίπρας, µε υπουργό Οικονοµικών τον κ. Τσακαλώτο και όχι τον κ. Βαρουφάκη, παρέδωσε στην ώρα του µια Ελλάδα θεσµικά εκτός µνηµονίων από τον Αύγουστο του 2018 και µε ταµείο περίπου 37 δισ. ευρώ για τον επόµενο. Οποιος κι αν ήταν αυτός.
Με τον τρόπο αυτόν κατέρρευσε η θεωρία της «καµένης γης» του ΠΑΣΟΚ, όταν οι «ρολίστες» έγραφαν Ιστορία και δυστυχώς η Νέα ∆ηµοκρατία των «παραδοσιακών δυνάµεων» δεν µπόρεσε να αντιδράσει στο πολιτικό και εθνικό «όνειδος».
Στη συνέχεια οι Ελληνες πλειοδότησαν στην ίδια επιλογή που τα στελέχη και µέλη της Νέας ∆ηµοκρατίας είχαν προκρίνει. Ψήφισαν για πρωθυπουργό τον «αντισυµβατικό», αν και «συστηµικό», Κ. Μητσοτάκη. Εναν πρωθυπουργό που δεν µπορεί να είναι ή να εξελιχθεί σε «ρολίστα». ∆εν µπορεί να ξεφύγει από τον ίδιο του τον εαυτό και να φορέσει διαφορετικά «κοστούµια». Θέλησαν να επενδύσουν την εξέλιξή τους σε έναν πρωθυπουργόκυβερνήτη µε ευρωπαϊκά και διεθνή δυτικά πρότυπα και όχι βαλκανικά ή τριτοκοσµικά. Πήραν το δικό τους ρίσκο, µε επίσης «αντικοµφορµιστική» λογική για τα δεδοµένα της «κοµµατοκρατίας» στην Ελλάδα. Ο Κ. Μητσοτάκης τούς δικαίωσε στη διαχείριση των τεράστιων κρίσεων που έχουν µέχρι τώρα αντιµετωπισθεί. Το πιο σηµαντικό στη δυσάρεστη για την κυβέρνηση και τον ίδιο τον κ. Μητσοτάκη συγκυρία, λόγω της «ποµφόλυγας» των τηλεφωνικών παρακολουθήσεων, ο λόγος του πρωθυπουργού από τη Θεσσαλονίκη ήταν καθαρός, εθνικός, θεσµικός ως προς τον χρόνο των εκλογών και τον εκλογικό νόµο, ακόµα και ως προς τη σταθερότητα του κυβερνητικού σχήµατος (ένα «στοίχηµα» που αφορά τον ίδιο και που µπορεί τελικά να αποτελέσει µεγαλύτερο ρίσκο από αυτό που εκτιµά).
Επίσης, ο κυβερνήτης και όχι «ρολίστας» Μητσοτάκης ξεκαθάρισε το τοπίο ως προς τις κυβερνήσεις-κουρελού, τις προθέσεις πριν και µετά τις εκλογές, το κλίµα που αυτός προκρίνει για την επόµενη περίοδο των περίπου οκτώ µηνών. Εν ολίγοις, η σχέση πολιτών - πρωθυπουργού είναι στη θέση της και ακόµα και αυτοί που δεν θα τον ψηφίσουν έµειναν «καθησυχασµένοι» ότι στην ηγεσία της χώρας βρίσκεται ένας ηγέτης που µπορούν να… προδιαγράψουν. Αρα τον εµπιστεύονται!
*Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Παραπολιτικά στις 17 Σεπτεμβρίου 2022
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν είναι «ρολίστας». ∆εν χρειαζόταν η παρουσία του στα φετινά εγκαίνια της ∆ΕΘ για να γίνει κατανοητό κάτι τέτοιο. Μα τότε, θα διερωτηθεί εύλογα κάποιος καλοπροαίρετος παρατηρητής, γιατί τον ψήφισαν για πρωθυπουργό; Είναι απλό. Οι Ελληνες δεν ήθελαν πλέον έναν «ρολίστα» πρωθυπουργό. Ηθελαν έναν κυβερνήτη που, ό,τι κι αν γινόταν, στη συνέχεια θα ήταν ο εαυτός του. ∆εν θα µπορούσε να ξεφύγει ούτε ο ίδιος από την πραγµατικότητα που τους προδιέγραφε. Αλλαξαν συνήθειες οι Ελληνες; Οχι. Απλώς προδόθηκαν από τον διπολισµό του παλαιοκοµµατισµού που τόσο πίστεψαν, υποστήριξαν και διχάσθηκαν γι’ αυτόν. Η προηγούµενη κατάρρευση της Μεταπολίτευσης τους κόστισε ακριβά. Η «επιλεκτική χρεοκοπία», όπως κυνικά τη βάφτισαν οι Ευρωπαίοι νεο-αποικιοκράτες της τεχνοκρατίας των Βρυξελλών, τους κόστισε σηµαντικά. Σε µισθούς, συντάξεις, δικαιώµατα, περιουσίες, εθνική και κρατική περιουσία και αξιοπρέπεια.
Οι Ελληνες σε πρώτη φάση ψήφισαν «αντισυµβατικά», το 2015, διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝ.ΕΛ., ένα αριστερό-δεξιό πολιτικό µίγµα, που ακύρωνε «εν τοις πράγµασι» τον διπολισµό της Μεταπολίτευσης. ∆εν προέκριναν συµµαχίες τύπου ΣΥΡΙΖΑ - ΠΑΣΟΚ ή Ν.∆. - ΠΑΣΟΚ. Αυτό είναι για τους «Μένουµε Ευρώπη», το θλιβερό αυτό µειοψηφικό κίνηµα της «πλατείας µε γραβάτα», το µέγα έγκληµα για την « πολιτική ορθότητα». Οι Ελληνες µετά το δηµοψήφισµα που προέκρινε ο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά δεν µπόρεσε ουσιαστικά να διαχειριστεί το αποτέλεσµά του, υπερψήφισαν και πάλι τον Σεπτέµβριο του 2015 την ίδια διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝ.ΕΛ. εν γνώσει τους για το τι επέλεγαν. ∆οκίµασαν και πάλι «αντισυµβατικά». ∆ικαιώθηκαν ιστορικά, άσχετα µε το πώς αξιολογεί κάποιος τη διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝ.ΕΛ. στις παραµέτρους της από το τελικό αποτέλεσµα. Στη λήξη της διακυβέρνησης ο τότε πρωθυπουργός, κ. Τσίπρας, µε υπουργό Οικονοµικών τον κ. Τσακαλώτο και όχι τον κ. Βαρουφάκη, παρέδωσε στην ώρα του µια Ελλάδα θεσµικά εκτός µνηµονίων από τον Αύγουστο του 2018 και µε ταµείο περίπου 37 δισ. ευρώ για τον επόµενο. Οποιος κι αν ήταν αυτός.
Με τον τρόπο αυτόν κατέρρευσε η θεωρία της «καµένης γης» του ΠΑΣΟΚ, όταν οι «ρολίστες» έγραφαν Ιστορία και δυστυχώς η Νέα ∆ηµοκρατία των «παραδοσιακών δυνάµεων» δεν µπόρεσε να αντιδράσει στο πολιτικό και εθνικό «όνειδος».
Στη συνέχεια οι Ελληνες πλειοδότησαν στην ίδια επιλογή που τα στελέχη και µέλη της Νέας ∆ηµοκρατίας είχαν προκρίνει. Ψήφισαν για πρωθυπουργό τον «αντισυµβατικό», αν και «συστηµικό», Κ. Μητσοτάκη. Εναν πρωθυπουργό που δεν µπορεί να είναι ή να εξελιχθεί σε «ρολίστα». ∆εν µπορεί να ξεφύγει από τον ίδιο του τον εαυτό και να φορέσει διαφορετικά «κοστούµια». Θέλησαν να επενδύσουν την εξέλιξή τους σε έναν πρωθυπουργόκυβερνήτη µε ευρωπαϊκά και διεθνή δυτικά πρότυπα και όχι βαλκανικά ή τριτοκοσµικά. Πήραν το δικό τους ρίσκο, µε επίσης «αντικοµφορµιστική» λογική για τα δεδοµένα της «κοµµατοκρατίας» στην Ελλάδα. Ο Κ. Μητσοτάκης τούς δικαίωσε στη διαχείριση των τεράστιων κρίσεων που έχουν µέχρι τώρα αντιµετωπισθεί. Το πιο σηµαντικό στη δυσάρεστη για την κυβέρνηση και τον ίδιο τον κ. Μητσοτάκη συγκυρία, λόγω της «ποµφόλυγας» των τηλεφωνικών παρακολουθήσεων, ο λόγος του πρωθυπουργού από τη Θεσσαλονίκη ήταν καθαρός, εθνικός, θεσµικός ως προς τον χρόνο των εκλογών και τον εκλογικό νόµο, ακόµα και ως προς τη σταθερότητα του κυβερνητικού σχήµατος (ένα «στοίχηµα» που αφορά τον ίδιο και που µπορεί τελικά να αποτελέσει µεγαλύτερο ρίσκο από αυτό που εκτιµά).
Επίσης, ο κυβερνήτης και όχι «ρολίστας» Μητσοτάκης ξεκαθάρισε το τοπίο ως προς τις κυβερνήσεις-κουρελού, τις προθέσεις πριν και µετά τις εκλογές, το κλίµα που αυτός προκρίνει για την επόµενη περίοδο των περίπου οκτώ µηνών. Εν ολίγοις, η σχέση πολιτών - πρωθυπουργού είναι στη θέση της και ακόµα και αυτοί που δεν θα τον ψηφίσουν έµειναν «καθησυχασµένοι» ότι στην ηγεσία της χώρας βρίσκεται ένας ηγέτης που µπορούν να… προδιαγράψουν. Αρα τον εµπιστεύονται!
*Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Παραπολιτικά στις 17 Σεπτεμβρίου 2022
